Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 96

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Uwarunkowania produkcyjne w rejonizacji nawodnień

100%
На основании данных статистических ежегодников за 1983-1985 г. охватывающих урожаи 4-х хлебов, картофеля и сахарной свёклы в пересчете на зерновые культуры, а также разработанных Институтом агротехники, удобрени и почвоведения показателей валоризации сельскохозяйственной производственной площади, были сравнены, с помощью расчетных показателей использования естественной производственности четырёх выбранных макрорайонов: северного, средне-западного, средне-южного и средне-восточного. Разницы использования естественной производственности между сравниваемыми макрорайонами достигают 21,1%, а в заготовке сельскохозяйственных продуктов - 50%. О том решают организационные и техническо-ресурсные факторы. В условиях небольшого использования естественной производственности дождевальные установки могут быть заменены другими, неинвестиционными и более дешевыми средствами. Капиталовложения, понесённые на оросительную инвестицию, были бы тогда нерентабельными. Таким образом районирование орошений не может основываться исключительно на естественно-почвенных и климатических критериях. Должна быть проверена верность оценки использования сельскохозяйственной производственной площади, как в макро, так и микромасштабе.
6
100%
Полевые опыты по орошению овса проводились в Опытной станции Садловице, в период 1976-1979 гг. на почве образованной из рыхлых песков при надлежащей к очень слабому ржаному комплексу. Проводились исследования по влиянию орошения и увеличенного внесения минеральных удобрений на величину и структуру урожая овса.Орошение применяли в случае уменьшения влажности почвы до 70% ПВ (полевой влагоемкости) в перегнойном слое. Внесение минеральных удобрений применяли в 3 вариантах, в градации 1-2-3 NPK. Орошение вызвало увеличение урожая зерна в среднем на 1,44 т и соломы на 1,69 т/га. Вышеуказэнные цифры составляли соответственно 88,8 а также 54,5% по отношению к контрольному (без орошения) урожаю. Увеличение урожая зерна было обусловлено внесением минеральных удобрений. Установлено существенное взаимодействие водного и удобрительного факторов в образование урожая зерна. Под влиянием орошения увеличивался вес 1000 зерен и производственное кущение. Показатели эффективности орошения были высокими и составляли 7,6 кг зерна и 9,0 кг соломы на 1 мм орошаемой воды. Величины этих показателей сходны с достигаемыми и лучших почвенных условиях для других видов зерновых культур.
Przedstawiono liczbę gospodarstw indywidualnych i zajmowane przez nie powierzchnie użytków rolnych, w grupach obszarowych, w okresach objętych trzema spisami rolnymi: 1988, 1996 i 2002 r., w Wielkopolsce i Polsce. W analizowanych okresach zmniejszyła się ogólna liczba gospodarstw indywidualnych i wzrosła zajmowana przez nie powierzchnia użytków rolnych. W grupach obszarowych wzrosła głównie liczba gospodarstw o powierzchni powyżej 15 ha, ale też grupa 1-2 ha. W powierzchni gospodarstw indywidualnych uczestniczyła ziemia z Zasobu Skarbu Państwa (ZSP).
15
63%
W opracowaniu wskazano na małe wykorzystanie (średnio ok. 62%) potencjalnej produkcyjności rolnictwa w Polsce, w warunkach istniejących niedoborów wodnych. Wyniki badań potwierdzają, że przy wykorzystaniu nowych technologii i racjonalnej organizacji plony roślin mogą być wyższe niż średnie w regionie (w uprawie pszenicy ozimej o 14,7 dt•ha-1, tj. o 37,1%) i bliskie plonom potencjalnym. Większa intensywność uprawy roślin skutkuje wzrostem efektywności wykorzystania wody. W gospodarowaniu wodą i zwiększaniu jej zasobów bardzo dużą rolę od-grywa retencja rolnicza (tzw. „mała retencja”), na którą składa się retencja glebowa i krajobrazowa. Zwiększenie retencji glebowej tylko o 1% w badanej mikrozlewni „Rów Wyskoć" w woj. Wielkopolskim, zmniejszyłoby o 4% odpływ roczny ze zlewni i stanowiłoby aż 8,9% odpływu w okresie wegetacji roślin (miesiące IV-IX). Omówiono agrotechniczne sposoby zwiększenia retencji glebowej oraz wpływ struktury zasiewów i struktury nierolniczych elementów na retencję krajobrazową.
Changes in total productivity were investigated with regard to production factors and internal inputs for the group of 10 large-acreage farms within the period 1997-2000. The Malmquist index and non-parametric data analysis DEA, were used to measure total factor productivity changes. The Malmquist index was decomposed into two component factors: technical change ratio and efficiency change ratio. The results were reported in form of growth rates. Nine objects showed an increase in productivity of total production factors. For the whole group, the average productivity growth rate was 4.6%. Our results indicate that the productivity growth of production factors was mainly accomplished through technical changes rather than the efficiency improvements. One of the 10 farms (farm no 9) displayed the highest average productivity fall both in terms of total production factors and internal inputs. The average total productivity of internal inputs decreased at the annual rate of -4.5%, this fall resulted from considerable decline in technical efficiency since the average rate of efficiency change was -8.5%, as compared to positive rate of technical change, being equal to 4.3%. Within the studied group, 70% farms reached positive growth dynamics of the total productivity of internal inputs. It was shown that majority of studied farms introduced modernization and technological changes what made possible the reduction of labor resources.
Przeprowadzone badania na grupie 101 gospodarstw (1522 pól produkcyjnych) wykazały zależność wielkości uwalnianych nadwyżek azotu do środowiska od typu produkcyjnego gospodarstwa. Największe salda N generowały gospodarstwa typu trzodowego i następnie połączonej produkcji trzody chlewnej i bydła mlecznego, a najmniejsze – typu roślinnego. Wielkość salda zależała od obsady zwierząt. Średnia nadwyżka N z gospodarstw inwentarzowych w zlewni wynosiła 91,9 kg N/ha, a z gospodarstw bezinwentarzowych – 26,7 kg N/ha. Emisja form gazowych N stanowiła 45,3% salda w gospodarstwach inwentarzowych i ok. 2% w gospodarstwach bezinwentarzowych. Wartość ekonomiczna strat gazowych azotu obliczona metodą utraconych korzyści wynosiła 141 zł/ha.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.