Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy określono wpływ poszczególnych etapów procesu technologicznego produkcji soku tłoczonego z korzeni marchwi purpurowej odmiany Purple Haze na zawartość barwników antocyjanowych, związków polifenolowych ogółem oraz zdolność antyoksydacyjną. Proces technologiczny obejmował mycie, obieranie, krojenie w plastry, blanszowanie, rozdrabnianie i tłoczenie. Straty w postaci obierek stanowiły 11% masy surowca, a otrzymany sok stanowił 58% masy przeznaczonej do tłoczenia. W świeżych korzeniach znajdowało się 29,8 mg·100 g-1 antocyjanów, 227 mg·100 g-1 związków polifenolowych ogółem, a zdolność antyoksydacyjna wynosiła 16,6 µmola Trolox·g-1. Otrzymany sok zawierał około 47% antocyjanów i 51% związków polifenolowych obecnych w surowcu. Jego zdolność antyoksydacyjna stanowiła 43% zdolności świeżych korzeni marchwi. W wytłokach pozostawało około 25% składników o właściwościach przeciwoksydacyjnych. W wyniku obierania tracono 10% antocyjanów, 26% związków polifenolowych ogółem oraz 15% zdolności antyoksydacyjnej surowca.
W pracy określono wpływ obróbki miazgi za pomocą kwasu cytrynowego oraz preparatów enzymatycznych Pectinex Ultra SP-L i Ultrazym AFP-L na uzysk soku tłoczonego z korzeni marchwi purpurowej odmian Purple Haze i Deep Purple. Określono również wpływ tych zabiegów na zawartość ekstraktu, barwników antocyjanowych, zdolność antyoksydacyjną oraz pH otrzymanych soków. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że zakwaszenie miazgi za pomocą kwasu cytrynowego lub blanszowanie w jego 2% roztworze nie wpływa na zwiększenie uzysku soku, powoduje jednak obniżenie jego pH oraz zawartości barwników antocyjanowych oraz zdolności antyoksydacyjnej. Preparat Pectinex Ultra SP-L powodował zwiększenie uzysku soku dopiero po obniżeniu pH miazgi do około 4,6. Sok po obróbce enzymatycznej zawierał więcej ekstraktu, lecz nieznacznie mniej barwników antocyjanowych oraz posiadał niższą zdolność antyoksydacyjną, niż sok nie poddany obróbce enzymatycznej. Zastosowanie obróbki miazgi po jej zakwaszeniu preparatem Ultrazym AFP-L powodowało zwiększenie uzysku soku o 10 i 17%. Zastosowanie tego preparatu nie powodowało obniżenia zawartości barwników antocyjanowych w soku w porównaniu z próbą bez obróbki enzymatycznej.
W pracy określono zmiany parametrów barwy CIE L*a*b*, absorpcji światła oraz zawartości barwników antocyjanowych w roztworach soków z marchwi purpurowej w pH od 1,0 do 8,0 przed i po ogrzewaniu w temperaturze 80ºC przez 6 godzin. Początkowa zawartość antocyjanów w roztworze wynosiła 10,8 mg·(100 cm³)ˉ¹ z czego 25% stanowiły antocyjany nieacylowane. Stwierdzono, że w silnie kwaśnym środowisku (pH 1,0 do 3,0) różnice w barwie pomiędzy roztworami były praktycznie niedostrzegalne. Znaczące różnice w barwie stwierdzono pomiędzy roztworem o pH 1,0, a roztworami o pH powyżej 4,0. Zwiększanie odczynu w zakresie od 1,0 do 6,0 prowadziło do obniżania ilości pochłanianego światła. Po przekroczeniu pH 6,0 następowało ponowne zwiększenie wartości absorbancji, przy jednoczesnym przesunięciu batochromowym w kierunku fal dłuższych. Po 6 godzinach ogrzewania w roztworze o pH 1,0 pozostało 65% początkowej zawartości barwników, podczas gdy w pH 4,5 46%, a w pH 6,0 jedynie 30%. Najszybciej rozkład antocyjanów zachodził w pH 6,0 (k = 0,256 hˉ¹), a najwolniej w pH 1,0 (k = 0,049 hˉ¹). Ogrzewanie przez 6 godzin przy pH od 1,0 do 3,0 wywoływało nieznaczne zmiany barwy. Przy wyższych pH zmiany były większe – malał udział barwy czerwonej (a*) oraz żółtej (b*), a zwiększała się jasność (L*) roztworów.
