Gleba jest sternikiem procesów zachodzących w Biosferze i jej sanitariuszem. Gleby dewastowane działalnością przemysłową muszą być rekultywowane. W pracy przedstawiono dwie koncepcje rekultywacji gruntów pogórniczych. W koncepcji roślinności pionierskiej Skawiny głównym celem jest inicjacja procesów glebotwórczych za pośrednictwem roślin pionierskich. Należą do nich Melilotos albus (Med), Robinia pseudoacacia (L), Ainus incana i glutinosa (L). Biologiczna aktywacja i formowanie gleby trwa od 6 do 15 lat. Po tym okresie pionierskie nasadzenia winny być przebudowane i zastąpione gatunkami lasotwórczymi. Praktyka gospodarcza wskazuje, że rekonstrukcja drzewostanów pionierskich nigdy nie nastąpi. Te powierzchnie pozostaną utajnionymi nieużytkami. Koncepcja gatunków docelowych Bendera za najważniejsze przyjmuje: 1. naprawę chemizmu gruntu-skały, 2. naprawę właściwości fizycznych gruntu-skały, 3. roślinę pionierską może być każdy lub prawie każdy gatunek rośliny uprawnej, lub lasotwórczej. W tej koncepcji realizowane są dwa cele jednocześnie - formowanie gleby i uzyskiwanie gospodarczo użytecznej biomasy. W ciągu 10 lat rolniczej rekultywacji wykształca się poziom próchniczny. Skład ilościowy i jakościowy związków próchnicznych tej gleby zbliżony jest do składu gleby uprawnej. W tej koncepcji wiodącą rolę odgrywa czynnik antropogeniczny, łączy w jedną całość czynniki biotyczne i abiotyczne stymulujące procesy glebotwórcze.