Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Rola fazy cieklokrystalicznej w procesach przetwarzania zywnosci

100%
Bialecka-Florjanczyk E.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2008
|
tom 15
|
nr 6
5-15
W pracy dokonano przeglądu literatury na temat występowania i roli fazy ciekłokrystalicznej w procesach przetwarzania żywności. Po omówieniu ogólnych właściwości ciekłokrystalicznego stanu materii skoncentrowano się przede wszystkim na znaczeniu fazy liotropowej, która powstaje w wyniku samoagregacji amfifilowych składników żywności. Dotyczy to przede wszystkim układów zawierających emulgatory, takie jak: lecytyna, mono- i diacyloglicerole kwasów tłuszczowych oraz estry kwasów tłuszczowych i sacharozy lub sorbitanu. Występowanie fazy liotropowej odgrywa istotną rolę w procesach, takich jak przygotowanie produktów o obniżonej kaloryczności (stabilizacja emulsji) oraz wpływa na przebieg krystalizacji acylogliceroli. Liotropowe układy ciekłokrystaliczne mogą być także wykorzystywane jako nośniki specyficznych dodatków do żywności, na przykład w procesie stopniowego uwalniania leków i substancji zapachowych. Natomiast termotropowe substancje ciekłokrystaliczne, które z reguły nie występują w produktach pochodzenia naturalnego, znajdują zastosowanie w kontroli procesów technologicznych np. w konstrukcji sensorów wykrywających obecność substancji lotnych, takich jak alkohole, estry czy niższe węglowodory oraz czujników temperatury wykorzystujących zdolności chiralnych substancji ciekłokrystalicznych do selektywnego odbicia światła.
2

Polifilowosc w cieklokrystalicznych ukladach monomezogenicznych i bismezogenicznych

100%
Bialecka-Florjanczyk E.
Rozprawy Naukowe i Monografie. Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
|
2001
|
nr 243
1-108
3

Biotransformacje z udzialem drozdzy Saccharomyces cerevisiae

63%
Bialecka-Florjanczyk E., Majewska E.
Biotechnologia
|
2006
|
nr 3
113-133
4

Profil białek wydzielanych przez wybrane rodzaje drożdży

63%
Krzyczkowska J., Bialecka-Florjanczyk E.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2011
|
tom 566
W niniejszym artykule opisano badania mające na celu określenie stężenia i profilu białek wydzielanych do podłoża przez cztery wybrane rodzaje drożdży: Saccharomyces, Pichia, Rhodotorula i Yarrowia. Analizy białek dokonano techniką elektroforezy w żelu poliakryloamidowym, w obecności SDS, tzw. SDS-PAGE, zawartość białka oznaczano zaś metodą Bradford. Badania wykazały istotne różnice w ilości i położeniu frakcji białkowych poszczególnych rodzajów drożdży. Najwyższą zawartością białek, w ilości 3,5 mg·m1⁻¹ i największym zróżnicowaniem pod względem mas cząsteczkowych (od 3,5 kDa do 116 kDa) cechował się płyn pohodowlany drożdży Yarrowia lipolytica.
5

Rozpuszczalniki przyszłości – ciecze jonowe i płyny nadkrytyczne

63%
Majewska E., Bialecka-Florjanczyk E.
Przemysł Spożywczy
|
2011
|
tom 65
|
nr 04
Ciecze jonowe i płyny nadkrytyczne to nowa klasa rozpuszczalników o unikatowych właściwościach, dzięki którym mogą być doskonałym zamiennikiem tradycyjnych rozpuszczalników w wielu procesach technologicznych. Nie stanowią one zagrożenia dla zdrowia człowieka i środowiska naturalnego, spełniają więc wymagania zielonej chemii. Ich zastosowanie napotyka pewne bariery wynikające z wysokiej ceny w przypadku cieczy jonowych oraz instalowania kosztownej aparatury w przypadku ekstrakcji płynami nadkrytycznymi.
6
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Biotechnologiczna synteza związków powierzchniowo czynnych i przykłady ich praktycznego zastosowania

