Praca jest próbą syntezy podstawowych wyników Spisu Rolnego 1994 r. w zakresie chłopskiego rolnictwa. W porównaniu z 1988 r. liczba osób na gospodarstwo wzrosła z 3.9 do 4.2 tj. o 7%. Główną przyczyną było zahamowanie migracji. W strukturze demograficznej zmiany były korzystne, gdyż wzrósł udział młodszych grup wieku. Szczególnie duża była poprawa wśród gospodarujących. Wiodącą pozycję uzyskali gospodarze poniżej 44 lat (wzrost udziału z 34 % w 1988 r. do 43 % w 1994 r.) Struktura ludności aktywnej zmieniła się na korzyść osób pracujących tylko w gospodarstwie rolnym. Jednak fakt, że 12% tych osób poszukuje pracy zarobkowej poza gospodarstwem świadczy o ukrytych nadwyżkach siły roboczej (ukryte bezrobocie). Poziom zatrudnienia mierzony liczbą osób pracujących na 100 ha użytków rolnych wynosi obecnie średnio 37 osób i jest o 2.5% wyższy niż w 1988 r. Analiza źródeł utrzymania rodzin (gospodarstw) wykazała, że najliczniejszą jest grupa gospodarstw z zarobkami (50%), następną jest grupa rodzin korzystająca z dochodów niezarobkowych (39%), a tylko z rolnictwa żyje 11% rodzin (w 1988 r.-19%). Dowodzi to, że rodzinom chłopskim jest coraz trudniej utrzymać się na społecznie uznanym poziomie pracując wyłącznie w gospodarstwie rolnym. Malejące znaczenie rolnictwa w źródłach utrzymania potwierdziła analiza ludności. Chociaż w gospodarstwach rolnych pracuje około 5 mln osób, to tylko niewiele ponad połowa z nich uznała, że jest to jej główne źródło utrzymania. Z informacji spisu rolnego dotyczących mechanizacji gospodarstw wyłania się bardzo zróżnicowany obraz: 29% gospodarstw nie posiada ani siły pociągowej ani maszyn, 20% to gospodarstwa konne, posiadające głównie przestarzały park maszynowy, 51% gospodarstw dysponuje ciągnikami, z czego połowa jest zdecydowanie słabo, a połowa średnio lub dobrze umaszynowiona. Korzystniejszy obraz mechanizacji chłopskiego rolnictwa otrzymujemy uwzględniając udział poszczególnych grup gospodarstw w ziemi, gdyż gospodarstwa z ciągnikami zagospodarowują 73% użytków rolnych. Główna słabość procesu mechanizacji polega na tym, że relatywnie dużemu postępowi w traktoryzacji nie towarzyszył odpowiedni postęp w nowoczesnym umaszynowieniu.