Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 46

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Azotany(V) w bulwach ziemniaka

100%
Koncentracja azotanów(V) w bulwach na ogół nie przekracza poziomu bezpiecznego, tj. 200 mg NO3/kg s.m., jednak badania wskazują, że niekiedy notuje się wysokie ich stężenie. W większości prób zakupionych do badan w różnych punktach handlowych Olsztyna i Szczecina zawartość azotanów ( V) nie stwarzała zagrożenia zdrowotnego, jednak w niektórych latach przeważał udział prób z zawartością powyżej dozwolonego poziomu. Zwiększonej koncentracji można się spodziewać w bulwach odmian bardzo wczesnych i wczesnych, uprawianych na glebach mocniejszych, w latach z wysoka temperatura i suchych – szczególnie w okresie tuberyzacji, w latach chłodnych i mokrych, a także z plantacji traktowanych środkami ochrony roślin. Istotne znaczenie ma też właściwy płodozmian i odpowiednio dobrane nawożenie nie tylko azotem, ale również fosforem, potasem i mikroelementami.
Przeprowadzono badania stanu mikrobiologicznego, dostępnych w sieci handlowej sałatek warzywnych nisko przetworzonych, pochodzących z dwóch wytwórni. Oceniono zanieczyszczenie sałatek przez drożdże, grzyby pleśniowe oraz bakterie mezofilne tlenowe, bakterie kwaszące, pałeczki z grupy coli i bakterie chorobotwórcze. Badania wykazały znaczne zanieczyszczenie wyrobów obu producentów przez mikroflorę saprofityczną.
Celem pracy bylo określenie zawartości As, Cd, Hg i Pb w sałatkach warzywnych o niskim stopniu przetworzenia. W badaniach wykorzystano 14 rodzajów sałatek pochodzących z dwóch wytwórni. Próby sałatek przeznaczonych do badań zakupiono w placówkach detalicznej sieci handlowej. Stwierdzono, że zawartość badanych metali była zróżnicowana w zależności od rodzaju sałatki. W wyrobach obu producentów średnia ilość zwłaszcza Hg, Cd, ale także arsenu była do siebie zbliżona, natomiast średnia ilość ołowiu była zróżnicowana w zakresie 0,0013-0,015 mg kg-1. W porównaniu z obowiązującymi limitami, zawartość badanych metali w ocenianych sałatkach można uznać za niską. Jedynie sałatka selerowa odznaczała się wyższą zawartością kadmu, zbliżoną do maksymalnego, dopuszczalnego poziomu.
W pracy przedstawiono wyniki ilustrujące zanieczyszczenie powietrza przez bakterie mezofilne tlenowe, drożdże i grzyby strzępkowe w strefach wydzielonych według przeznaczenia, tj. oraz w obszarze sprzedaży i wydawania posiłków, w części konsumpcyjnej oraz na zapleczu gospodarczym. Badania wykonano metodą sedymentacyjną, w czterech terminach, a oznaczenia prowadzono w porze rannej i popołudniowej.
W próbkach mieszanek zbożowo-owocowych typu musli, różnych krajowych producentów, oznaczono ogólną liczbę podstawowych grup drobnoustrojów: bakterii mezofilnych tlenowych, drożdży i grzybów pleśniowych. Przeprowadzono także badania dotyczące występowania bakterii chorobotwórczych, paciorkowców kałowych i bakterii z grupy coli. Określono sklad jakościowy grzybów strzępkowych wyizolowanych z próbek musli.
Celem badań było określenie obecności i liczby mikroorganizmów w spożywczych otrębach pszennych i owsianych. W próbach otrąb, pochodzących z czterech krajowych zakładów zbożowych, oznaczano: ogólną liczbę bakterii mezofilnych tlenowych i ich form przetrwalnych, miano coli i enterokoków, obecność bakterii chorobotwórczych, liczbę drożdży oraz liczbę i skład jakościowy grzybów pleśniowych. Uzyskane wyniki wskazują, że jakość mikrobiologiczna badanych otrąb była zróżnicowana. Znaczna część prób charakteryzowała się wysoką ogólną liczbą bakterii i/lub pleśni oraz obniżonym poziomem miana coli i nie odpowiadała przyjętym standardom. W żadnej z prób nie stwierdzono jednak obecności bakterii chorobotwórczych. Przyczyną wysokiego ogólnego zakażenia części badanych otrąb przez bakterie i grzyby mogła być nieskuteczna obróbka cieplna lub wtórne skażenie mikrobiologiczne produktu.
Celem pracy była ocena cech organoleptycznych, fizykochemicznych oraz stanu mikrobiologicznego czipsów ziemniaczanych. Materiał badawczy stanowiły próby reprezentujące 32 partie czipsów czterech krajowych producentów, które zakupiono w sklepach detalicznych w Szczecinie. Przeprowadzone badania wykazały, że w większości prób udział czipsów pokruszonych i wadliwych w stosunku do masy netto produktu w opakowaniu był nadmierny. Średnia ocena punktowa organoleptycznych cech czipsów z poszczególnych zakładów zawierała się w przedziale 3,74-4,21, a występujące różnice między średnimi były statystycznie istotne. We wszystkich próbach czipsów zawartość H20, NaCl i tłuszczu odpowiadała wymaganiom normy. Jednak w części prób (15%), w wyekstrahowanym tłuszczu stwierdzono nadmierny poziom liczby kwasowej (> 1,0) i/lub nadtlenkowej (> 3,0). Z wyjątkiem zawartości H20, średni poziom zawartości soli, tłuszczu oraz liczby kwasowej i nadtlenkowej w czipsach poszczególnych producentów nie różnił się istotnie. Wszystkie oceniane czipsy odznaczały się dobrą jakością mikrobiologiczną.
