The studies were carried out on 158 Polish Landrace fatteners of various HAL genotypes, with average body weight 102 ±5.1 kg and 52.33% of leanness, slaughtered during two seasons: spring and summer as well as autumn and winter. Analysis of variance demonstrated statistically highly significant effect of HAL genotype on all the examined traits. The effect of slaughter season was found for pH24, pH decrease range (pH45pH24) and WHC. In respect to the pH24, statistically significant interaction was found between both factors. Higher incidence of meat with PSE syndrome was observed in the springsummer season (31.33%), which was reflected by more extensive drip loss from the LD muscle. In the group of HALn allele homozygotes, an increase in the dynamics of glycolytic metabolism was observed, especially in relation to the stressresistant (HALNN) group of animals.
The present study was aimed at evaluating – for the domestic meat industry – the crosses of Danish pig breeds, originating from mating Landrace‑Yorkshire (LY) sows with Duroc or Duroc-Pietrain (DP) boars, as regards their burdening with RYR1 gene, as well as meat quality and technological value (including hot carcass weight). The studies were conducted on 64 porkers from two genetic groups: LY×D and LY×DP. Within each genetic group two weight classes were separated – 80 kg and 90 kg hot carcass weight. The model values for physicochemical properties and the technological value of meat obtained from LY×D fatteners, irrespective of the weight class (80 kg or 90 kg), as well as the 100% resistance of those animals to stress, fully justify their use for the commercial production of fatteners. In the national programme for commercial production the LY×DP crosses may also be used, though a preference should be made for slaughter at the higher hot carcass weight (90 kg) as a clear improvement was observed of the most important for the processing industry meat quality traits, expressed by the significantly lower drip loss during storage and higher technological yield (TY).
Celem niniejszej pracy było określenie oddziaływania masy tuszy ciepłej i mięsności według klasyfikacji EUROP na uzysk i procentowy udział elementów kulinarnych oraz mięsa przeznaczonego do przetwórstwa pozyskanych z wykrawania części zasadniczych. Badania przeprowadzono w marcu 2001 roku, na tuszach 100 tuczników pogłowia masowego, pochodzących z zaplecza surowcowego jednego z zakładów mięsnych środkowo-wschodniej Polski. Doboru tusz do badań dokonywano bezpośrednio na linii ubojowej według trzech kryteriów: mięsności - oszacowanej aparatem ULTRA-FOM 100 duńskiej firmy SFK-Technology, a sklasyfikowanej według systemu EUROP; masy tuszy ciepłej - w zakresie 75,0-80,0 kg i 80,1-85,0 kg w obrębie każdej z klas EUROP; płci - mając na uwadze jednakowy udział loszek i wieprzków w obrębie każdej klasy mięsności i przedziału masy tuszy ciepłej. Wraz ze wzrostem masy tuszy ciepłej z 75,0-80,0 kg do 80,1-85,0 kg (bez względu na mięsność tusz wieprzowych) stwierdzono statystycznie istotny wzrost uzysku zarówno cennych elementów, tj. polędwicy i karczku, jak również mięsa klasy I, II i III pochodzących z wykrawania, przy niezmienionym, niepotwierdzonym statystycznie ich udziale w tuszy.
Celem pracy była analiza oddziaływania pory roku wykonania uboju i masy tuszy ciepłej na mięsność tusz tuczników z chowu masowego, pochodzących z zaplecza surowcowego jednego z zakładów mięsnych środkowo-wschodniej Polski. Materiał badawczy stanowiło ogółem 8820 tusz zwierząt ubijanych w 2012 roku: zimą (luty) – 1861 szt., wiosną (maj) – 2334 szt., latem (lipiec) – 2127 szt. i jesienią (październik) – 2498 szt. Procentową zawartość mięsa w tuszy oszacowano za pomocą aparatu ultradźwiękowego ULTRA FOM 300 duńskiej firmy SFK-Technology. Dodatkowo, analizowany materiał badawczy podzielono na trzy grupy zróżnicowane masą tuszy ciepłej (MTC): I – MTC <79 kg, II – MTC 79-87 kg i III – MTC >87 kg. Stwierdzono, że pora roku wykonania uboju istotnie różnicowała procentową zawartość mięsa w tuszy oraz grubość mięśnia LD i słoniny. Największą mięsność oraz najmniejsze otłuszczenie badanych tusz odnotowano w grupie tuczników ubijanych zimą. Dokonując uboju zwierząt o masie tuszy ciepłej przekraczającej 87 kg należy liczyć się zarówno ze spadkiem średniej mięsności (o ok. 0,8 p.p.), jak i znacznym wzrostem otłuszczenia (o ok. 2-3 mm) w stosunku do tusz lżejszych (o masie nie przekraczającej 87 kg). Uwzględniając interakcję pory roku i masy tuszy ciepłej, najkorzystniejszymi wartościami analizowanych cech charakteryzowały się tusze o masie od 79 do 87 kg. W zakresie mięsności, jak i grubości słoniny w punkcie S1 tusze te (z wyjątkiem grubości słoniny w punkcie S1 zmierzonej zimą) nie różniły się statystycznie w poszczególnych porach roku od tusz, których masa nie przekraczała 79 kg, zaś grubość mięśnia LD (z wyjątkiem jesieni) miały zbliżoną do tusz najcięższych (o masie powyżej 87 kg).
Celem niniejszej pracy było określenie wpływu masy tuszy ciepłej i mięsności według klasyfikacji EUROP na uzysk oraz procentowy udział mięsa i tłuszczu pozyskanych z rozbioru i wykrawania półtusz wieprzowych. Badania przeprowadzono w marcu 2001 roku, na tuszach 100 tuczników pogłowia masowego, pochodzących z zaplecza surowcowego jednego z zakładów mięsnych środkowo-wschodniej Polski. Doboru tusz do badań dokonywano bezpośrednio na linii ubojowej według trzech kryteriów: mięsności - oszacowanej aparatem ULTRA-FOM 100, duńskiej firmy SFK-Technology i sklasyfikowanej według systemu EUROP; masy tuszy ciepłej - w zakresie 75,0 - 80,0 kg i 80,1 - 85,0 kg w obrębie każdej z klas EUROP; płci - mając na uwadze jednakowy udział loszek i wieprzków w obrębie każdej klasy mięsności i przedziału masy tuszy ciepłej. Wykazano, że w łącznym przyroście masy mięsa i tłuszczu ogółem w półtuszy - w wyniku podniesienia masy tuszy ciepłej o około 5 kg - uzysk mięsa był wysoki, szczególnie w klasach od E do O i wynosił odpowiednio 69% w klasie E, 57% w klasie U, 93% w klasie R i 89% w klasie O. Wskazuje to na duże rezerwy w zakresie odkładania tkanki mięśniowej nawet w grupie tuczników o masie tuszy ciepłej 85 kg - szczególnie w klasach R i O - a tym samym na możliwości efektywnego prowadzenia tuczu do wyższej masy ubojowej bez obniżenia jakości surowca ze względu na jego otłuszczenie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.