Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 107

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The effects of cultivation regime and nitrogen fertilization on leaf greenness (SPAD) and the yield of two Festulolium braunii cultivars (Sulino, Felopa) were determined. It was found that the tested cultivars of Festulolium grown in pure stand were characterized by lower SPAD values, compared to those grown in mixtures with legumes. Significantly higher leaf greenness was recorded in Festulolium cultivars grown with white clover than in those grown with bird’s-foot trefoil. Substantially lower leaf greenness values were observed in cv. Sulino. When grown in pure stand and in mixtures with bird’s-foot trefoil, Festulolium cultivars contained the largest quantities of chlorophyll in plots fertilized with 120 kg N ha⁻¹. When grown with white clover, these cultivars had a higher chlorophyll content in the control treatment and in plots fertilized with 60 kg N ha⁻¹. Over a three-year experimental period, the lowest yield was attained when Festulolium was grown in pure stand. The introduction of legumes caused a significant increase in yield. Festulolium grown in mixtures with bird’s-foot trefoil yielded higher than Festulolium grown in mixtures with white clover. In addition, the yield of Festulolium grown in mixtures with legumes, non-fertilized with nitrogen, was significantly higher than the yield of Festulolium grown in pure stand, fertilized with 120 kg N ha⁻¹. Weather conditions affected the chlorophyll content of leaves and sward yield. Higher SPAD values and a lower yield were recorded under conditions of deficient rainfall and high temperatures.
Dynamiczny rozwój badań z zakresu biologii molekularnej powoduje wzrost zainteresowania technikami molekularnymi w zakresie badań mikrobiologicznych. W artykule omówiono zalety i ograniczenia wynikające ze stosowania metod biologii molekularnej w mikrobiologii żywności. Dokonano selektywnego przeglądu technik o potencjalnym zastosowaniu w mikrobiologii żywności. Molekularne metody oznaczania i identyfikacji drobnoustrojów mogą przyczyniać się do poprawy jakości i bezpieczeństwa mikrobiologicznego żywności, dostarczając wiele informacji na temat dynamicznej, fizjologicznej heterogenności populacji drobnoustrojów.
Przeprowadzono dwa doświadczenia szklarniowe, w których badano reakcję dwóch odmian koniczyny białej (‘Dara’, ‘Rawo’) na stres wodny. W doświadczeniu pierwszym wazony wypełniono glebą mineralną, w drugim zaś organiczną. Wilgotność gleby mineralnej utrzymywano na poziomie 35 i 70% ppw, organicznej natomiast na poziomie 40 i 80% ppw. W okresie wegetacji mierzono intensywność fotosyntezy za pomocą urządzenia do pomiaru parametrów wymiany gazowej Li-Cor 6400 oraz indeks zieloności liści za pomocą chlorofilometru SPAD-502. Rośliny ścinano trzykrotnie. W uzyskanej biomasie wykonano analizy chemiczne. Wyniki badań wykazały, iż stres wodny w istotny sposób ograniczał intensywność fotosyntezy i plonowanie roślin oraz zwiększał poziom chlorofilu w liściach koniczyny białej. Spośród testowanych odmian większą wydajność fotosyntezy wykazywała odmiana Dara, natomiast zasobniejsze w chlorofil były liście odmiany Rawo. Stwierdzono istotną dodatnią korelację pomiędzy intensywnością fotosyntezy a plonem suchej masy i ujemną korelację pomiędzy indeksem zieloności liści SPAD a intensywnością fotosyntezy. Typ gleby, na której uprawiano koniczynę białą wpływał na intensywność fotosyntezy, plonowanie i skład chemiczny roślin, nie miał natomiast wpływu na zawartość chlorofilu, wyrażoną jako indeks zieloności liści SPAD.
Wyniki badań pochodzą z eksperymentu polowego realizowanego w latach 2004-2006 w Stacji Dydaktyczno-Doświadczalnej w Tomaszkowie (53°42' N; 20°26' E). Celem badań było porównanie festulolium i kostrzewy łąkowej uprawianych w mieszankach z komonicą zwyczajną pod względem wymiany gazowej, poziomu chlorofilu w liściach oraz plonowania, na tle zróżnicowanego nawożenia azotem. Stwierdzono, że w warunkach okresowego deficytu wody większą intensywnością fotosyntezy odznaczało się festulolium, natomiast w warunkach dobrego uwilgotnienia kostrzewa łąkowa. Podczas trzyletniego okresu badań kostrzewa łąkowa charakteryzowała się istotnie większą intensywnością transpiracji i większym indeksem zieloności liści niż festulolium. W warunkach korzystnych dla rozwoju traw, kostrzewa łąkowa lepiej wykorzystywała wodę niż festulolium, natomiast w warunkach niedoboru wody większym współczynnikiem WUE odznaczało się festulolium. Mieszanki z udziałem testowanych gatunków traw nie różniły się istotnie pod względem plonu suchej masy. Nawożenie azotem mineralnym zwiększało intensywność fotosyntezy i plonowanie mieszanek tylko w korzystnych warunkach pogodowych; w warunkach braku opadów duży wpływ miał udział komonicy zwyczajnej w runi. Zastosowany azot wpływał dodatnio na ograniczenie transpiracji i lepsze wykorzystanie wody przez trawy, zwiększał również poziom chlorofilu w liściach.