63%
Krzyczkowska J., Bialecka-Florjanczyk E.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2012
|
tom 19
|
nr 4
Surfaktanty, czyli substancje powierzchniowo czynne, są ważną grupą związków chemicznych, badanych i stosowanych w przemyśle i laboratoriach chemicznych. Obecnie obserwuje się tendencję do produkcji surfaktantów ze źródeł odnawialnych i biodegradowalnych. Taką grupę stanowią biosurfaktanty, które w porównaniu z surfaktantami syntetycznymi cechują się mniejszą toksycznością i lepszą środowiskową kompatybilnością. Biosurfaktanty mogą być otrzymywane metodą biotransformacji lub poprzez fermentację z udziałem bakterii, drożdży czy grzybów. W niniejszym artykule dokonano krótkiej charakterystyki biosurfaktantów, omówiono biotechnologiczne metody ich syntezy, a także przedstawiono wybrane kierunki praktycznego zastosowania związków powierzchniowo czynnych.
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Badanie katalitycznego dzialania drozdzy piekarskich Saccharomyces cerevisiae w reakcji hydrolizy estrow z wykorzystaniem chromatografii gazowej

51%
Krzyczkowska J., Stolarzewicz I., Bialecka-Florjanczyk E.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2008
|
tom 15
|
nr 4
124-130
Celem pracy była ocena wpływu długości alifatycznego łańcucha węglowego kwasów karboksylowych oraz procesu immobilizacji drożdży (w alginianie wapnia lub w poli(alkoholu winylowym) na szybkość i wydajność reakcji hydrolizy estrów fenylowych. Przebieg reakcji śledzono metodą chromatografii gazowej, z zastosowaniem kolumny kapilarnej BPX 70 i detektora płomieniowo-jonizacyjnego. Stwierdzono, że katalityczny efekt drożdży piekarskich Saccharomyces cerevisiae zmniejsza się ze wzrostem długości łańcucha kwasu karboksylowego. Immobilizacja drożdży wprawdzie w nieznacznym stopniu zmniejsza szybkość hydrolizy, ale ułatwia wyizolowanie produktu oraz umożliwia wielokrotne wykorzystanie biokatalizatora.
8

Wpływ immobilizacji na aktywność katalityczną drożdży

51%
Zaborniak P., Krzyczkowska J., Stolarzewicz I., Bialecka-Florjanczyk E.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2010
|
tom 553
Oceniono wpływ immobilizacji na aktywność lipolityczną drożdży Rhodotorula glutinis, Pichia jadinii i Yarrowia lipolytica na podstawie analizy przebiegu reakcji modelowej, jaką była hydroliza laurynianu p-nitrofenylu. Badane gatunki drożdży hodowano w standardowych warunkach (podłoże YPD) oraz na pożywkach wzbogacanych w dodatkowe źródło węgla czyli oliwę z oliwek, a następnie immobilizowano na alginianie wapnia. Z analizy otrzymanych wyników możemy wnioskować, iż immobilizacja supernatantu na alginianie wapnia w przypadku Yarrowia lipolytica jak i Rhodotorula glutinis w pierwszym etapie reakcji (5 godz.) hydrolizy obniża aktywność katalityczną wydzielanych lipaz w stosunku do supernatantu płynnego. Odwrotną sytuację obserwujemy dla Pichia jadinii, która w stanie wolnym wykazuje najmniejszą aktywność lipolityczną, w porównaniu z wyżej wymienionymi drożdżami natomiast po immobilizacji aktywność ta wzrasta zarówno dla supernatantu z podłoża YPD, jak i wzbogaconego w oliwę z oliwek i w czasie pierwszych 5 godzin reakcji jest najwyższa spośród badanych drożdży.
9

