Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 27

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zimotrwałość wielu gatunków traw pastewnych warunkowana jest ich odpornością na mróz oraz na patogeny śniegowe. Podczas hartowania w roślinach gromadzą się węglowodany rozpuszczalne oraz inne substancje osmotycznie czynne, następuje przebudowa błon cytoplazmatycznych, co ma swoje odzwierciedlenie w nabywanej w chłodzie tolerancji na mróz. Fizjologicznymi wskaźnikami zachodzących zmian są zmiany przepuszczalności błon komórkowych oraz spadek potencjału osmotycznego. Ponadto, podczas działania niskich temperatur mogą powstawać reaktywne formy tlenu, co może pociągać za sobą wzrost aktywności enzymów antyoksydacyjnych.W pracy badano zmiany stopnia mrozoodporności wybranych gatunków traw pastewnych: kostrzewy łąkowej, kostrzewy trzcinowej, życicy wielokwiatowej i Festulolium zachodzących podczas hartowania. Podjęto próbę powiązania tych zmian z wartościami takich fizjologicznych parametrów, jak: przepuszczalność membran cytoplazmatycznych, potencjał osmotyczny komórek liści i aktywność katalazy. Siewki kostrzewy łąkowej odmiany Skra, kostrzewy trzcinowej odmiany Kord, życicy wielokwiatowej odmiany Tur oraz Festulolium odmiany Felopa i Sulino prehartowano przez 2 tygodnie w temperaturze 14/12°C (dzień/noc) przy 10- godzinnym fotoperiodzie, a następnie hartowane przez 3 tygodnie w stałej temperaturze 2°C przy 8-godzinnym fotoperiodzie. Po hartowaniu stwierdzono różnice w nabywanej w chłodzie mrozoodporności poszczególnych odmian i gatunków. Tolerancja na mróz wzrosła istotnie w przypadku kostrzewy łąkowej i trzcinowej oraz Festulolium odmiany Felopa, natomiast u odmiany Sulino tolerancja na mróz nie zmieniła się, podczas gdy u życicy wielokwiatowej odmiany Tur wyraźnie zmniejszyła się. We wszystkich badanych przypadkach odnotowano spadek potencjału osmotycznego oraz zmniejszenie przepuszczalności membran komórkowych. Zmiany aktywności katalazy były inne dla każdej badanej odmiany. Wykazano istotną zależność nabywanej w chłodzie tolerancji na mróz kostrzewy łąkowej odmiany Skra ze zmniejszeniem się przepuszczalności membran cytoplazmatycznych oraz spadkiem wartości potencjału osmotycznego komórek liści.
Badano wpływ 24-epibrasinolidu (BR27) na aktywność enzymów antyoksydacyjnych i rozwój jęczmienia w następstwie stresu wysokotemperaturowego. Na 24 godziny przed poddaniem 18-dniowych roślin działaniu wysokiej temperatury (40°C, 3 godz.) wykonano opryski 24-epibrasionolidem (0,5 mg·dm⁻³) w 0,5% (v/v) roztworze etanolowo-wodnym. Zastosowano kontrolę absolutna i kontrolę etanolowa (pryskana 0,5% (v/v) roztworem etanolu w wodzie). Aktywność puli peroksydaz u roślin jęczmienia przed stresem (20°C) i u roślin poddanych działaniu temperatury 40°C nie zmieniła się. Podobną aktywność PX wykazały także rośliny jęczmienia poddane stresowi, lecz uprzednio opryskane etanolowym roztworem BR27. Rośliny kontroli etanolowej miały natomiast znacznie niższa aktywność enzymów PX, z czego wynika, że BR27 przeciwdziałał spadkowi aktywności enzymów PX powodowanej przez zawarty w roztworze etanol. W przypadku aktywności katalazy, obie kontrole wykazywały podobne - około trzydziestoprocentowe spadki aktywności tego enzymu względem aktywności stwierdzonej przed stresem. Aktywność katalazy pod wpływem BR27 w liściach była wyższa o około 50% po stresie względem obu tych kontroli, ale także względem aktywności u roślin przed stresem. BR27 w początkowym okresie po podaniu stymulował wzrost roślin, następnie wystapiło zahamowanie wzrostu pędów a znaczne rozkrzewianie roślin. Stymulacja krzewienia roślin była prawdopodobną przyczyną opóźnienia fazy generatywnej u jęczmienia traktowanego BR27. Oprysk BR27 spowodował, że 100% populacji jęczmienia fazę kłoszenia osiągnęło w 85 dniu wegetacji, tj. o 18 dni później niż rośliny w kontroli absolutnej i 9 dni później niż rośliny kontroli etanolowej.