Celem badań było określenie wpływu blanszowania i suszenia korzeni buraka ćwikłowego oraz ogrzewania suszu buraczanego na zawartość barwników betalainowych oraz zdolność przeciwutleniającą. Stwierdzono, że blanszowanie powodowało stratę barwników czerwonych na poziomie około 25%. Jednocześnie następował ok. 2-krotny wzrost zdolności przeciwutleniającej. Suszenie zwiększyło tę zdolność o 25%, chociaż spowodowało 18% spadek zawartości barwników czerwonych. Największe straty zawartości barwników czerwonych (o 80%) spowodowało ogrzewanie suszu buraczanego przez 3 i 5 godz. Pomimo tak dużej degradacji barwników zdolność przeciwutleniająca wzrosła o 75%.
W przemyśle spożywczym gazy są wykorzystywane w różnych celach. Mogą one być stosowane jako dozwolone substancje dodatkowe lub substancje pomagające w przetwarzaniu. Gazy do celów spożywczych muszą odpowiadać surowym wymaganiom dotyczącym czystości. W artykule omówiono najważniejsze zastosowania gazów w przemyśle spożywczym.
Celem badań było określenie wpływu wstępnej obróbki cieplnej, stopnia rozdrobnienia oraz zastosowanej metody suszenia na zawartość substancji bioaktywnych: barwników betalainowych i przeciwutleniaczy w suszu z buraka ćwikłowego odmiany Bikores oraz polifenoli w suszu z selera odmiany Feniks. Susz z buraka zawierał od 5,25 do 10,64 mg/g s.s. barwników czerwonych, 2,62 do 6,20 mg/g s.s. barwników żółtych oraz aktywność przeciwutleniającą odpowiadającą 58 do 94 μM Trolox/g s.s. Wartości te zmieniały się w szerokim zakresie w zależności od obróbki cieplnej, stopnia rozdrobnienia, jak i metody suszenia. Zawartość polifenoli w suszach z selera korzeniowego, przy tych samych zmiennych, zmieniała się w granicach od 17,5 do 23,5 mg/g s.s. w przeliczeniu na kwas chlorogenowy.
Celem pracy była ocena zawartości barwników betalainowych, fenoli ogółem, azotanów oraz zdolności przeciwutleniającej soku z buraka ćwikłowego w zależności od masy i części korzenia. Buraki odmiany Wodan podzielono wg ich masy na cztery grupy wielkości, a następnie pokrojono poprzecznie na cztery części. Stwierdzono, że zawartość barwników fioletowych i żółtych oraz azotanów (V) w soku istotnie zależy od wielkości i części korzenia buraka ćwikłowego. Zdolność przeciwutleniająca soku jest istotnie skorelowana z zawartością barwników. Uzyskane wyniki mogą być pomocne w konstruowaniu produktów na bazie buraka ćwikłowego, o różnej proporcji między zawartością barwników i azotanów (V).
Obecnie poszukuje się metod obróbki żywności pozwalających na uzyskanie produktów o odpowiednich walorach sensorycznych i prozdrowotnych. Wykorzystanie promieniowania mikrofalowego wydaje się być ciekawą alternatywą dla operacji termicznych przeprowadzanych metodami konwencjonalnymi. W artykule dokonano przeglądu możliwości zastosowania promieniowania mikrofalowego w różnych operacjach termicznych oraz ich wpływu na strukturę i składniki bioaktywne żywności. Dzięki zastosowaniu mikrofal do bezpośredniego, objętościowego ogrzewania materiałów biologicznych można m.in. znacznie skrócić czas ogrzewania, uzyskać innowacyjne cechy strukturalne oraz zminimalizować straty składników bioaktywnych. Należy jednak pamiętać o minusach stosowania tej technologii, do której należy niska sprawność energetyczna przetwarzania energii elektrycznej w ciepło w aparaturze mikrofalowej czy nierównomierne nagrzewanie produktów niejednolitych i o nieregularnych kształtach.
