Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono zagadnienia dotyczące budowy i rozruchu gruntowo-roślinnych oczyszczalni ścieków na przykładzie obiektu, który powstał w 2011 roku w miejscowości Skorczyce (woj. lubelskie). Stwierdzono, że koszty budowy tego typu oczyszczalni zwracają się po około 5 latach eksploatacji. Obliczono, że koszty materiałów stanowiły 65% całkowitych kosztów inwestycyjnych poniesionych na instalację obiektu. Pozostałą część (około 35%) stanowiły koszty usług, związanych z zaprojektowaniem i wykonaniem oczyszczalni oraz z nadzorem nad jej budową i rozruchem. W pierwszych miesiącach pracy oczyszczalni stwierdzono ponad 95% efektywność eliminacji zanieczyszczeń organicznych (BZT5 i ChZT) oraz usuwania zawiesin ogólnych. Najkorzystniejsze warunki do usuwania zanieczyszczeń zaobserwowano w pierwszym złożu z pionowym przepływem. W okresie rozruchu oczyszczalni średnia skuteczność usuwania fosforu ogólnego wynosiła 84%, a azotu ogólnego nie przekraczała 42%, co może wynikać z niedostatecznego wytworzenia się błony biologicznej i niekorzystnych warunków do prawidłowego przebiegu procesów nitryfikacji i denitryfikacji.
Celem pracy jest przedstawienie możliwości zastosowania innowacyjnej instalacji do odwadniania i unieszkodliwiania osadów ściekowych z oczyszczalni przydomowych, opracowanej w zgłoszeniu patentowym nr P-387607. Badany obiekt wykonano w pełnej skali technicznej w 2012 roku przy gospodarstwie indywidualnym w miejscowości Jastków koło Lublina. Założono, że głównym efektem procesów zachodzących w badanej instalacji będzie zmniejszenie objętości i uwodnienia osadów oraz ich higienizacja. Proces odwadniania osadów w badanej instalacji polegał na napełnianiu 4 worków osadem surowym z osadnika gnilnego 1 raz w tygodniu w okresie od 24 września 2012 r. do 21 stycznia 2013 r. Osad dozowano przez 18 tygodni, a jednorazowa jego dawka do jednego worka wynosiła około 50 dm3. W sumie do każdego z worków w badanym okresie dopłynęło około 900 dm3 osadów o uwodnieniu 99,5%. W trakcie pracy instalacji do worków raz w tygodniu dozowano preparat ProBio Emy w dawkach: 0, 5, 10 i 50 ml. W sumie w całym okresie funkcjonowania instalacji do każdego z worków dodano odpowiednio 0, 90, 180 i 900 ml preparatu ProBio Emy. Tydzień po zakończeniu procesu odwadniania osadów ściekowych i aplikowania preparatu ProBio EMy w każdym z worków znajdowało się od 5,5-7 kg osadów o uwodnieniu 64,2–78,6%. Dzięki zastosowaniu preparatu Pro Bio Emy w dawce 1 dm3 ProBio EM/5000 dm3 osadów w badanej instalacji możliwe było skuteczne odwadnianie osadów ściekowych do uwodnienia około 64%, a ich stan skupienia był porównywalny do mokrej ziemi. W badanych próbach odwodnionych osadów ściekowych z dodatkiem i bez dodatku preparatu ProBio EMy nie zaobserwowano znaczących różnic w zawartości analizowanych wskaźników chemicznych. W żadnej z badanych prób osadów nie stwierdzono przekroczenia dopuszczalnych stężeń metali ciężkich i nie wykryto bakterii z gatunku Salmonella oraz nie stwierdzono obecności żywych jaj pasożytów jelitowych. Stwierdzono, że osady ściekowe z przydomowej oczyszczalni po odwodnieniu i unieszkodliwieniu w badanej instalacji, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 13 lipca 2010 r. „W sprawie komunalnych osadów ściekowych” mogą być wykorzystywane w rolnictwie oraz do rekultywacji gruntów na cele rolne. Badania wykonywano jednak w warunkach zimowych, dlatego należy je traktować jako wstępne. Konieczne jest przeprowadzenie jeszcze dalszych badań w okresie letnim. Testowana instalacja z dużym powodzeniem może być wykorzystywana w praktyce na szerszą skalę do odwadniania i unieszkodliwiania osadów ściekowych z osadników gnilnych oczyszczalni przydomowych. Dzięki jej zastosowaniu można wykluczyć konieczność wywożenia osadów z osadnika gnilnego za pomocą wozów asenizacyjnych, a co za tym idzie ograniczyć koszty eksploatacji oczyszczalni przydomowych.