The aim of our work is to investigate the changes in phenolic level, PAL activity and heat production rate induced during pre-hardening at 12°C and cold acclimation at 2°C of the forage grasses Festulolium, meadow fescue, tall fescue and Italian ryegrass in relation to their resistance to snow mould caused by Microdochium nivale. Meadow fescue and tall fescue were most resistant to M. nivale infection, while Italian ryegrass demonstrated the least resistance to this fungus inoculation. Festulolium, meadow fescue and tall fescue responded similarly to low temperature, while Italian ryegrass demonstrated considerable disturbance of energy balance and lower phenolic concentration, which could explain a higher susceptibility of the latter species to infection by M. nivale. The enhanced level of phenolic compounds, probably utilised for cell wall lignification as well as equilibrium of the metabolic activity observed in meadow fescue and tall fescue, is very important for both cold and pathogen-resistance mechanisms. The studied Festulolium cultivar ‘Felopa’, a hybrid of the Lolium multiflorum and Festuca pratensis genomes, was characterised by changes in biochemical parameters similar to the resistant meadow fescue and tall fescue.
Celem pracy było zbadanie wpływu warunków prehartowania i hartowania na aklimację aparatu fotosyntetycznego do chłodu różniących się stopniem mrozoodporności wybranych gatunków traw pastewnych. Sprawność aparatu fotosyntetycznego badano metodą fluorescencji chlorofilu. W pracy podjęto próbę powiązania fluorescencji chlorofilu ze stopniem zahartowania na mróz badanych roślin. Badania zostały przeprowadzone na roślinach Festuca pratensis (Huds.) odm. ‘Skra’, Festuca arundinacea (Schreb.) odm. ‘Kord’, Lolium multiflorum (Lamb.) odm. ‘Tur’ oraz Festulolium braunii (K. Richter) A. Camus odm. ‘Felopa’ i 'Sulino'. Siedmiotygodniowe siewki prehartowano przez 2 tygodnie w temperaturze 14/12°C (dzień/noc) i przy fotoperiodzie 10 godz./14 godz. dzień/noc, a następnie hartowano przez 3 tygodnie w stałej temperaturze 2°C przy fotoperiodzie 8 godz./16 godz. dzień/noc. Pomiary tolerancji na mróz metodą konduktometryczną, wyznaczająca współczynnik LT₅₀ oraz pomiary fluorescencji chlorofilu (potencjalna wydajność fotosystemu II Fv/Fm, fotochemiczne rozpraszanie energii qp, niefotochemiczne rozpraszanie energii NPQ oraz rzeczywista wydajność fotosystemu ϕ PS II) wykonano przed i po prehartowaniu oraz po jednym i trzech tygodniach hartowania. Konduktometryczny test mrozoodporności wykazał, że odmiany ‘Skra’, ‘Felopa’ i ‘Kord’ można uznać jako mrozoodporne, ‘Sulino’ jako średnio mrozoodporną a odmianę ‘Tur’ jako słabo odporną na mróz. Hartowanie w chłodzie generalnie obniżyło wydajność kwantową fotosystemu II - Fv/Fm. Wartość NPQ po tygodniu hartowania obniżyła się u wszystkich odmian. U Festulolium ‘Felopy’ i ‘Sulina’ po trzech tygodniach hartowania wartości qp zmniejszyły się, natomiast u pozostałych badanych odmian wartości tego współczynnika wzrosły. Aktualna wydajność kwantowa ϕ PS II stopniowo spadała w trakcie hartowania u ‘Felopy’ i ‘Sulina’. Odmiana ‘Tur’, która jest trawą wrażliwą na mróz charakteryzowała się wyższymi wartościami ϕ PS II po trzech tygodniach hartowania w porównaniu do wartości tego parametru w czasie prehartowania. Zaobserwowane zmiany wartości qp i NPQ wskazywałyby na uruchamianie cyklu ksantofilowego w warunkach chłodu u obu badanych odmian Festulolium. Na podstawie uzyskanych wyników nie stwierdzono korelacji pomiędzy fluorescencją chlorofilu a stopniem zahartowania na mróz badanych gatunków traw pastewnych.