Przedmiotem badań było określenie zmian jakościowych w świeżych, zamrożonych i przechowywanych przez 6 i 12 miesięcy przecierach z truskawek odmiany ‘Elsanta’. Sporządzono 3 warianty homogenatów: bez cukru oraz z dodatkiem 5 i 10% cukru. Oznaczano w nich zawartość suchej masy, witaminy C i polifenoli ogółem oraz kwasowość ogólną. Ponadto w homogenatach świeżych i zamrożonych przez 2 dni, 6 i 12 miesięcy określono ogólną liczbę bakterii, drożdży i pleśni oraz miano coli i enterokoków. W czasie przechowywania zamrożonych homogenatów najmniejsze zmiany ilościowe zaobserwowano w zawartości suchej masy i kwasowości ogólnej a największe w zawartości witaminy C i polifenoli ogółem W procesie zamrażania cukier działał ochronnie na mikroorganizmy, dlatego w homogenatach z dodatkiem 5 i 10% cukru występowała większa liczba bakterii, drożdży i pleśni niż w przecierze niesłodzonym. Świeżo zamrożone homogenaty odznaczały się nadmierną w stosunku do wymagań, ilością pleśni i drożdży (tj. > 5,0x 102 jtk-g-1). Natomiast po 6 miesiącach przechowywania we wszystkich homogenatach nie stwierdzono obecności drożdży, pleśnie występowały nielicznie, a większa liczba bakterii (103 jtk-g-1) utrzymywała się jedynie w homogenatach z dodatkiem 10% cukru. Po 12 miesiącach składowania stan mikrobiologiczny wszystkich zamrożonych przecierów był do siebie zbliżony.
Zamrażanie to stosunkowo nowa metoda utrwalania surowców ziołowych. Uważa się, że zamrażanie pozwala, lepiej niż inne metody utrwalania, zachować zalety organoleptyczne ziół, ale ich działanie lecznicze może ulec osłabieniu. W artykule poruszono zagadnienia dotyczące wpływu obróbki wstępnej oraz procesu zamrażania i zamrażalniczego przechowywania na zawartość witaminy C, polifenoli, aktywność przeciwutleniającą i przeciwdrobnoustrojową, a także jakość mikrobiologiczną surowców przyprawowo-leczniczych. Zagadnieniom tym, a zwłaszcza badaniom dotyczącym ziół suszonych, poświęcono wiele uwagi, natomiast jakość i właściwości ziół mrożonych powinny być przedmiotem kolejnych badań.
W pracy oceniono skład chemiczny oraz aktywność przeciwgrzybową suszonych ziół przyprawowych – bazylii, oregano, rozmarynu i tymianku. Susze zakupiono w sieci handlowej w opakowaniach jednostkowych. W wymieszanym i rozdrobnionym materiale oznaczono zawartość: suchej masy, białka ogółem, cukrów ogółem, polifenoli ogółem i olejków eterycznych. Do oceny aktywności przeciwgrzybowej użyto 12 szczepów grzybów: Alternaria alternata., Aspergillus flavus, A. fumigatus, A. niger, Cladosporium herbarum, Fusarium oxysporum, Penicillium cyclopium oraz Eurotium amstelodami, E. chevalieri, E. herbariorum, E. repens, E. rubrum. W przypadku grzybów z rodzaju Eurotium stosowano podłoże Agar DG18, a w pozostałych – Malt Extract Agar. Na podłożach zawierających dodatek suszu (1 %) prowadzono doświadczalne hodowle grzybów, a na podłożach bez suszu – hodowle kontrolne. Próbę kontrolną pozytywną stanowił benzoesan sodu (0,05 %). W 3. 6. i 9. dobie inkubacji mierzono średnice kolonii doświadczalnych oraz kontrolnych i obliczano procentową inhibicję wzrostu grzybów powodowaną przez susze. Stwierdzono, że aktywność przeciwgrzybowa była zróżnicowana w zależności od rodzaju suszu, gatunku grzyba i czasu inkubacji. W 9. dniu doświadczenia susz z oregano odznaczający się największą zawartością olejku (2,40 % s.m.) i dużą zawartością polifenoli (4,06 % s.m.) powodował istotnie największe średnie zahamowanie wzrostu zarówno grzybów Eurotium ssp. (95,5 %), jak i pozostałych grzybów (90,2 %). Susz bazyliowy o najmniejszej zawartości olejku i polifenoli, a największej – białka ogółem stymulował wzrost części grzybów. Badane susze powodowały największe zahamowanie wzrostu kolonii A. fumigatus, A. alternata i E. amstelodami, a najmniejsze – A. niger i E. rubrum. Hamowanie wzrostu grzybów malało wraz z czasem inkubacji, ale różnice między średnim zahamowaniem wzrostu grzybów w 6. i 9. dniu hodowli były nieistotne. Susze z oregano, tymianku i rozmarynu efektywniej hamowały wzrost kolonii grzybów niż benzoesan sodu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.