Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Karotenoidy obejmują grupę naturalnych barwników, występujących powszechnie w ro­ślinach spożywanych przez ludzi. Strukturalnie są terpenoidami pochodzącymi z kon­densacji grupy prenylowej z pirofosforanami. Karotenoidy z pierścieniem b-jonowym na jednym ze swoich końców są prekursorami witaminy A. Badania epidemiologiczne wyka­zały wiele związków między dietą bogatą w karotenoidy a zmniejszeniem ryzyka róż­nych nowotworów, chorób sercowo-naczyniowych i polepszeniem funkcjonowania sys­temu odpornościowego. Jednak ich wysokie dawki w połączeniu z obniżoną kondycją organizmu mogą powodować prooksydacyjną aktywność tych związków.
Flawonoidy są pochodnymi polifenylowymi powszechnie występującymi w roślinach jadalnych, spożywanych przez ludzi. Wiele badań prowadzonych in vitro wykazuje ich rolę w zmiataniu wolnych rodników, działaniu przeciwmiażdżycowym i w hamowaniu rozwoju nowotworów. Skutki ich działania in vivo poznane są w mniejszym stopniu. Celem naszej pracy było określenie wpływu kwercetyny i rutyny podawanych z ołowiem lub miedzią na poziom wapnia i magnezu w surowicy krwi i wybranych tkankach szczurów. Kwercetyna i rutyna podawane wraz z Pb lub Cu powodowały obniżenie toksyczności obu metali, głównie w surowicy i w nerkach zwierząt doświadczalnych. Wielkość tych zmian zależała bardziej od użytego metalu, niż od rodzaju podawanego flawonoidu.
Celem pracy było oznaczenie stężenia magnezu i wapnia oraz aktywności aminotransferazy asparaginianowej (AST) i alaninowej (ALT) w surowicy krwi, mózgu, wątrobie, nerce, płucach i mięśniu uda szczurów poddanych suplementacji magnezowej. Stwierdzono wzrost stężeń tkankowych zarówno magnezu, jak i wapnia u szczurów poddanych suplementacji magnezowej, w porównaniu z grupą kontrolną. Wzrost ten był statystycznie istotny we wszystkich badanych tkankach poza surowicą. Suplementacja magnezowa wpływała również na zmianę aktywności aminotransferaz. Wzrost aktywności AST był statystycznie istotny w wątrobie i płucach, natomiast ALT w wątrobie i mięśniu uda.
Przeprowadzono badania wpływu bioflawonoidów na zawartość Mg, Ca, Cu i Zn w skórach szczurów intoksykowanych metalami ciężkimi Pb lub Cd. Intoksykacja metalami ciężkimi powodowała istotne obniżenie ilości Mg i Ca w skórach badanych szczurów, a dodatek bioflawonoidów nie poprawiał lub zwiększał nieznacznie ich zawartość w skórze. Ołów, w przeciwieństwie do kadmu, zmniejszał zawartość Cu i Zn, a bioflawonoidy powodowały powrót zawartości obu pierwiastków do wartości w grupie kontrolnej.
Przeprowadzono badania wpływu magnezu na aktywność enzymów przeciwutleniających: dysmutazy ponadtlenkowej [EC 1.15.1.1], peroksydazy glutationowej [EC 1.11.1.9] i katalazy [EC 1.11.1.6] w mózgu, wątrobie i nerkach szczurów poddanych intoksykacji ochratoksyną А (ОТА). Podawanie przez 14 dni ochratoksyny A powodowało obniżenie aktywności badanych enzymów we wszystkich badanych tkankach w stosunku do grupy kontrolnej. Suplementacja magnezowa częściowo niwelowała negatywny wpływ trucizny.
Dysmutaza ponadtlenkowa (SOD), kwas askorbinowy i selen są ważnymi antyoksy-dantami dla reaktywnych form tlenu. Celem przeprowadzonych badań było oznaczenie wpływu różnych stężeń kadmu na aktywność SOD, stężenie kwasu askorbinowego i selenu w wybranych tkankach szczurów. Intoksykowane grupy zwierząt otrzymywały kadm (chlorek kadmu) w wodzie do picia w stężeniu 100 mg/dm3 i 300 mg/dm3. Grupa kontrolna otrzymywała do picia wodę podwójnie destylowaną i dejonizowaną. Uzyskane wyniki wskazują, że kadm wpływał na aktywność SOD w badanych tkankach. Aktywność dysmutazy ponadtlenkowej była zależna od stężenia kadmu stosowanego w doświadczeniu, jak również zależała od rodzaju badanej tkanki. Kadm podawany w pożywieniu wpływał na stężenie kwasu askorbinowego w surowicy krwi i badanych tkankach szczurów. Kadm wpływał również na tkankowe stężenia selenu. Stężenia kwasu askorbinowego i selenu zależały od rodzaju badanej tkanki i stężenia kadmu podawanego zwierzętom.
The aim of the study was to determine serum free amino acid concentration in male dogs suffering from benign and malignant perianal tumours. Serum concentrations of cysteic acid, glutamic acid, glutaminę, aspartic acid, glycine, γ-aminobutyric acid, tryptophan, methionine, arginine, taurine, threonine, tyrosine, alanine, valine, isoleucine, and leucine were significantly changed in dogs suffering from benign and/or malignant tumours when compared to the control group (P<0.05). Serum concentration of serine, phenylalanine, lysine and histidine was not influenced in dogs with neoplastic disease (P>0.05). The evaluation of serum free amino acid concentration, has shown that threonine, glutamic acid, alanine, valine, isoleucine, leucine, γ-aminobutyric acid, and glycine have the highest diagnostic and prognostic value in dogs suffering from benign and malignant perianal tumours. Highly diagnostic and prognostic value in relation to benign tumour growth was also found while evaluating branched chain and acidic groups of amino acids. Serine, phenylalanine, lysine, and histidine, as well as alkaline amino acids were proved not to have diagnostic and prognostic value in dogs with the tumours. Thus, the evaluation of free amino acid concentration may serve diagnostic purposes and help in tumour malignancy differentiation. The elaborated experimental model max be used in further studies on neoplastic disease development and monitoring of applied treatment efficiency.
Magnesium is fundamental to the existence of life. The consequence of altered magnesium homeostasis may be magnesium deficiency. It is well known that magnesium plays a role in tumour biology such as carcinogenesis, angiogenesis and tumour progression. In the field of gastrointestinal cancer surgery of the clinical importance, magnesium has not been specifically studied. Therefore, the aim of our study was to evaluate changes of magnesium concentrations in patients operated due to a small intestine or colorectal cancer parenterally nurtured in comparison with a group of patients submitted to surgical interventions due to gastrointestinal cancer but receiving standard nutrition after the operation. The study group involved 78 patients operated on for gastrointestinal cancer, who were divided into 3 groups: C – patients operated due to different types of alimentary tract cancers who were provided with normal feeding after the operation, I – patients operated due to colorectal cancer who were given TPN after the operation, II – patients operated due to small intestine cancer who were given TPN after the operation. Three measurements were performed in control group (C): the 1st measurement – a day before operation, the 2nd measurement – on the third day after the operation and the 3rd measurement – on the fifth day after the operation. In the group of patients receiving TPN, three measurements were performed as well: the 1st measurement – a day before operation, the 2nd measurement – on the third day after applying TPN and the 3rd measurement – on the fifth day after applying TPN. Our studies revealed that application of TPN, containing magnesium, in patients operated both due to colorectal cancer and small intestine cancer prevented decrease in the blood serum concentration of that element below the reference norm, which occurred in patients receiving standard diet.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.