Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W artykule przedstawiono część wyników badań wykonanych w projekcie badawczym własnym pt. „Obszary rolne jako element struktury przestrzennej miast – problemy planistyczne”, realizowanym w Instytucie Rozwoju Miast w Krakowie pod kierownictwem autora niniejszego artykułu. Celem artykułu jest przedstawienie wpływu urbanizacji na zasoby użytków rolnych w Krakowie. Podjęto także problem skażenia gleb w mieście metalami ciężkimi oraz ekologicznej roli gleb w środowisku.
Celem artykułu jest zasygnalizowanie problemu obszarów rolnych w miastach na przykładzie Krakowa. Problematyka ta jest bardzo aktualna ze względu na zmianę w przepisach prawnych dotyczących odrolnień gruntów w miastach. Autor w zarysie przedstawił aktualny stan rolnictwa miejskiego i dynamikę zmian powierzchni użytkowanych rolniczo w latach 1995-2008 na terenie Krakowa oraz potencjalną rolę obszarów rolnych w kształtowaniu miejskiego systemu przyrodniczego.
W artykule zwrócono uwagę na urbanizację i wielofunkcyjny rozwój obszarów wiejskich, implikujący ich zmiany strukturalne i przestrzenne. Zmiany zachodzące na obszarze wiejskich jednostek osadniczych rodzą problemy społeczne, ekonomiczne i przestrzenne. Najważniejszym problemem przestrzennym obszarów wiejskich w Polsce jest rozproszenie zabudowy. Jeśli nie zostanie ono w przyszłości zahamowane, może zwiększyć bariery cywilizacyjnego rozwoju wsi. Czynnikiem znacznie zmieniającym strukturę przestrzenną, krajobrazową i warunki środowiska obszarów wiejskich jest lokalizacja inwestycji, np. dróg krajowych, obiektów przemysłowych, farm hodowlanych i in. W kształtowaniu środowiska i zagospodarowaniu gmin, zapewniającym zrównoważony rozwój wiejskich jednostek osadniczych, ważne są (mimo wielu niedoskonałości) instrumenty planowania przestrzennego, które zostały pokrótce omówione.
W artykule zanalizowano proces przemian planistyczno-przestrzennych i przyrodniczo-krajobrazowych na obszarach podmiejskich w gminach położonych w sąsiedztwie Rzeszowa (Krasne), Poznania (Kleszczewo) i Opola (Dąbrowa). Przebadano wybrane zmiany funkcjonalno-przestrzenne i związki, zachodzące między gminami miejskimi i miastami, zwracając uwagę na konsekwencje zacierania się granicy pomiędzy obszarami miast i otaczających je gmin wiejskich oraz homogenizacji przestrzeni krajobrazowej. Opisane przeobrażenia zostały poddane krytyce.
Opracowanie obejmuje analizę dziesięciu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w Krakowie, o łącznej powierzchni 40,02 km2 (co stanowi 12,2% ogólnej powierzchni miasta). Głównym celem artykułu było poznanie trendu zmian przeznaczenia terenów biologicznie czynnych na inne cele wraz z określeniem ich nowej funkcji przewidzianej w planach miejscowych. Grunty rolne są bowiem jednym z najbardziej intensywnie przekształcanych użytków gruntowych w polskich miastach, które tworzą jednocześnie powiązania ekologiczne w relacji miasto-wieś. W artykule zaakcentowano ekosystemową rolę obszarów rolnych w strukturze przyrodniczej miasta i konieczność racjonalnej gospodarki gruntami, ewidencjonowanymi jako rolne, zwłaszcza w obrębie korytarzy ekologicznych oraz stref wymiany i regeneracji powietrza atmosferycznego.
Celem pracy jest wskazanie możliwości i znaczenia analizy rzeźby i procesów geomorfologicznych w ocenie przydatności terenu do konkretnych sposobów zagospodarowania. Skupiono się głównie na dwóch typach form i procesów: stokowych i fluwialnych, dominujących na obszarach analizowanych gmin, położonych na Pogórzu Karpackim. Zagadnienia poruszane w artykule służą popularyzacji geomorfologii jako nauki stosowanej oraz zwróceniu uwagi na możliwość i konieczność wykorzystania analizy ukształtowania powierzchni Ziemi i procesów rzeźbotwórczych w planowaniu przestrzennym.
W artykule przedstawiona została aktualna, szczególnie po ostatnich ekstremalnych zdarzeniach w Karpatach, problematyka zagrożeń ze strony osuwisk. Omówiono mechanizm i genezę osuwania się mas ziemnych. Na obszarach badań (4 gminy z Małopolski i Podkarpacia) obszernie zilustrowano je na mapach, schematach oraz fotografiach. Uwzględniono potrzebę oceny warunków przyrodniczych do celów planowania przestrzennego, jak również rolę informacji geologicznej w ocenie zagrożeń geośrodowiskowych, jakimi są powierzchniowe ruchy masowe.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.