A greenhouse pot experiment was performed at two soil moisture levels: 70% field water capacity (optimum moisture content) and 35% field water capacity (water stress) to study physiological responses and yield of perennial ryegrass ('Maja', 'Argona') and orchard grass ('Dala', 'Areda'). Rates of photosynthesis and transpiration were measured during vegetation with a Li-Cor 6400 gas analyzer, and chlorophyll concentration was determined with a SPAD-502 chlorophyll meter. The plants were defoliated three times during the vegetation season. It was found that a decrease in soil moisture from 70% to 35% reduced the rate of photosynthesis by an average of 25%. The strongest response was recorded in the cv. 'Maja', where the rate of photosynthesis decreased by 33%. Perennial ryegrass evaporated more water than orchard grass, and water deficit considerably limited the transpiration. Water stress did not cause any significant changes in chlorophyll concentration in leaves of perennial ryegrass cultivars, whereas in orchard grass higher chlorophyll content was observed under water deficit. All cultivars of both species compared in the study responded by yield decrease to a lower soil moisture. The strongest response was noted in cv. 'Dala', where yield decrease was 66%, as compared with control. Photosynthesis and transpiration bad significant effects on dry matter yield and a close correlation was observed between the intensity of photosynthesis and transpiration.
The effects of cultivation regime and nitrogen fertilization on the rate of photosynthesis and transpiration as well as on water use efficiency (WUE) in two Festulolium braunii cultivars (Sulino, Felopa) were determined during a field trial conducted over the years 2004-2006. It was found that cultivation regime affected gas exchange parameters in Festulolium braunii. The tested cultivars grown in mixtures with legumes, particularly with white clover, were characterized by significantly higher parameters of gas exchange, compared to those grown in pure stand. The highest rate of photosynthesis and transpiration was recorded in plots fertilized with 60 kg N ha⁻¹. The intensity of both processes was significantly reduced in plots fertilized with 120 kg N ha⁻¹. In addition, the rate of photosynthesis in the leaves of Festulolium grown in mixtures with legumes, non-fertilized with nitrogen, was significantly higher, in comparison with Festulolium grown in pure stand, fertilized with 120 kg N ha⁻¹. Water use efficiency was significantly lower in Festulolium cultivars grown in pure stand, compared to those grown in mixtures with legumes. Over the three-year experimental period, higher water use efficiency was noted in the first and second regrowth of Festulolium fertilized with 120 kg N ha⁻¹, and in the third regrowth fertilized with 60 kg N ha⁻¹. Weather conditions considerably affected the values of the investigated parameters. Photosynthesis was reduced to a greater degree than transpiration under conditions of deficient rainfall and high temperatures.
W szklarniowym doświadczeniu wazonowym, przy dwóch poziomach wilgotności gleby: 40% ppw i 80% ppw, badano dwie odmiany kupkówki pospolitej: diploidalną Aredę i tetraploidalną Dalę. W okresie wegetacji dokonywano pomiarów intensywności fotosyntezy za pomocą urządzenia do pomiaru parametrów wymiany gazowej Li-Cor 6400 oraz zawartości chlorofilu za pomocą chlorofilometru japońskiej firmy Minolta. Istotny wpływ na intensywność fotosyntezy, zawartość chlorofilu, a w konsekwencji plonowanie odmian miało uwilgotnienie gleby. Niższa wilgotność powodowała istotny spadek plonu. Z porównywanych odmian istotnie wyżej plonowała odmiana Dala. Większą zawartość chlorofilu w liściach stwierdzono u roślin uprawianych w warunkach stresu wodnego. Proces fotosyntezy przebiegał lepiej na glebie o większej wilgotności, stres wodny spowodował spadek fotosyntezy w przypadku odmiany Dala o 47%, zaś odmiany Areda o 42%.