Celem badań było określenie endogennej zawartości kwasu salicylowego u dwóch genotypów Festulolium różniących się odpornością na pleśń śniegową. Zbadano również zawartość związków fenolowych i cukrów rozpuszczalnych w sprzyjających infekcji warunkach chłodu i ciemności. Badania przeprowadzono na dwóch androgenicznych formach Festulolium oznaczonych numerami roboczymi 561 i 621, uzyskanych z odmiany Rakopan [Zwierzykowski i in. 2001]. Zawartość SA mierzono przed pre-hartowaniem (kontrola), po pre-hartowaniu oraz po hartowaniu. Analizy zmian zawartości związków fenolowych i cukrów rozpuszczalnych w liściach i węzłach krzewienia wykonywano przed umieszczeniem roślin w 2oC i ciemności, a następnie kolejno po 1, 2, 3, 4, 5, 6 tygodniach wzrostu w chłodzie i w ciemności. Wykazano, że hartowanie zdecydowanie obniżało zawartość kwasu salicylowego u genotypu odpornego na pleśń śniegową, a zwiększało u genotypu wrażliwego. W rezultacie po hartowaniu obydwa genotypy nie różniły się istotnie w poziomie tego hormonu. Genotyp odporny na pleśń śniegową charakteryzował się większą zawartością związków fenolowych w ciągu pierwszych 4 tygodni chłodu i ciemności. Genotyp odporny na pleśń charakteryzował się mniejszymi wahaniami poziomu cukrów rozpuszczalnych podczas sześciotygodniowego wzrostu w chłodzie i ciemności oraz końcowo większym udziałem ketoz w ogólnej puli cukrów w porównaniu do genotypu wrażliwego. Podsumowując, poziom kwasu salicylowego indukowany hartowaniem nie różnicuje badanych genotypów Festulolium. Poziom SA po procesie hartowania u obu genotypów jest podobny, przy czym u genotypu odpornego jest kilkunastokrotnie niższy, zaś u genotypu wrażliwego trzykrotnie wyższy niż u kontroli.
Field bean plants were subjected to flooding stress for 7 days, during two stages of development: at the vegetative phase (4-week-old seedlings) and at the generative phase (8-week-old plants). The height of plants, total area of leaves, the number of undamaged leaves, dry plant matter, chlorophyll content, ribulose-1,5-bisphosphate carboxylase/oxygenase (RuBPCO) activity, the maximum quantum yield of PS2 photochemistry (Fv/Fm ratio), the photosynthesis rate (PN) and stomatal conductance (gs) were determined. A strong reduction in stem elongation and leaf area as well as in dry matter production was observed as a result of flooding. The responses from vegetative plants were greater than in generative plants. Waterlogging decreased chlorophyll a and b in leaves, notably at the vegetative stage, and persisted after cessation of flooding. After flooding, photosynthesis was strongly reduced and positively correlated with decreased stomatal conductance. Damage to the photosynthetic apparatus resulted in a lower Fv/Fm especially in young seedlings. In vegetative plants Fv/Fm quickly returned to the control levels after the soil was drained. The results show that an excess of water in the soil limits growth and injures the photosynthetic apparatus in field beans, but that the extent of the injury is strongly age dependent.
