Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zmianę drogi rozwoju mikrospor z gametofitycznej na sporofityczną stymuluje się działając czynnikami stresowymi, którym poddaje się kłosy lub pylniki przed kulturą in vitro. U jęczmienia najczęściej stosuje się stres chłodzenia (4°C) lub stres osmotyczny przy pomocy 0,3 mol·dm⁻³ mannitolu. Celem pracy było zbadanie wpływu na androgenezę różnych stężeń mannitolu w połączeniu z temperaturą 25°C i 33°C. U odmiany modelowej Igri udowodniono, że przy traktowaniu 0,3 mol·dm⁻³ mannitolem temperatura 33°C działała negatywnie na liczbę uzyskanych zarodków i roślin, a szczególnie na przekształcanie się zarodków w zielone rośliny. Przy wyższym stężeniu mannitolu (0,7 mol·dm⁻³) temperatura miała mniejsze znaczenie. U innych odmian, u których badano wpływ temperatury tylko przy niższym stężeniu mannitolu, reakcja na podwyższenie temperatury była podobna. U wszystkich badanych odmian stężenie 0,7 mol·dm⁻³ mannitolu było korzystniejsze niż 0,3 mol·dm⁻³: mimo ograniczenia liczby struktur embriogennych wpłynęło dodatnio na ich dalszy rozwój. Zastosowanie wyższego stężenia mannitolu (1,0 mol·dm⁻³, 1,5 mol·dm⁻³) w temperaturze 25°C nie zwiększyło liczby roślin zielonych.
W kulturze pylników badano zdolność do androgenezy pięciu polskich odmian owsa. Zastosowano pożywki zalecane przez Kiviharju i in. [2005], lecz bez Ficollu. Wprowadzono różne kombinacje pożywek różniące się stężeniem siarczanu miedzi i etefonu. Regenerację uzyskano u odmian Chwat i Cwał: 1,1-3,6 roślin ogółem na 100 pylników wyłożonych na pożywkę. Stukrotne zwiększenie stężenia CuSO₄ lub dodatek etefonu w pożywce indukującej sprzyjały zwiększeniu liczby zarodków i kalusów. Równoczesne wprowadzenie etefonu i podwyższenie stężenia miedzi w pożywce było mniej korzystne. Odmiana Chwat, która okazała większą wydajność androgenezy niż odmiana Cwał, regenerowała rośliny jeśli pylniki wyłożono na pożywki bez etefonu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.