Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 115

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W artykule przedstawiono charakterystykę i możliwości zastosowania ultradźwięków do wytwarzania żywności o projektowanym składzie i właściwościach. Proces ten może znaleźć, w ograniczonym zakresie, zastosowanie jako metoda utrwalania, ale przede wszystkim jako technika wspomagająca lub poprzedzająca tradycyjne operacje. Dzięki niej istnieje możliwość wytwarzania produktów o zwiększonej zawartości związków prozdrowotnych oraz takich, które odgrywają szczególną rolę w kształtowaniu właściwości sensorycznych produktów, np. barwy czy specyficznego smaku, oraz w produkcji żywności o dużej koncentracji funkcjonalnych składników, a więc także żywności projektowanej.
Przedstawiono główne trendy rozwojowe obserwowane obecnie w technice suszarniczej żywności. Omówiono będące w różnych stadiach badań i zastosowań rozwiązania przyszłościowe w suszeniu produktów żywnościowych. Zaprezentowano przykłady nowych technik, metod i rozwiązań konstrukcyjnych, które są już stosowane w praktyce lub są na etapie prób przemysłowych, względnie z uwagi na ich zalety powinny być wykorzystane w przyszłości.
Suszenie sublimacyjne jest metodą usuwania wody polegającą na zamrożeniu materiału i usunięciu wody na drodze sublimacji lodu, gwarantującą otrzymanie produktu o najlepszej jakości w porównaniu z produktami suszonymi innymi sposobami. Najbardziej rozpowszechnionymi przemysłowymi suszarkami sublimacyjnymi są okresowe urządzenia, w których suszony produkt znajduje się na odpowiednich tacach, a ciepło jest doprowadzone na drodze przewodzenia lub promieniowania. W suszarkach działających w systemie ciągłym materiał znajdujący się na tacach przemieszcza się przez kolejne strefy urządzenia lub w postaci zgranulowanego złoża jest poddawany mieszaniu. Intensyfikację suszenia sublimacyjnego można osiągnąć przez doprowadzenie energii w postaci fal wysokiej częstotliwości, a zwłaszcza promieniowania mikrofalowego.
Procesy membranowe są nadal rozwijającymi się technikami coraz częściej stosowanymi w różnych gałęziach przemysłu, również w przetwórstwie żywności. Jednym z ważniejszym trendów we współczesnych technologiach jest stosowanie układów hybrydowych i zintegrowanych. W wielu gałęziach przemysłu wprowadza się tzw. czyste technologie, czyli zintegrowane procesy bezodpadowe. Zilustrowano te tendencje na przykładzie produkcji zagęszczonych soków, przerobu serwatki, produkcji wina i wytwarzania oligosacharydów. Przedstawiono kierunki rozwoju technik membranowych, możliwych dzięki postępowi w chemii polimerów, inżynierii materiałowej i nanotechnologii.
Procesy membranowe są nadal rozwijającymi się technikami, znajdującymi coraz więcej zastosowań w przetwórstwie żywności. Do tradycyjnych metod membranowych można zaliczyć mikrofiltrację, ultrafiltrację i odwróconą osmozę, które coraz częściej zastępują konwencjonalne operacje w technologii żywności, nр.: odparowanie, filtrację, wysalanie czy wytrącanie rozpuszczalnikami organicznymi. Nowsze techniki membranowe, takie jak perwaporacja, elektrodializa w połączeniu z membranami bipolarnymi czy membrany gazowe oferują nowe możliwości, ale ciągle jeszcze są to metody rozwijające się, o niewielkim zastosowaniu przemysłowym.
