Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 47

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przeprowadzona w lecie 2010 r. inwentaryzacja roślinności użytków zielonych na obszarze suchych zbiorników przeciwpowodziowych wykazała, że pomimo stosunkowo dużego bogactwa florystycznego omawianych łąk, nie stwierdzono występowania w ich runi roślin chronionych, ani też rzadko występujących gatunków. Nie stwierdzono żadnych przeciwwskazań przyrodniczych dla budowy suchych zbiorników przeciwpowodziowych, gdyż nie zagrożą one dalszemu istnieniu formacji łąkowo-pastwiskowej. Mieszkańcy okolicznych miejscowości woleliby jednak, żeby to były zbiorniki wodne, gdyż zwiększyłoby to atrakcyjność turystyczną tych miejscowości.
Badania fitosocjologiczne roślinności runi trawiastej przeprowadzono na prawostronnym przeciwpowodziowym wale wiślanym na kilometrowym odcinku między przysiółkami Łaźnia i Dąbrowa w Gminie Niepołomice. Przeprowadzenie badań wynikało z potrzeby renowacji wzmiankowanego odcinka wału, który znajduje się w sieci Natura 2000, obejmującej obszar o nazwie Puszcza Niepołomicka oznaczony kodem B 120002. Wykazano, że na skutek braku koszenia pierwotna roślinność trawiasta, która porastała skarpy wału wiślanego została prawie całkowicie wyparta przez roślinność synantropijną. Roślinność aktualnie porastająca wały jest niepożądana ze względu na wielkie walory przyrodnicze i krajobrazowe a także małą skuteczności ochrony wałów przed rozszczelnieniem. Podkreślono konieczność systematycznego koszenia runi w odpowiednim czasie i to nie tylko na skarpach, ale też występującej na terenie prawobrzeżnego międzywala.
Omawiając wiele sposobów ekologizacji aglomeracji miejsko-przemysłowych autorzy zwracają uwagę na zadarnianie torowisk tramwajowych. Na powierzchnię torowiska nakłada się cienką warstwę ziemi i wysiewa nasiona traw i motylkowych. Porośnięte roślinnością torowiska zmniejszają stężenie dwutlenku węgla w powietrzu, zwiększają zawartość tlenu, poprawiają wilgotność powietrza, zmniejszają hałas.
Pogórze Wielickie, leżące między Rabą i Wieprzówką, od południa gra- niczy z Beskidem Małym, Beskidem Makowskim i Pogórzem Wiśnickim, a od północy z Pogórzem Wilamowskim, Rowem Skawińskim i Nizi- ną Nadwiślańską. Wzniesienia Pogórza Wielickiego usytuowane są równoleżnikowo. Ich wysokość dochodzi od 350 do 500 m n.p.m. Są o szerokich grzbietach i łagodnych, na ogół nachyleniach stoków oraz głębokich żyznych glebach. Przyjazny dla rolnictwa klimat, ze średnią roczną temperaturą 8°C i sumą rocznych opadów około 750 mm, sprzyjał rolnictwu uprawowemu, które pod koniec XX wieku upadło z powodów ekonomicznych. Odłogowane grunty orne w procesie samozadarnienia przekształciły się w użytki zielone, które są przedmiotem niniejszej charakterystyki.
Wśród 42 parków w granicach administracyjnych Krakowa jest również Park Zaczarowanej Dorożki na Prądniku Czerwonym w północnozachodniej części miasta. Ta poetycka nazwa parku wiąże się ze znanym wierszem Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego Zaczarowana dorożka, który powstał w wyniku spotkania poety z dorożkarzem Janem Kaczarą, mieszkającym na Prądniku Czerwonym. Kaczara, który swoim wypowiedziom nadawał formę rymowaną zauroczył Gałczyńskiego i był jego stałym dorożkarzem.
Dzikie, żyjące wolno zwierzęta mają na pożywienie do dyspozycji różne rośliny, rosnące w ich przestrzeni życiowej. Wybierają te, które w danym czasie są dla nich najodpowiedniejsze. Zwierzęta udomowione przestały się żywić same. Obowiązek ich żywienia spadl na człowieka. Nie jest to proste, gdyż zwierzęta duże, szczególnie bydło i konie, potrzebują dużo paszy, przystosowanej do potrzeb żywieniowych każdego gatunku. Najtańszym i najodpowiedniejszym sposobem żywienia zwierząt gospodarskich jest wypas na pastwisku. Autorzy omawiają jego różne formy: wypas wolny, strzeżony - także przy użyciu ogrodzenia elektrycznego, wypas na uwięzi i najodpowiedniejszy, ich zdaniem, pastwiska kwaterowe.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.