Lipazy produkowane przez drożdże Yarrowia lipolytica

51%
Krzyczkowska J., Stolarzewicz I., Nowak D., Bialecka-Florjanczyk E.
Acta Scientiarum Polonorum. Biotechnologia
|
2010
|
tom 09
|
nr 1
Praca miała na celu określenie zmian aktywności lipaz w poszczególnych fazach wzrostu drożdży Yarrowia lipolytica oraz dokonanie porównania i zestawienia ak­tywności lipaz zewnątrz- i wewnątrzkomórkowych. Podczas hodowli szczepu Yarrowia lipolytica KKP 379 w bioreaktorze dokonywano pomiaru gęstości optycznej komórek drożdży oraz określano aktywność lipolityczną frakcji supernatantu. Porównania aktyw­ności lipaz zewnątrzkomórkowych (w supernatancie po hodowli) z lipazami znajdującymi się we wnętrzu komórek dokonywano, mierząc aktywność lipolityczną supernatantu po­wstałego po procesie częściowego uszkodzenia ściany komórkowej. Aktywność poszcze­gólnych frakcji szacowano na podstawie stopnia hydrolizy oleinianu etylu. Uzyskane wyniki pozwoliły stwierdzić, iż szczep drożdży Yarrowia lipolytica KKP 379 jest zdolny do produkcji zarówno lipaz zewnątrz-, jak i wewnątrzkomórkowych. Ilość li­paz wydzielanych do podłoża wzrasta w trakcie prowadzenia hodowli.
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Biotechnologiczne metody otrzymywania substancji zapachowych

51%
Krzyczkowska J., Bialecka-Florjanczyk E., Stolarzewicz I.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2009
|
tom 16
|
nr 3
Rozwój przemysłu spożywczego, nowych źródeł i sposobów pozyskiwania surowca, a także wzrost świadomości społeczeństwa powoduje, że oczekiwania konsumentów wobec żywności ulegają ciągłym zmianom. W ostatnich latach obserwuje się rosnące zainteresowanie naturalnymi dodatkami do żywności, otrzymywanymi przy zastosowaniu metod biotechnologicznych. W poniższym artykule dokonano przeglądu substancji zapachowych produkowanych na drodze biotechnologicznej, przy udziale mikroorganizmów – drożdży, bakterii, grzybów bądź izolowanych z nich enzymów.
11

Mikrobiologiczne źródła barwników w technologii żywności

51%
Stolarzewicz I., Kapturowska A., Bialecka-Florjanczyk E.
Postępy Mikrobiologii
|
2012
|
tom 51
|
nr 3
12
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Barwniki spożywcze w produktach dla dzieci na podstawie deklaracji producentów

51%
Bialecka-Florjanczyk E., Soborowska N., Kundys A.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2018
|
tom 25
|
nr 1
Barwniki używane w produktach żywnościowych dzieli się na naturalne i syntetyczne. Stosowanie tych ostatnich wzbudza wiele kontrowersji ze względu na ich potencjalnie szkodliwy wpływ na organizm człowieka. Szczególne obawy dotyczą niekorzystnego wpływu barwników syntetycznych na zachowanie i zdrowie dzieci. Celem pracy była ocena składu wybranych produktów dla dzieci pod względem użytych substancji barwiących. Przegląd związków barwnych stosowanych w słodyczach i napojach przeznaczonych dla dzieci wykonano na podstawie deklaracji producentów 107 produktów, wśród których były: napoje, żelki, lizaki, cukierki i dekoracje cukiernicze. Wyniki przedyskutowano w kontekście toksyczności barwników używanych w przemyśle spożywczym. Ponadto przedstawiono krótką charakterystykę substancji barwiących znajdujących się w badanych produktach, ze szczególnym uwzględnieniem barwników syntetycznych. Stwierdzono, że producenci badanych wyrobów przeznaczonych dla dzieci stosują przede wszystkim ekstrakty i koncentraty pochodzenia roślinnego, ewentualnie barwniki naturalne bądź identyczne z naturalnymi. Użycie barwników syntetycznych jest ograniczone zgodnie z zaleceniami Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA). Żaden z trzech organicznych barwników syntetycznych zadeklarowanych przez producentów na etykietach żywności dla dzieci nie należał do grupy tzw. „barwników z Southampton”. Mianem tym określa się barwniki (żółcień chinolinową – E104, tartrazynę – E102, żółcień pomarańczową FCF – E110, azorubinę – E122, czerwień koszenilową – E124 i czerwień Allura AC – E129), w stosunku do których istnieją przesłanki o niekorzystnym wpływie na aktywność i skupienie uwagi u dzieci.
13
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Ultradźwięki – narzędzie do inaktywacji komórek drożdży oraz izolacji białek wewnątrzkomórkowych