Zbadano zmiany właściwości strukturalnych suszu selera korzeniowego, blanszowanego w zmiennych warunkach, a także analiza wpływu zabiegów wstępnych na rozkład pierwiastków w suszonym selerze. Seler odmiany Diament krojony w plastry blanszowano w wodzie destylowanej i 3%-owym roztworze mleczanu wapnia przez 45 minut w temperaturze 60°C i przez 3 minuty w 95°C, a następnie suszono sublimacyjnie przez 24 godziny. Właściwości strukturalne określono za pomocą zdjęć suszonej tkanki wykonanych przy użyciu mikroskopu skaningowego. Dokonano także pomiaru rozkładu pierwiastków w materiale za pomocą skonfigurowanego z mikroskopem spektrometru. Analiza zdjęć mikroskopowych świadczy o wyraźnym zniszczeniu struktury wewnętrznej suszy selera korzeniowego, bez względu na zastosowane warunki obróbki wstępnej. Blanszowanie niskotemperaturowe, w porównaniu z wysokotemperaturowym, wpływało w mniejszym stopniu destrukcyjnie na strukturę tkankową materiału. W próbkach blanszowanych w roztworze mleczanu wapnia zaobserwowano wyraźne zagęszczenie struktury wewnętrznej. Analiza widm spektrometrycznych dowiodła, iż niskotemperaturowe blanszowanie powodowało wzrost udziału procentowego większości wykrytych pierwiastków w tkance. Zastosowanie jonów wapnia podczas blanszowania powodowało znaczny wzrost udziału procentowego tego pierwiastka, bez względu na zastosowany wariant procesu. Zastosowanie roztworu mleczanu wapnia podczas blanszowania niskotemperaturowego spowodowało podwyższenie udziału procentowego większości wykrytych makroelementów. Wyższa temperatura obróbki wstępnej ułatwiła wnikanie jonów wapnia podczas blanszowania, co mogło być spowodowane znacznym zniszczeniem struktury wewnętrznej materiału.
W pracy przeanalizowano zmiany zawartości polifenoli i chlorofili w liściach pietruszki jako efekt procesu suszenia mikrofalowo-konwekcyjnego oraz przechowywania suszu w różnej temperaturze przez okres 3 miesięcy. Zaobserwowano wysoki stopień zatrzymania polifenoli oraz chlorofili po procesie suszenia konwekcyjnego wspomaganego promieniowaniem mikrofalowym, wynoszący odpowiednio 93 oraz 88%. Po trzech miesiącach odnotowano nieistotne statystycznie zmiany zawartości składników biologicznie aktywnych w temperaturze 4 i 25°C. Retencja wyniosła w przypadku polifenoli i chlorofilu b około 100%, a w przypadku chlorofilu a − 95%. Jedynie w najwyższej temperaturze (40°C) degradacja związków fenolowych oraz chlorofilu a i b była istotna statystycznie i wyniosła w ostatnim dniu przechowywania odpowiednio 10, 31 i 13% w stosunku do wartości bezpośrednio po suszeniu.
W pracy badano skurcz marchwi i ziemniaka podczas suszenia konwekcyjnego. Stwierdzono liniową zależność skurczu od względnej zawartości wody dla marchwi w całym zakresie u/uₒ. Skurcz rzeczywisty marchwi jest mniejszy od skurczu teoretycznego suszonej marchwi. Gęstość suszonej marchwi utrzymuje się na stałym poziomie do u/uₒ = 0,2; a następnie rośnie wraz z ubytkiem zawartości wody. Skurcz ziemniaka przebiega w dwóch zakresach u/uₒ. Dla 0,1-1 skurcz rzeczywisty ziemniaka odpowiada objętości odparowanej wody. Gęstość materiału w tym zakresie względnej zawartości wody rośnie. Dla u/uₒ< 0,1 skurcz utrzymuje się na stałym poziomie, materiał staje się porowaty, a gęstość szybko maleje.
