Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 27

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano wykorzystanie humusu w zmniejszeniu niekorzystnego oddziaływania atrazyny na środowisko glebowe. Do oceny posłużono się aktywnością enzymatyczną ureazy, dehydrogenaz, reduktazy azotanowej i β-glukozydazy. Badania przeprowadzono w laboratorium na próbkach gleby o składzie granulometrycznym gliny lekkiej pylastej. Do przygotowanych naważek gleby wprowadzono rozdrobniony humus w ilości 1, 5 i 10%. Następnie do każdej z przygotowanych kombinacji dodano Gesaprim 500 FW w dawkach: polowej, pięciokrotnie i dwudziestopięciokrotnie większej od zalecanej. Próbki dokładnie wymieszano i przechowywano przez okres 56 dni w polietylenowych woreczkach w optymalnych warunkach wilgotności i temperatury. W 1., 7., 14., 28., i 56. dniu doświadczenia badano spektrofotometrycznie aktywność dehydrogenaz, ureazy, β-glukozydazy i reduktazy azotanowej według ogólnie stosowanych metod. Dodatkowo w w/w terminach badano szybkość zanikania atrazyny w glebie. Stwierdzono, że szybkość zanikania atrazyny zwiększała się wraz ze wzrostem zawartości humusu. Po zastosowaniu 1% i 5% dodatku do gleby humusu stwierdzono wyższą aktywność reduktazy azotanowej, β-glukozydazy i ureazy w porównaniu z aktywnością enzymów w glebie bez dodatku humusu. Jedynie aktywność dehydrogenazy była niższa po zastosowaniu wszystkich dawek humusu.
W warunkach laboratoryjnych badano wpływ adiuwanta - Dynawet, stosowanego z fungicydem Siarkol Extra 80 WP, na aktywność kluczowych enzymów metabolizmu glebowego. Wyniki badań wskazują, że aktywność fosfataz glebowych w początkowym okresie doświadczenia oraz aktywność dehydrogenazy w trakcie całego doświadczenia, po zastosowaniu wszystkich trzech stężeń fungicydu z adiuwantem, była niższa niż aktywność tych enzymów w glebie z dodatkiem samego fungicydu. Odwrotne zależności, czyli wyższą aktywność enzymów glebowych po zastosowaniu mieszaniny Siarkol Extra 80 WP + Dynawet, stwierdzono w trakcie całego doświadczenia na przykładzie ureazy i β-glukozydazy.
W doświadczeniu laboratoryjnym badano wpływ herbicydu Gesaprim 500 FW stosowanego w kombinacji bez adiuwantu i z adiuwantami: Olemixem 84 EC i Atpolanem 80 EC na aktywność dehydrogenaz, ureazy, β-glukozydazy i reduktazy azotanowej. Badano również szybkość zanikania atrazyny w glebie. Wyniki badań wskazują, że dodatek adiuwantów do Gesaprimu 500 FW przyspieszał zanik atrazyny, zwłaszcza po zastosowaniu dawki zalecanej przez producenta na uprawy i pięciokrotnie większej. Również aktywność dehydrogenaz i reduktazy azotanowej była niższa po zastosowaniu obu adiuwantów z Gesaprimem 500 FW w porównaniu z aktywnością enzymów w glebie z dodatkiem samego herbicydu. Aktywność ureazy i β-glukozydazy po zastosowaniu samego herbicydu i herbicydu z adiuwantami była podobna.
In laboratory experiment the influence of different dosages of fungicides on the activity of acid and alkaline phosphatase, dehydrogenase, urease, b-glucosidase and ATP content in loamy clay soil was determined. The fungicides were applied alone and with additions of an adiuvants applied at field rate and 10-fold and 100-fold higher. The following combinations were used: Miedzian 50 WP (a.i. copper oxychloride), Miedzian 350 extra SC (Miedzian 50 WP + Polybutene emulsion) and Miedzian 50 WP applied together with Rapol 90 EC. The soil sample was submitted to analysis in 1, 3, 7, 14, 28, 56 and 112 days after the pesticides treatment. The investigations showed that soil enzymes activity after use pesticides with adiuvants was lower from activities these enzymes in soil after use of fungicides without adiuvants, it was especially visible in case of dehydrogenase and b-glucosidase.
W pracy przedstawiono wyniki badań zawartości metyloksantyn: teofiliny, teobrominy i kofeiny oraz związków fenolowych: kwercetyny i kwasu galusowego w naparach różnych rodzajów herbat rozdrobnionych. W doświadczeniu użyto trzech rodzajów herbat ekspresowych: zielonych, czerwonych i czarnych, produkowanych przez różne firmy, z których sporządzano napary. Napary herbat różniły się między sobą zawartością oznaczanych składników, zarówno w zależności od czasu parzenia, rodzaju herbaty, jak i jej producenta. W naparach herbat nie wykazano obecności teofiliny. Natomiast zawartość kofeiny, teobrominy, kwasu galusowego oraz kwercetyny wzrastała w naparach wraz z wydłużaniem czasu parzenia. Napary herbat zielonych charakteryzowały się największą, a czarnych najmniejszą koncentracja tych związków. Zawartość kwercetyny była istotnie dodatnio skorelowana z zawartością kwasu galusowego. Ponadto porównując ze sobą napary różnych rodzajów herbat stwierdzono, że pomiędzy wynikami zawartości oznaczanych substancji w naparach herbat czarnych występowało najwięcej istotnych zależności. Analizując zaś napary herbat w zależności od czasu parzenia wykazano najwięcej istotnych korelacji pomiędzy badanymi związkami w naparach sześciominutowych.