51%
Kapturowska A., Stolarzewicz I., Bialecka-Florjanczyk E., Chmielewska I.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2011
|
tom 18
|
nr 4
Techniki ultradźwiękowe są od dawna stosowane w przemyśle spożywczym, przede wszystkim w procesach przetwarzania i utrwalania żywności. Celem pracy była ocena sonifikacji jako alternatywnej metody inaktywacji komórek drożdży. Dodatkowo rozważono zastosowanie sonifikacji do pozyskiwania roztworu białek wewnątrzkomórkowych. Komórki szczepu drożdży Saccharomyces cerevisiae 2200 oraz komórki świeżych drożdży piekarskich poddawano sonifikacji w głowicowym homogenizatorze ultradźwiękowym o częstotliwości 20 kHz. Zaobserwowano istotny wpływ czasu, cyklu pracy oraz mocy fali akustycznej na inaktywację komórek oraz stopień izolacji białek, które wydzielono z wydajnością 60 % ze szczepu drożdży S. cerevisiae 2200 i 43 % ze świeżych drożdży piekarskich. Dezintegracja struktury komórkowej drożdży za pomocą ultradźwięków może być dobrą laboratoryjną metodą permeabilizacji ściany komórkowej oraz izolacji białek. Liczba żywych komórek po procesie sonifikacji zmniejszyła się 100 do 1000-krotnie w porównaniu z początkowąj liczbą jtk/cm3, przy czym efekt ten może zostać zwielokrotniony przez połączenie działania ultradźwięków z czynnikiem termicznym.
14

Drozdze piekarskie jako biokatalizator reacji hydrolizy estrow

51%
Majewska E., Bialecka-Florjanczyk E., Sulowska K.
Żywność Nauka Technologia Jakość. Suplement
|
2006
|
tom 13
|
nr 2
190-197
Jedną z metod modyfikacji tłuszczów jest reakcja enzymatycznego przeestryfikowania, wykorzystująca enzymy lipolityczne. Z uwagi na złożony proces izolacji enzymy te są reagentami kosztownymi i trudnodostępnymi. Alternatywnym rozwiązaniem może być użycie mikroorganizmów produkujących enzymy, bez konieczności wydzielania ich w czystej postaci. Rolę tę mogą spełniać drożdże piekarskie (Saccharomyces cerevisiae), które są źródłem różnych enzymów, wykazujących katalityczny wpływ na przebieg wielu reakcji chemicznych. Celem pracy było wstępne rozpoznanie możliwości wykorzystania drożdży piekarskich do modyfikacji triacylogliceroli. Jako modelową reakcję wybrano hydrolizę dioctanu heksano-1,2-diolu - estru zawierającego grupy acetylowe o różnej rzędowości. Proces hydrolizy prowadzono w obecności drożdży liofilizowanych, drożdży prasowanych lub biomasy szczepu Saccharomyces cerevisiae 102, jako biokatalizatorów, w roztworze wodnym, w temp. 30°C przy stałym mieszaniu. Postęp reakcji kontrolowano metodą chromatografii gazowej. Stwierdzono, że hydrolazy wydzielane przez drożdże wykazywały regioselektywność w stosunku do grup acetylowych o różnej rzędowości, powodując dwukrotnie szybszą hydrolizę grupy pierwszorzędowej, co stwarza praktyczne perspektywy wykorzystania drożdży piekarskich w przemianach acylogliceroli. Rodzaj użytych drożdży piekarskich nie miał znaczącego wpływu na szybkość reakcji.
15