Utrwalanie żywności ma przede wszystkim zapewnić stabilność mikrobiologiczną. Ale równie ważne jest, aby wykreować pożądane cechy sensoryczne, nie tracąc przy tym wiele na wartości odżywczej oraz zawartości związków prozdrowotnych. W artykule omówiono wpływ pasteryzacji, sterylizacji i suszenia z wykorzystaniem energii mikrofalowej na strukturę i niektóre składniki bioaktywne żywności. Ogrzewanie mikrofalowe skraca czas potrzebny do osiągnięcia żądanej temperatury, co zmniejsza straty związków termolabilnych. Gwałtowna przemiana fazowa wody w parę w całej objętości biosurowców, jaka zachodzi w wyniku ogrzewania mikrofalowego w podciśnieniu, pozwala na uzyskanie suszy o wyjątkowej strukturze. Produkty te, nazywane puffingami, charakteryzują się zwiększoną porowatością i objętością. Mimo trudności z równomiernym dostarczaniem energii mikrofalowej w całej objętości materiału, urządzenia zarówno do cieplnego utrwalania, jak i suszenia żywności są z powodzeniem stosowane na skalę przemysłową.
The aim of the study was to determine the effect of different drying methods on selected physical properties of pomace obtained from purple carrot cv. Deep Purple. Drying was performed using four methods: convective, microwave-convective, infrared-convective and freeze-drying. The freeze-dried material had the lowest apparent density (422 kg m-3), which was caused by slight shrinkage, and indicated high porosity. Apparent density was almost three times greater in dried materials produced using the other drying methods as compared to the freeze-dried variants. Freeze-dried pomace adsorbed vapour more quickly than the other dried variants, which was caused by its high porosity and relatively low degree of structural damage. Rehydration characteristicswere significantly affected by the dryingmethod. The highest mass increase and losses of soluble substance were recorded for the freeze-dried samples. Conversely, the traditional convective drying method resulted in the lowest mass increase and soluble substance leaching. A positive linear correlation was found between the loss of soluble dry substance components and the absorbance of liquid obtained during rehydration.
W pracy wyznaczono i opisano modelami matematycznymi: BET, GAB, Lewickiego, Oswina, Halsey'a i Pelega izotermy adsorpcji pary wodnej suszonej marchwi pomarańczowej i purpurowej. Marchew pomarańczową odmiany Bolero oraz purpurową odmiany Deep Purple suszono czterema metodami: konwekcyjną, promiennikowo-konwekcyjną, mikrofalowo-konwekcyjną i sublimacyjną. Do wyznaczenia izoterm sorpcji stosowano metodę statyczno-eksykatorową. Przydatność modeli do opisu uzyskiwanych izoterm oceniono na podstawie średniego błędu kwadratowego (RMS). Izotermy adsorpcji wody badanych suszy marchwi pomarańczowej i purpurowej charakteryzowały się III typem izoterm według klasyfikacji BET, charakterystycznym dla produktów o dużej zawartości cukrów. Przebieg izoterm uzależniony był od zastosowanej metody suszenia. Generalnie, model GAB najlepiej opisywał izotermy sorpcji, jednak dobrze dopasowane zostały tylko izotermy suszy sublimacyjnych marchwi pomarańczowej i purpurowej, w przypadku których błąd kwadratowy RMS osiągnął wartość odpowiednio 0,07 i 0,09. Pozostałe wartości błędu RMS modeli matematycznych opisujących izotermy adsorpcji przewyższały wartość 0,25, co świadczy o braku możliwości wykorzystania tych modeli do opisu przebiegu adsorpcji pary wodnej badanych suszy marchwi. Niezależnie od zastosowanego modelu, najlepsze dopasowanie modeli stwierdzono w przypadku suszy sublimacyjnych (Ve=3,3-8,5 %). Susze marchwi purpurowej charakteryzowały się większymi równowagowymi zawartościami wody w monowarstwie, w związku z czym mają potencjalnie większą stabilność przechowalniczą niż susze marchwi pomarańczowej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.