Dwie serie doświadczeń wazonowych przeprowadzono w 2004 roku w szklarni Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Badano odmiany kostrzewy łąkowej (Skra, Skawa) i tymotki łąkowej (Kaba, Karta) przy dwóch poziomach wilgotności gleby: 80% ppw (wilgotność optymalna) i 40% ppw (stres wodny). Wilgotność gleby różnicowano po wschodach roślin. Odpowiednią wilgotność utrzymywano przez codzienne uzupełnianie ubytków wody do określonej masy wazonu z glebą. Do doświadczenia użyto wazonów typu Kick-Braukmanna, napełnionych 8 kg gleby torfowo-murszowej, zawierającej 29,7% substancji organicznej. Zawartość składników przyswajalnych w 1 kg gleby przedstawiała się następująco: 320 mg P, 540 mg K i 300 mg Mg oraz 5 mg Cu, 28,6 mg Zn, 88,6 mg Mn i 1126 mg Fe. Odczyn gleby w 1 mol KCl·dm⁻³ wynosił 4,9. W okresie wegetacji mierzono intensywność fotosyntezy za pomocą urządzenia Li-Cor 6400 oraz indeks zieloności liści – chlorofilometrem SPAD-502 firmy Minolta. Rośliny ścinano trzykrotnie. Stwierdzono, że deficyt wodny spowodował zmniejszenie fotosyntezy średnio o 44%, przy czym największą reakcję na niedobór wody wykazywała kostrzewa łąkowa odmiany Skawa (zmniejszenie fotosyntezy o około 47%). U wszystkich odmian w warunkach niedoboru wody nastąpił wzrost wartości SPAD. Więcej chlorofilu, średnio o około 14 jednostek SPAD, zawierały odmiany kostrzewy łąkowej niż tymotki łąkowej. Obniżenie wilgotności gleby z 80 do 40% spowodowało spadek plonu suchej masy. Największym ograniczeniem plonowania odznaczała się odmiana Karta, zaś najmniejszym – Skawa. Wszystkie odmiany uprawiane w warunkach glebowego deficytu wody zawierały więcej białka ogólnego i wapnia oraz mniej włókna surowego i fosforu niż rośliny pochodzące z obiektów kontrolnych. Najbardziej odporna na niedobór wody w glebie była odmiana kostrzewy łąkowej Skawa, która mimo znacznego ograniczenia intensywności fotosyntezy w niewielkim stopniu ograniczała plonowanie.
The objective of study conducted in 1994-97 was to determine white clover and birdsfoot trefoil, with perennial ryegrass and meadow fescue suitability for simple mixtures used on temporary grassland in Olsztyn Lakeland conditions and study of possibilities of considerably reduction and even elimination nitro gen fertilisation of legumes - grass mixtures. The results showed, that tested species showed high useful in simple mixtures in share of 50% grass + 50% legume plant enabled to obtain high yields without necessity of using nitrogen fertilisers. Legumes improved contents of total protein, crude fibre and Ca, also Mg and Na, K: (Ca+ Mg) and K: Na ratio, but more profitable chemical content characterised white clover.
Wyniki badań pochodzą z eksperymentu polowego realizowanego w latach 2004-2006. Doświadczenie polowe założono w 2003 roku w Stacji Dydaktyczno-Doświadczalnej w Tomaszkowie w woj. warmińsko-mazurskim. Celem badań było porównanie pod względem wymiany gazowej, poziomu chlorofilu w liściach oraz plonowania życicy trwałej i festulolium uprawianych w mieszankach z koniczyną białą, na tle zróżnicowanego nawożenia azotem. Stwierdzono, że życica trwała odznaczała się większą intensywnością fotosyntezy i transpiracji oraz większymi wartościami indeksu zieloności liści niż festulolium. Gorzej jednak wykorzystywała wodę. Współczynnik wykorzystania wody był u niej znacznie mniejszy niż u festulolium. Badane gatunki najlepiej asymilowały CO₂ przy nawożeniu azotem w dawce 60 kg N·ha⁻¹. Udział koniczyny białej w runi korzystnie wpływał na intensywność fotosyntezy traw. Na obiektach nie nawożonych azotem fotosynteza była większa niż na obiektach nawożonych azotem mineralnym w dawce 120 kg N·ha⁻¹. Zastosowany azot ograniczał transpirację wody i wpływał na jej lepsze wykorzystanie przez testowane gatunki. Mieszanka życicy trwałej z koniczyną białą plonowała istotnie wyżej niż mieszanka festulolium z koniczyną białą. Nawożenie azotem mineralnym zwiększało plonowanie tylko w latach z dużą ilością opadów, natomiast w roku ze znacznym ich niedoborem istotnie wyższe plony uzyskano na obiektach nie nawożonych azotem. Wysokie temperatury i niedobór opadów hamowały intensywność fotosyntezy i transpiracji traw oraz ograniczały plonowanie mieszanek, sprzyjały natomiast gromadzeniu chlorofilu w liściach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.