W pracy podjęto próbę oceny oddziaływania niekontrolowanych składowisk odpadów na aktywność fosfataz, dehydrogenaz, peroksydaz i ureazy w glebie oraz fosfataz i peroksydaz w roślinie w doświadczeniu wazonowym z pszenicą. Badaniami objęto trzy niekontrolowane składowiska odpadów zlokalizowane na terenie Równiny Gumienieckiej. Odniesieniem były próby glebowe pobrane z pól znajdujących się w sąsiedztwie badanych wysypisk. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono silną inhibicję aktywności badanych enzymów glebowych (wyjątek ureaza) we wszystkich terminach badań. Aktywność enzymów roślinnych w siewkach pszenicy była zbliżona lub wyższa od aktywności enzymów w roślinach kontrolnych.
Doświadczenia przeprowadzono w warunkach laboratoryjnych na próbkach gleby o składzie granulometrycznym gliny lekkiej pylastej, do których dodano wodne roztwory siarczanu(VI) kadmu(II) w ilościach 0,05; 0,50 i 5,00 mmol·kg⁻¹ oraz bentonit w ilości 1, 5 i 10%. W tak przygotowanych próbkach gleb dokonano pomiaru aktywności dehydrogenaz, ureazy, fosfatazy kwaśnej i zasadowej. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że zanieczyszczenie gleby siarczanem(VI) kadmu(II) spowodowało inhibicję aktywności wszystkich badanych enzymów glebowych. Stopień inhibicji uzależniony był od stężenia metalu w glebie. Zastosowanie bentonitu do gleby zanieczyszczonej solą kadmu w I stężeniu (0,05 mmol·kg⁻¹) spowodowało zmniejszenie stopnia inhibicji aktywności dehydrogenaz (przy każdej stosowanej dawce bentonitu) oraz zmniejszenie stopnia inhibicji ureazy (przy dawce 5 i 10% bentonitu). W przypadku zastosowania materiału sortującego do gleby zawierającej sól kadmu w stężeniu 5,00 mmol·kg⁻¹ zaobserwowano zmniejszenie toksycznego oddziaływania kadmu na aktywność dehydrogenaz, fosfatazy kwaśnej i zasadowej (przy wszystkich dawkach bentonitu) i na aktywność ureazy (przy dawce 5% bentonitu).
W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono inhibitujący wpływ wszystkich stężeń badanych pestycydów, zwłaszcza na aktywność fosfatazy kwaśnej oraz w mniejszym stopniu fosfatazy zasadowej w glebie. Najsilniejszą inhibicję stwierdzono zwłaszcza przy dawkach znacznie przekraczających zalecane przez producenta. Pomimo zaobserwowanej inhibicji nie stwierdzono zmian traktowanych według Domscha jako groźne dla ekosystemu glebowego, a jedynie tych traktowanych jako pomijalne i tolerowane.
W doświadczeniu laboratoryjnym badano wpływ zanieczyszczenia gleby herbicydem Gesaprim 500 FW na aktywność dziewięciu enzymów glebowych. Próbki czarnej ziemi wytworzone z gliny lekkiej pylastej zanieczyszczono Gesaprimem 500 FW. W doświadczeniu zastosowano trzy stężenia: najniższe było optymalne, zalecane przez producenta, a kolejne 10 i 100-krotnie wyższe. W czasie tygodnia trwania doświadczenia próbki glebowe utrzymywano w optymalnych warunkach wilgotności i temperatury: 60% m. p. w. i 20°C. W 1., 3., i 7. dniu doświadczenia badano aktywność fosfatazy kwaśnej i zasadowej, reduktazy azotanowej, ureazy, peroksydazy, deaminazy argininowej, proteazy, dehydrogenaz i β-glukozydazy według ogólnie przyjętych metod. Wyniki badań wskazują, że do oceny wpływu atrazyny na środowisko glebowe najbardziej przydatne są dehydrogenazy, ureaza, reduktaza azotanowa i β-glukozydaza. Aktywność tych enzymów, zwłaszcza po zastosowaniu dawek najniższych, była wyraźnie hamowana, a zaobserwowana inhibicja sięgała nawet do 20 - 50%. Aktywność pozostałych enzymów nie zmieniała się pod wpływem atrazyny bądź obserwowano przejściową aktywację. Badania potwierdzone zostały statystycznie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.