Mikrobiologiczne metody otrzymywania biodiesla

51%
Bialecka-Florjanczyk E., Stolarzewicz I., Kucharski D.
Biotechnologia
|
2009
|
nr 4
74-87
16

Selektywne działanie drożdży piekarskich w reakcji hydrolizy estrów

51%
Majewska E., Bialecka-Florjanczyk E., Lobacz M.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2010
|
tom 553
Regioselektywny przebieg reakcji hydrolizy wiązania estrowego w obecności drożdży piekarskich zaobserwowano dotychczas w przypadku hydrolizy dioctanu heksano-1,2-diolu - estru zawierającego grupy acetylowe różnej rzędowości. Pierwszorzędowe grupy acetylowe były hydrolizowane dwukrotnie szybciej niż drugorzędowe. Problem regioselektywności reakcji hydrolizy i estryfikacji katalizowanej przez drożdże jest interesujący ze względu na możliwość wykorzystania ich w przemianach triacylogliceroli. Celem pracy było rozszerzenie badań nad regioselektywnością reakcji hydrolizy wiązania estrowego na estry dioli o innej budowie łańcucha węglowego oraz estry zawierające w jednej cząsteczce wiązanie estrowe z resztą fenolową oraz alkoholową. Badania wykonano dla następujących estrów: dioctanu 1-fenylo-etano-1,2-diolu, octanu (4-acetyloksy)benzylu oraz butanianu (4-butyryloksy)benzylu. Badania prowadzono w obecności drożdży liofilizowanych (S. I. Lesaffre) oraz drożdży prasowanych (Józefów) w roztworze wodnym, w temperaturze 40°C przy stałym mieszaniu. Postęp reakcji hydrolizy śledzono metodą chromatografii gazowej. Próbki pobierano z mieszaniny reakcyjnej w równych odstępach czasu i ekstrahowano je chloroformem. Stwierdzono, że enzymy produkowane przez drożdże wykazują regioselektywność w stosunku do grup acetylowych o różnej rzędowości. Dla dioctanu 1-fenyloetano-1,2-diolu zaobserwowano dość rzadko spotykany przypadek wyłącznej hydrolizy drugorzędowej grupy acetylowej. Reakcja hydrolizy estrów z resztą alkoholową oraz fenolową w obecności drożdży piekarskich przebiegała nieselektywnie z jednoczesną hydrolizą obu grup estrowych.
17
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wplyw modyfikacji pozywki na biokatalityczne wlasciwosci drozdzy

