Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 64

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Phomopsis amaranthicola jest stosunkowo niedawno odkrytym patogenem różnych form uprawnych szarłatu oraz dziko rosnącego szarłatu szorstkiego. Został on wyizolowany po raz pierwszy z porażonych łodyg i liści formy uprawnej szarłatu krwistego w 1992 roku przez Rosskopf’a. W Polsce do tej pory nie był on notowany. Doświadczenia z szarłatem uprawnym założono w Pawłowicach i w Łosiowie, w latach 2003-2005. Obserwacje polowe zdrowotności A. cruentus przeprowadzono w okresie od czerwca (po wschodach) do listopada (do zbioru). Szacowanie uszkodzeń przeprowadzono w fazie dojrzałości zielonej nasion, kiedy wystąpiło największe nasilenie zmian chorobowych na powierzchni łodyg. Z porażonych łodyg szarłatu uprawnego w większości przypadków wyizolowano Phomopsis amaranthicola. Oprócz tego gatunku z uszkodzonych tkanek wyosabniano również kolonie Fusarium spp. i Alternaria alternata. P. amaranthicola izolowano nie tylko z formy uprawnej, ale i dzikiej zachwaszczającej tę uprawę zarówno w Pawłowicach, jak i w Łosiowie.
Research of the healthiness of winter wheat depending on the soil tillage system and rate of nitrogen fertilization were carried out in 1998-2001. The largest threat to the healthiness of plants was tan spot, which was caused by Pyrenophora tritici-repentis, especially in cropping season 1999/2000. The soil tillage system diversified the intensification of occurence of this pathogen, only in two last years of research. The most infected by P. tritici-repentis was wheat, which was cultivated in the direct sowing. Application of underplant crop of white clover in the direct sowing contributed to the improvement of the plants healthiness. The highest rate of nitrogen fertilization (120 kgN ha⁻¹) in the highest degree favoured the damage of wheat by P tritici-repentis, but only in two first years of research. The second pathogen Blumeria graminis, which caused powdery mildew of cereals, occured in small amount and didn’t have any influence on the healthiness of winter wheat.
The effect of organic and mineral fertilization on healthiness of spring wheat was studied. It was shown, that higher nitrogen fertilization could increase percentage of infestation of spring wheat leaves by Puccinia recondita and Blumeria graminis. The organic fertilization could decrease of infestation by P. recondita.
W pracy oceniono wpływ stosowania biostymulatora Asahi SL na stopień porażenia rzepaku ozimego przez Sclerotinia sclerotiorum, Leptosphaeria maculans i Alternaria alternata. Doświadczenie przeprowadzono w latach 2006 i 2007 na terenie Rolniczego Zakładu Doświadczalnego w Pawłowicach, należącego do Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Doświadczenie założono na glebie średniej, zaliczanej do kompleksu przydatności rolniczej pszennego dobrego, klasy bonitacyjnej IIIb. Materiałem do badań był rzepak ozimy odmiany ‘Lisek’. Przedplonem rzepaku była pszenica ozima odmiany ‘Pegassos’. Biostymulator Asahi SL stosowano w dwóch terminach w dawce 0,6 dm³‧ha⁻¹ w kombinacjach z insektycydami Nurelle D 550 EC (cypermetryna) i Alphaguard 100 EC (alfa-cypermetryna). W doświadczeniu nie wykonywano zabiegów chemicznych przeciwko grzybom patogenicznym. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono występowanie na łodygach zgnilizny twardzikowej oraz suchej zgnilizny kapustnych, powodowanych odpowiednio przez S. sclerotiorum i L. maculans oraz na łuszczynach czerni krzyżowych powodowanej przez A. alternata. Wykazano, że biostymulator Asahi SL ogranicza stopień porażenia rzepaku ozimego przez grzyby patogeniczne.
W latach 2006-2009 przeprowadzono badania zdrowotności muraw piłkarskich podgrzewanych złożonych z mieszanek traw gazonowych: Lolium perenne, Poa pratensis, Festuca rubra i Festuca arundinacea lub monokultury wiechliny łąkowej przy intensywnym użytkowaniu piłkarskim w Kielcach, Lubinie, Warszawie oraz Wrocławiu. Wykorzystanie traw gazonowych do zakładania muraw sportowych w ostat­nich latach wzrasta. Warunki siedliskowe wpływają na skład gatunkowy grzybów występujących na sportowych nawierzchniach trawiastych. Grzyby te powodując choroby traw, często ograniczają ich rozwój i wzrost poziomu darniowego. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że patogeny traw wpływały na jakość wizualną muraw piłkarskich, a w szczególności na aspekt ogólny, kolor i zadarnienie sportowych nawierzchni trawiastych. Największym zagrożeniem dla zdrowotności muraw piłkarskich była pleśń śniegowa, szczególnie dla życicy trwałej. Najbardziej odporne na fuzariozę i rizoktoniozę traw były: wiechlina łąkowa, kostrzewa czerwona, kostrzewa trzcinowa oraz życica trwała. Badane murawy piłkarskie charakteryzowały się dobrą zdrowotnością, za wyjątkiem trawnika sportowego w Lubiniu.
W celu oceny zdrowotności czeremchy amerykańskiej na terenach podmiejskich Wrocławia i Wołowa prowadzono w latach 2008-2010 obserwacje 20 wybranych drzew. Tylko dwa drzewa, w bliskim sąsiedztwie lasów wykazywały zmiany chorobowe na liściach. Miały one postać początkowo drobnych nekrotycznych plamek, które z czasem zwiększały swoje rozmiary. W środku plam stwierdzono biały nalot zarodnikowania grzyba. Na podstawie analizy zarodników konidialnych dokonano identyfikacji taksonomicznej patogena. Przyczyną brunatnych plam na liściach Prunus serotina był grzyb Monilinia seaveri (Rehm) Honey. Nasilenie choroby, przy korzystnych warunkach atmosferycznych, z upływem lat wzrastało. W ostatnim roku badań, od trzeciej dekady czerwca ponad połowa badanych liści była zainfekowana. Największe nasilenie plamistości liści stwierdzono pod koniec lipca 2010 roku. W Polsce M. seaveri nie był do tej pory notowany.
W latach 2006 i 2007 przeprowadzono ścisłe doświadczenie polowe, którego celem było określenie poziomu plonowania oraz stopnia porażenia pszenicy twardej, formy ozimej (odmiana ‘Komnata’) przez grzyby patogeniczne, przy zróżnicowanych sposobach ochrony chemicznej, na tle zmiennych warunków pogody. W 2006 roku zastosowanie ochrony chemicznej polegającej na jedno- i dwukrotnym stosowaniu fungicydów w stosunku do zaprawiania ziarna istotnie ograniczyło nasilenie występowania Blumeria graminis i Puccinia recondita na pszenicy. W przypadku chorób podstawy źdźbła sposób ochrony chemicznej nie miał wpływu na zdrowotność roślin. W 2007 roku nasilenie chorób powodowanych przez grzyby patogeniczne było silniejsze niż w 2006 roku. Dwukrotny zabieg fungicydami w największym stopniu ograniczał porażenie liści przez B. graminis i P. recondita oraz przez grzyby powodujące choroby podsuszkowe. W obu latach badań zaprawianie ziarna siewnego oraz stosowanie jedno- i dwukrotnego zabiegu fungicydowego w stosunku do kontroli, zabezpieczały w zbliżony sposób pszenicę przed spadkiem plonu. Przebieg warunków pogody miał największy wpływ na nasilenie chorób pszenicy oraz poziom jej plonowania.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.