Celem pracy było porównanie zmian potencjału osmotycznego, zawartości proliny i emisji ciepła podczas pre-hartowania i hartowania czterech androgenicznych genotypów Festulolium różniących się mrozoodpornością i podatnością na M. nivale. Podjęto również próbę powiązania powyższych parametrów z odpornością na patogena. Badania przeprowadzono na genotypach Festulolium oznaczonych numerami roboczymi 715, 716 (odporne) oraz 729 i 768 (wrażliwe) uzyskanych z tetraploidalnego mieszańca F1 Festuca pratensis (2n = 4x = 28) × Lolium multiflorum (2n = 4x = 28). Pomiar potencjału osmotycznego soku komórkowego, wypływu ciepła oraz analizę zawartości proliny wykonywano dla roślin kontrolnych (przed pre-hartowaniem), po 2 tygodniach pre-hartowania i po 3 tygodniach hartowania. Obniżenie temperatury podczas pre-hartowania, a następnie podczas hartowania powodowało stopniowy spadek potencjału osmotycznego u wszystkich badanych genotypów Festulolium, niezależnie od ich stopnia odporności na mróz i M. nivale. Po pre-hartowaniu i hartowaniu odnotowano istotny wzrost zawartości proliny, przy czym genotyp 716 odporny na mróz i M. nivale charakteryzował się najwyższą zawartością tego aminokwasu po hartowaniu, co może wskazywać na jego rolę w nabywaniu odporności na M. nivale. Genotypy odporne charakteryzuje niższa emisja ciepła (aktywność metaboliczna) zarówno przed rozpoczęciem pre-hartowania jaki po hartowaniu. Większe wypływy ciepła u genotypów wrażliwych mogą świadczyć o zwiększonym poziomie produkcji energii pod wpływem chłodu, czego konsekwencją może być wyczerpywanie się rezerw potrzebnych do walki z patogenem. Pomiary emisji ciepła mogą być użytecznym wskaźnikiem pomocnym we wstępnej selekcji genotypów Festulolium odpornych na mróz i M. nivale.
In crops the temperature of 42°C causes a lost of yield, disturbance in light phase of photosynthesis and electron transport in mitochondrium membranes. These effects could be caused also by reactive oxygen species generated as the aftermath of heat shock. The aim of the work was to estimate if 42°C for 1 or 3 h influences grain number and activity of antioxidant enzymes in leaves of spring barley. Plants of spring barley cv. ‘Sezam’ were grown at 18°C for seven weeks. Next, temperature increased for 2 h up to 42°C and remained for 1 or 3 h. After this time temperature declined back to 18°C. Control plants were kept at 18°C. The activities of catalase (CAT) and ascorbate peroxidase (APX) were measured before heat shock and 2, 24 and 72 h of recovery. CAT activity was estimated according to Aebi [1984], while APX activity according to Nakano and Asada [1981]. After the next 5 weeks the yield of rape grain was calculated. One-hour-heat shock increased APX activity after 24 h, while CAT activity after 72 h of recovery. Three-hour-heat shock caused first (after 2 h) increase, and later (after 24 h) decrease in APX activity. In this case of stress-treatment CAT activity increased in 24 h after the return to 18°C. Both 1 h and 3 h of 42°C caused a significant decrease in the number of grains.
Zbadano wpływ 7-dniowego zalewania systemu korzeniowego na aktywność fotosyntetyczną i wymianę gazową, parametr Fv/Fm fluorescencji chlorofilu a oraz procesy wzrostowe części nadziemnych melisy lekarskiej (Melissa officinalis L.) i bazylii właściwej (Ocimum basilicum L.). Zalewanie hamowało procesy wzrostowe pędów bazylii, natomiast tempo elongacji pędów melisy utrzymywało się na poziomie roślin kontrolnych. Zalewane rośliny bazylii charakteryzowały się około 30-proc. spadkiem fotosyntezy netto, transpiracji, przewodnictwa szparkowego i parametru Fv/Fm. W przypadku melisy wymiana gazowa i wartości parametru Fv/Fm utrzymywały się na tym samym poziomie kontroli. Zaobserwowano także zwiększoną zawartość antocyjanów w liściach tego gatunku pod wpływem zastosowanego stresu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.