Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 69

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The aim of the study was to compare fat and total cholesterol content in the meat of perch (Perca fluviatilis L.), ruffe (Gymnocephalus cernua L.), and bream (Abramis brama L.) caught in fall from Lake Gopło and the Włocławski Reservoir. Analyses were carried out on 128 fish. Fat was extracted from meat with the skin using the procedure of Folch et al. (1957), and the content of total cholesterol was determined by the UV-VIS method according to Liebermann-Burchardt (Strzeżek and Wołos 1997). The mean value of fat in the meat of perch, ruffe, and bream was 0.41, 0.49, and 1.02% wet weight, respectively, and the differences were statistically significant (p<0.05). The analysis indicated that there were no statistically significant differences in the mean value of fat in the muscles of ruffe caught from Włocławski Reservoir (0.50%) and Lake Gopło (0.48%). There were statistically significant differences among the other species (p<0.05). There were no statistically significant differences in the total cholesterol content between the ruffe caught in Włocławski Reservoir (49.49 mg 100 g-1) and Lake Gopło (51.75 mg 100 g-1) (p>0.05). The mean values of the cholesterol in the meat of perch and bream caught from the two different basins differed significantly statistically (p<0.05).
W badaniach analizowano możliwość zwiększenia przydatności żywieniowej nasion łubinu wąskolistnego (‘Wersal’, ‘Baron’, ‘Zeus’) w mieszankach dla tuczników poprzez uzupełnienie ich aminokwasami syntetycznymi. Przeprowadzono tucz na 24 wieprzkach od około 50 do około 100 kg masy ciała. Zwierzęta żywiono mieszankami, w których jako podstawowe źródło białka wykorzystano jedną z 3 odmian łubinu wąskolistnego, i które uzupełniano lizyną, metioniną, treoniną i tryptofanem. Skarmianie w zbilansowanych mieszankach nasion odmian Baron i Zeus zagwarantowało wyniki podobne jak przy wykorzystaniu standardowego źródła białka. Przyrosty masy ciała zwierząt wynosiły 793–828 g, a zużycie paszy na przyrost 1 kg masy ciała zwierząt poszczególnych grup wynosiło od 3,23 do 3,35 kg. Ograniczenie tempa wzrostu zwierząt spowodowało zastosowanie w mieszance odmiany Wersal, której nasiona zawierały nieco większą ilość alkaloidów (0,56 g·kg⁻¹ s.m. vs. 0,36 i 0,41 g·kg⁻¹ s.m.) i oligosacharydów (73,6 g·kg⁻¹ s.m. vs. 69,7 i 63,2 g·kg⁻¹s.m.). Nie stwierdzono zróżnicowania wskaźników oceny poubojowej między grupami. Tusze charakteryzowała wysoka mięsność (53,3–57,5%) i niskie otłuszczenie.
W doświadczeniu na szczurach Wistar badano wpływ nasion łubinu żółtego zastosowanych w dietach na procesy fermentacyjne w jelicie ślepym. Nasiona łubinu odmiany: Juno, Mister, Markiz i Taper stanowiły 24,3-25,4% diety. W diecie kontrolnej źródłem białka była kazeina. W jelicie ślepym mierzono ilość i kwasowość treści, zawartość w niej suchej masy i amoniaku oraz aktywność glikolityczną enzymów wytwarzanych przez mikroflorę jelitową. Masa ściany jelita i jego zawartość były większe u szczurów żywionych mieszankami z udziałem nasion łubinu niż w grupie kontrolnej. Kwasowość treści jelita szczurów doświadczalnych (6,80-6,93) była nieistotnie wyższa aniżeli szczurów grupy kontrolnej (7,02). Stężenie amoniaku kształtowało się na poziomie 26,3-33,7 mg w 100 g treści, a u szczurów grupy kontrolnej 36.8 mg. Stosowanie w dietach nasion łubinu spowodowało wzrost aktywności α- i β-galaktozydazy oraz wzrost aktywności β-glukozydazy w treści jelita ślepego (p < 0,01), w porównaniu ze szczurami grupy kontrolnej. Treść jelita ślepego szczurów otrzymujących nasiona łubinu była bardziej uwodniona niż u szczurów kontrolnych (p < 0,01). Wskazuje to na większą intensywność procesów fermentacji po podaniu diet z udziałem nasion łubinu.
Przeprowadzone badania dotyczyły możliwości zastąpienia w dawkach pokarmowych tuczników koncentratu Prowit rozdrobnionymi nasionami bobiku nie kiszonego lub zakiszonego łącznie z CCM. W żywieniu grupy kontrolnej stosowano kiszonkę z CCM - 2.6 kg i koncentrat Prowit 0.85 kg. Zwierzęta grupy II otrzymywały 2.2 kg kiszonki z CCM, 0.45 kg koncentratu Prowit i 0.75 kg rozdrobnionych nasion bobiku. W grupie III zastosowano 2.9 kg kiszonki sporządzonej z CCM z 25-procentowym dodatkiem nasion bobiku oraz 0.45 kg Prowitu. W paszach oznaczono zawartość podstawowych składników pokarmowych i aminokwasów, a kiszonki oceniono organoleptycznie i chemicznie. Określono strawność składników pokarmowych i bilans azotu u tuczników o masie ciała ok. 70 kg. Kiszonki były bardzo dobrej jakości. W zakiszonych nasionach bobiku stwierdzono obniżenie aktywności inhibitorów trypsyny. Wartość biologiczna białka kiszonki z udziałem bobiku była wyższa aniżeli kiszonki sporządzonej wyłącznie z CCM. Zastosowanie w dawkach pokarmowych tuczników bobiku nie kiszonego lub zakiszonego z CCM nie obniżyło strawności białka ogólnego i związków bezazotowych wyciągowych, spowodowało natomiast pogorszenie strawności tłuszczu i włókna surowego. Zastosowanie bobiku zakiszonego z CCM w dawce III spowodowało obniżenie retencji azotu o ok. 3 g/dobę.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.