45%
Krzyczkowska J., Stolarzewicz I., Bellok D., Bellok M., Bialecka-Florjanczyk E.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2008
|
tom 15
|
nr 5
299-306
Drożdże stanowią bogate źródło enzymów wykorzystywanych w procesach biotechnologicznych przemysłu spożywczego. Działanie enzymów polega na katalizowaniu reakcji chemicznych nie tylko w organizmach żywych, ale także i poza nimi, zatem drożdże mogą również spełniać ważną rolę w syntezach chemicznych. Z punktu widzenia przetwarzania produktów spożywczych szczególnie istotne są reakcje estryfikacji i hydrolizy estrów. Celem pracy było określenie wpływu składu pożywki na aktywność katalityczną trzech gatunków drożdży Rhodotorula glutinis, Pichia jadinii i Saccharomyces cerevisiae, na przykładzie reakcji modelowej, jaką jest hydroliza laurynianu fenylu. Badane gatunki drożdży, celem porównania, hodowano w standardowych warunkach (podłoże YPD) oraz na pożywkach wzbogacanych w różne źródła azotu oraz węgla. Najskuteczniejsze w hydrolizie estru, przy udziale w pożywce hodowlanej oliwy z oliwek, były drożdże z gatunku Pichia jadinii, (ok. 50 % przereagowania laurynianu fenylu po 10 h, w porównaniu z 8 % przereagowaniem przy standardowej pożywce YPD), natomiast gatunek Rhodotorula glutinis najskuteczniej hydrolizował badany ester podczas hodowli w obecności mocznika (powyżej 50 % po 5 h w porównaniu z 8 % przy zastosowaniu YPD). W przypadku Saccharomyces cerevisiae, hodowanego w obecności oliwy z oliwek, przereagowanie rzędu 50 % osiągnięto dopiero po 40 h. Można zatem wnioskować, że właściwe modyfikacje pożywki pozwalają na stymulowanie lipolitycznych zdolności poszczególnych gatunków drożdży.
18
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Utylizacja odpadów pochodzących z zakładów przemysłu spożywczego i paliwowego z wykorzystaniem lipolitycznych drożdży Yarrowia lipolytica

39%
Mazurczak P., Zieniuk B., Fabiszewska A., Nowak D., Woloszynowska M., Bialecka-Florjanczyk E.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2017
|
tom 588
Przemysł spożywczy i paliwowy wytwarzają znaczne ilości trudnych w utylizacji hydrofobowych odpadów, stąd istnieje potrzeba poszukiwania nowych metod ich zagospodarowania. Celem badań była ocena możliwości zastosowania wybranych hydrofobowych odpadów przemysłu spożywczego i paliwowego jako głównego źródła węgla oraz induktora syntezy enzymów lipolitycznych w hodowli szczepu drożdży Yarrowia lipolytica W29. Hodowle wstrząsane prowadzono przez 65 h w 28°C w zmodyfikowanym podłożu YPG, w którym glukoza została zastąpiona olejem po procesie wędzenia ryb, tłuszczem po procesie wędzenia wędlin wieprzowych, tłuszczem po pieczeniu kaczej tuszki, zjełczałym masłem klarowanym lub zużytym olejem silnikowym. Stwierdzono, że odpady te mogą być wykorzystywane jako źródło węgla w hodowli drożdży Y. lipolytica. Produkcję enzymów lipolitycznych zaobserwowano w podłożach zawierających tłuszczowe substraty, a aktywność enzymów korelowano ze składem kwasów tłuszczowych. Wykazano, że istnieje możliwość utylizacji zastosowanych substratów odpadowych w procesach mikrobiologicznych do syntezy enzymów o aktywności lipolitycznej.
19

Próba zastosowania drożdży Yarrowia Lipolytica KKP 379 w zagospodarowaniu odpadów przemysłu rybnego

39%
Fabiszewska A., Mazurczak P., Pielinska A., Zieniuk B., Nowak D., Bialecka-Florjanczyk E.
Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego
|
2014
|
tom 24
|
nr 2
Celem pracy przedstawionej w artykule była ocena możliwości zastosowania kilku produktów odpadowych pochodzących z przetwórni ryb (solanki, dwóch rodzajów odpadów po procesie wędzenia ryb oraz szlamu) jako źródła węgla do wzrostu dzikiego szczepu drożdży Y. lipolytica KKP 379. Najwyższy średni plon biomasy drożdży uzyskano w podłożu zawierającym szlam jako źródło węgla, natomiast najwyższą średnią aktywność lipolityczną oznaczono w płynie pohodowlanym z podłoża zawierającego olej odpadowy po procesie wędzenia. Wprawdzie średnia zewnątrzkomórkowa aktywność lipolityczna drożdży była niższa w porównaniu z uzyskaną w podłożu z oliwą z oliwek (znanym aktywatorem syntezy lipaz), ale zaletą przedstawionego rozwiązania mogą być względy ekonomiczne i ekologiczne.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.