Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 51

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Prowadzone badania dotyczyły wpływu przemiennego pola magnetycznego na kiełkowanie, wzrost, wegetację i plony roślin uprawowych (gryki, kukurydzy, buraka cukrowego i pszenicy jarej). W oparciu o usyskane wyniki stwierdzono wzrost plonów u wszystkich badanych roślin. Efekt ten był wyraźnie uzależniony od wielkości stosowanej dawki ekspozycyjnej i rodzaju nasion.
Przedsiewna biostymulacja nasion pszenicy jarej odmiany Henika i Jara przemiennym polem magnetycznym powoduje wzrost plonów będący konsekwencją lepszego kiełkowania ziaren, zwiększenia kłosów i lepszego ich wypełnienia. W celu określenia, jak długo wpływ ten się utrzymuje, w latach 1991 i 1992 do przedsiewnej biostymulacji wzięto ziarno z plonów nasion biostymulowanych w latach poprzednich i poddano ponownie działaniu pola magnetycznego. Zastosowano te same dwie magnetyczne dawki ekspozycyjne Dl = 2880 J m⁻³ s (B = 30 mT, t = 4 s ) i D2 = 5760 J m⁻³ s (B = 30 mT, t = 8 s). Przeprowadzone badania wykazały, że powtórna przedsiewna biostymulacja magnetyczna wpływa w sposób niekorzystny na wysokość plonów. Natomiast siew ziarna uzyskanego z plonów biostymulowanych magnetycznie w roku poprzednim może spowodować zwyżkę plonowania. Wzrost ten jest jednak mniejszy niż wówczas, gdy ziarno poddamy po raz pierwszy działaniu pola magnetycznego przed jego wysianiem. Cechy odmianowe takie, jak zbitość kłosa i płodność kłoska pozostają bez zmian.
3
100%
W pracy przedstawiono wpływ przedsiewnej biostymulacji magnetycznej na plony pszenicy. Stwierdzono, że efekt kiełkowania jest uzależniony od wielkości magnetycznej dawki ekspozycyjnej. Wybrano dwie dawki, dla których zaobserwowowano najlepsze kiełkowanie. Dla tych dwóch dawek przeprowadzono badania polowe z dwiema odmianami pszenicy: Henika i Jara. Określono, że pomiędzy biostymulacją a wysiewem nie może upłynąć więcej niż dwa tygodnie aby efekt był dodatni. Stwierdzono, że w przypadku zmiennego pola magnetycznego nie występuje zjawisko magnetotropizmu. Wzrost plonów był uzależniony od dawki ekspozycyjnej i roku plonowania (warunków meteorologicznych). Przedsiewna biostymulacja magnetyczna powoduje również wzrost zawartości glutenu w ziarnie o ok. 10 - 15%.
W pracy przedstawiono wpływ promieniowania mikrofalowego na kinetykę kiełkowania łubinu białego i grochu konsumpcyjnego. Krzywe kiełkowania otrzymano za pomocą elektronicznego kiełkownika opracowanego i wykonanego w Katedrze Fizyki Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Następnie opisano je za pomocą funkcji logistycznej i wyznaczono jej parametry. Dane doświadczalne pozwoliły stwierdzić, że 5 sekundowa ekspozycja promieniowania mikrofalowego przyspiesza kiełkowanie w stosunku do kontroli, zaś 10 sekundowa powoduje opóźnione kiełkowanie. Postawiono hipotezę, że może to być spowodowane zbytnią absorpcją energii promieniowania, a tym samym szkodliwym ogrzaniem nasion.
Przeprowadzono badania oddziaływania wody uzdatnianej magnetycznie na kiełkowanie i końcowe masy siewek oraz zawartość suchej masy w siewkach grochu odm. “Brutus” i łubinu odm. „Baron”. Uzdatnianie magnetyczne wody przeprowadzono na stanowisku pomiarowym, gdzie woda przepływała przez teflonową rurkę umieszczoną pomiędzy nabiegunnikami elektromagnesu prądu stałego. Wodę przepuszczano pomiędzy nabiegunnikami elektromagnesu 1, 3 i 10 razy dla indukcji stałego pola magnetycznego B = 75 mT, 150 mT, 300 mT, 600 mT i 900 mT. Badania przeprowadzono na płytkach Petriego w komorze klimatycznej, bez dostępu światła w całkowitej ciemności, w temperaturze 20°C. Woda uzdatniana magnetycznie nie posiadała istotnego wpływu na zdolność kiełkowania nasion grochu. Nasiona łubinu najwyższą zdolność kiełkowania osiągnęły dla 3 krotnego przepływu dla indukcji 75 mT oraz dla 10 krotnego i indukcji 300 mT. Najwyższe masy końcowe dla siewek grochu i zawartości suchej masy uzyskano dla indukcji 75 mT i 300 mT dla wszystkich krotności przepływu. Pozytywny wpływ pojawił się również dla niektórych krotności przepływu dla indukcji 150 mT i 900 mT. W przypadku łubinu najwyższe końcowe masy siewek uzyskano dla indukcji 75 mT i 900 mT, dla 3 i 10 krotnego przypływu. Najniższe dla 300 mT, dla wszystkich krotności przepływu. Największą zawartość suchej masy w siewkach łubinu zaobserwowano również dla wody 3 i 10 krotnie uzdatnianej magnetycznie dla indukcji 75 mT i 900 mT.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.