W pracy przedstawiono ocenę jakości wód rzeki Bochotniczanki przepływającej przez teren gminy Nałęczów i Park Zdrojowy uzdrowiska w Nałęczowie. Określono również podstawowe przyczyny zanieczyszczenia rzeki oraz wskazano działania zmierzające do poprawy istniejącego stanu. Stwierdzono, że bezpośredni wpływ na jakość wód badanej rzeki mają zanieczyszczenia obszarowe, a szczególnie spływy powierzchniowe z erodowanych pól, jak również zanieczyszczenia punktowe związane z nieuporządkowaną gospodarką ściekową w zlewni, do których zaliczono m.in.: fermę krów, bazę wozów asenizacyjnych i stadninę koni. Wskaźnikami fizyczno-chemicznymi świadczącymi o złej jakości wody w badanej rzece były: BZT5, ChZTCr, zawiesiny ogólne i fosforany. Średnie wartości tych wskaźników zazwyczaj znajdowały się poza zakresem klas jakości wyznaczonych w Rozporządzeniu MŚ [2011]. Wskazano, że liczebności bakterii z grupy coli i z grupy coli typu kałowego, odnotowane w wodach z rzeki Bochotniczanki, zgodnie z Rozporządzeniem MŚ [2004], degradują je do V – najgorszej klasy jakości i wskazują na bezpośrednie ich zanieczyszczenie ściekami bytowymi. Zauważono, że obecność zbiornika zaporowego w postaci stawu w Parku Zdrojowym w Nałęczowie znacząco wpływała na zatrzymywanie zanieczyszczeń transportowanych przez rzekę Bochotniczankę i na poprawę jakości wody w jej dolnym biegu. Kumulacja zanieczyszczeń przyczyniła się do zachwiania równowagi ekologicznej w stawie i nasilenia zjawisk charakterystycznych dla zbiorników eutroficznych. Efektem tego był deficyt tlenu w wodzie ze stawu i śnięcie ryb w lipcu 2012 roku. W celu zachowania walorów uzdrowiskowych Nałęczowa, w tym atrakcyjności Parku Zdrojowego, niezbędne jest podjęcie odpowiednich działań, które ograniczą lub wyeliminują dopływ zanieczyszczeń i przyczynią się do poprawy jakości wód w rzece Bochotniczance.
The authors discuss possible uses of hydrotherapy in promoting recovery in professional athletes and provide an overview of literature presenting its current application in sports, whilst emphasizing the need for further research. Understanding the mechanism of action of water used at different temperatures on post-exercise recovery and examining the effectiveness of hydrotherapy methods in athletes will enable the development of optimal treatment regimens.
W pracy przeprowadzono analizę rozwoju infrastruktury wodno-ściekowej w woj. lubelskim w latach 2000-2010. Ponadto na podstawie wyników badań ankietowych, wykonanych w 70 wybranych gminach województwa, przedstawiono stan podstawowych elementów infrastruktury wodno-ściekowej w 2011 r. Stwierdzono dużą dysproporcję pomiędzy rozwojem sieci wodociągowej i kanalizacyjnej na terenach wiejskich woj. lubelskiego w pierwszej dekadzie XXI wieku. Odnotowano, że w 2011 r. w wybranych gminach województwa (głównie wiejskich) z sieci wodociągowej korzystało 84,8% ludności, a z sieci kanalizacyjnej tylko 18,6%. W latach 2000-2010 w woj. lubelskim odnotowano stopniowy postęp w zakresie budowy sieci kanalizacyjnych, a szczególnie w przypadku zbiorowych i przydomowych oczyszczalni ścieków, który był możliwy głównie dzięki funduszom unijnym pozyskanym przez jednostki samorządowe. W analizowanym okresie wśród zbiorowych oczyszczalni ścieków najczęściej stosowano oczyszczalnie biologiczne, a w przypadku obiektów przydomowych - systemy z drenażem rozsączającym.
Introduction. Comprehensive therapy of rheumatoid arthritis (RA), apart from pharmacological treatment, also necessitates an implementation of specialized procedures aimed at improving the mobility, stamina and strength of affected joints. Physical treatments used for the rehabilitation of patients with RA are most often related to thermal stimuli and change the temperature of the tissues. Each change of that kind is linked to the adequate vascular reaction and the changes in blood circulation within the affected area. Aim of the Study. The aim of this present study was to examine vascular changes in rheumatoid hand occurring as a physiological response to the mild thermal stimulus being applied, accounting for individual differences in its progress. Material and Methods. The research embraced 32 patients aged 54.9 ± 6.8 with diagnosed RA according to the standards of American College of Rheumatology. For physical therapy a conventional infrared lamp emitting A, B, C waves with a red colour filter was used. The area under treatment was the dorsal side of the hand. Each subject had eight thermographic pictures taken at the pre-defined time intervals: before the application, immediately after the application, and 5, 15, 30, 45, 60 and 120 minutes after the application. Results. The results were shown in a form of graphic reaction progress of the heated and unheated (contralateral) hand. Average static temperatures of both hands did not show any differences (31.8 ± 1.7°C – heated hand; 31.9 ± 1.8°C – unheated hand). Maximum temperature was obtained immediately following the IR lamp application: 35.0 ± 1.2°C for the heated hand and 32.2 ± 2.1°C for the unheated one. Among all analyzed diagrams showing reaction progress following IR application, four individual groups with the most similar results were formed. Conclusions. For all the patients in the study, a comparable decrease in tissue temperature initially increased by IR application was noted within the next 45 minutes following the application. No subject observed any undesirable reactions.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.