Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Nowe stanowiska raka szlachetnego Astacus astacus w południowej i zachodniej Polsce

100%
Bonk M., Budzik K. M., Bas G., Budzik K. A.
Chrońmy Przyrodę Ojczystą
|
2014
|
tom 70
|
nr 5
W latach 2005–2014 stwierdzono osiem nowych stanowisk raka szlachetnego Astacus astacus (Linnaeus, 1758) w południowej i zachodniej Polsce, w gminach Staszów, Bogoria, Połaniec, Chmielnik, Zakliczyn, Wierzchosławice, Jodłownik oraz Twardogóra. Powyższe stanowiska są prawdopodobnie pozostałością po wcześniejszych większych populacjach, co pozwala je traktować jako reliktowe
2

Changes in distribution of Aesculapian snake and implications for its active conservation in Poland

76%
Kurek K., Najberek K., Zajac B., Bury S., Cmiel A. M., Bas G., Najbar B.
Polish Journal of Ecology
|
2017
|
tom 65
|
nr 4
In Poland, the Aesculapian snake, critically endangered at the edge of its European range, inhabits the lower parts of the Bieszczady Mts. in the SE of the country. This research, carried out between 2009 and 2014, included fieldwork in areas selected on the basis of historical literature data and the results of interviews. 51 breeding mounds were deployed at historical and potential sites of this snake's occurrence on the forested area of 220,886 ha as a supportive tool for detecting these reptiles. The 371 records of the Aesculapian snake obtained are displayed on maps showing its historical distribution in two periods (1958–1989 and 1995–1998) for comparison. Most records were collected in the centre of the species' range in the Bieszczady Mts. Most of the breeding mounds (17 out of 29) in this area were colonized by the snake, whereas only two sites were colonized in the outside. The results show that the Aesculapian snake's range in the Bieszczady Mts has been shrinking. However, most current single records outside the species' centre of occurrence are from localities close to its historical range; this suggests that relict populations may be surviving there. The proportion of records on the breeding mounds grew in consecutive years. This suggests that breeding mounds deployed near the snake's existing localities may be a useful tool for monitoring endangered oviparous snakes and their active conservation.
3

Badania telemetryczne węża Eskulapa w Bieszczadach – wstępne wyniki i ocena zastosowanych metod

76%
Kurek K., Bury S., Bas G., Najberek K., Kaczmarski M., Sniezko S.
Chrońmy Przyrodę Ojczystą
|
2014
|
tom 70
|
nr 6
W latach 2012 i 2013 prowadzono badania telemetryczne węża Eskulapa Zamenis longissimus w obszarze występowania jego najliczniejszej populacji w dolinie Sanu w paśmie Otrytu w Bieszczadach Zachodnich. W 2012 roku wprowadzono nadajniki radiowe do układu pokarmowego dwóch osobników, a w 2013 roku nadajniki zostały przymocowane do skóry 3 osobników. Wstępne wyniki badań wskazują na prawdopodobny spadek aktywności węży z nadajnikiem umieszczonym w przewodzie pokarmowym. Dwa samce z tak umieszczonym nadajnikiem pozostawały w obrębie kryjówek przez cały okres namierzania. U węży z zastosowaniem nadajników naklejanych, w przypadku jednego z samców stwierdzono przemieszczenie na odległość ponad 700 m. U dwóch kolejnych osobników (samca i samicy) zaobserwowano niewielkie (do 50 m) przemieszczenia w pobliżu kryjówek, prawdopodobnie związane z aktywnością godową. Nadajnik umieszczony w przewodzie pokarmowym jednego z samców był wydalony po upływie trzech dni, podczas gdy nadajniki przyklejane do skóry były zrzucane po ok. 10 dniach, prawdopodobnie podczas linienia. Wykazano, że wprowadzanie nadajnika do przewodu pokarmowego nie sprawdza się w badaniach nad tym gatunkiem, natomiast naklejanie nadajnika wymaga modyfikacji uwzględniającej proces linienia węży. Najskuteczniejszą metodą okazuje się więc wszczepianie nadajników, mimo jej inwazyjności, co zostało udokumentowane wynikami badań prowadzonych w innych krajach
4

Wykorzystanie siedlisk przez dziki Sus scrofa na terenie Krakowa

76%
Bas G., Bojarska K., Sniezko S., Krol W., Kurek K., Okarma H.
Chrońmy Przyrodę Ojczystą
|
2017
|
tom 73
|
nr 5
5

Staw Płaszowski w Krakowie - cechy biotopu

76%
Szarek-Gwiazda E., Zurek R., Bas G., Ciezak K., Dumnicka E., Golab M., Profus P.
Chrońmy Przyrodę Ojczystą
|
2018
|
tom 74
|
nr 5
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.