Celem pracy było określenie zmian morfologii i wybranych właściwości fizycznych proszków hydrolizatu białkowego z maltodekstryną, jako nośnikiem, otrzymanych w wyniku suszenia rozpyłowego. Zastosowano dwie wartości temperatury suszenia, tj. 160 i 200 °C oraz trzy strumienie podawania surowca 0,9; 1,18 i 1,28 cm³/s. Największą wilgotność proszku (4,5 %) uzyskano w temperaturze 160 °C i przy strumieniu 1,28 cm³/s. W wyniku obniżenia temperatury suszenia oraz zwiększenia strumienia podawania surowca otrzymywano proszki charakteryzujące się większą wilgotnością. Wzrost strumienia podawania surowca oraz temperatury suszenia nie wpłynął znacząco na uzyskaną wartość gęstości nasypowej luźnej. Uzyskane wartości mieściły się w granicach 493-518 kg/m³. Na wartość gęstości pozornej cząstek istotny wpływ miała temperatura suszenia, której podwyższenie powodowało wzrost wartości gęstości pozornej. Jedynie przy najmniejszym strumieniu surowca temperatura suszenia nie różnicowała tej wielkości. Zmiana strumienia podawania surowca nie wykazała statystycznie istotnego wpływu na uzyskane wartości gęstości pozornej. Proszki wykazywały porowatość zewnętrzną złoża mieszczącą się w granicach 58 - 63 %. Jedynie w temperaturze 200 °C zaobserwowano istotne statystycznie zmniejszenie porowatości zewnętrznej złoża wraz ze wzrostem strumienia podawania surowca. Zdjęcia wykonane za pomocą mikroskopu skaningowego dowiodły, że cząstki charakteryzowały się kulistym kształtem o gładkiej powierzchni. Przeprowadzona analiza granulometryczna proszków wykazała wzrost wielkości cząstek wraz ze zwiększeniem strumienia podawania surowca oraz temperatury suszenia.
Polifenole stanowią największą grupę związków wśród naturalnych przeciwutleniaczy, które w dużym stopniu wpływają na ogólną aktywność przeciwrodnikową surowca. Każda obróbka technologiczna zdecydowanie wpływa na zmiany pojemności przeciwutleniającej produktów, dlatego też celem pracy było określenie wpływu parametrów suszenia, przy zastosowaniu promieniowania podczerwonego, tj. szybkości przepływu powietrza oraz odległości źródła promieniowania od powierzchni suszonego materiału, na aktywność przeciwrodnikową oraz zawartość polifenoli w suszu jabłkowym. Wyniki analizy prób suszonych z wykorzystaniem promieniowania podczerwonego porównywano, odpowiednio, z wynikami prób suszonych metodą tradycyjną, w temperaturze 70 ºC. Czas suszenia przy zastosowaniu najwyższej odległości od źródła promieniowania i najmniejszej prędkości przepływu powietrza, w porównaniu z suszeniem konwekcyjnym, był krótszy nawet o 33 %. Czas suszenia wydłużał się wraz ze zwiększeniem przepływu powietrza oraz ze zmniejszaniem odległości od źródła promieniowania. Jednakże przy suszeniu z wykorzystaniem promieni podczerwonych wpływ odległości od źródła promieniowania i prędkości przepływu powietrza na aktywność przeciwrodnikową i zawartość polifenoli nie był jednoznaczny. Wraz ze zwiększaniem prędkości przepływu powietrza oraz krótszym czasem suszenia zaobserwowano zmniejszenie zawartości polifenoli i aktywności przeciwutleniającej przy najmniejszej odległości materiału suszonego od źródła promieniowania. Natomiast, gdy stosowano większe odległości od źródła promieniowania (20 i 30 cm) obserwowano wzrost lub brak zmian zawartości polifenoli i aktywności przeciwrodnikowej, przy wzrastającej prędkości przepływu powietrza, a więc przy niższej temperaturze tkanki. Przy odległości 30 cm od źródła promieniowania zaobserwowano, że wraz ze wzrostem przepływu powietrza następuje liniowy wzrost aktywności przeciwrodnikowej. Ponadto zaobserwowano również krzywoliniową zależność pomiędzy aktywnością przeciwrodnikową a zawartością polifenoli, co świadczy o tym, że zwiększenie zawartości polifenoli wpływa na wzrost aktywności przeciwrodnikowej badanych suszy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.