Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W oparciu o trwałe doświadczenie nawozowe założone na glebie płowej przeprowadzono analizę zawartości krzemu przyswajalnego w glebie w zależności od niezrównoważonego nawożenia mineralnego i organicznego. Analizę materiału glebowego wykonano metodą ASA po wcześniejszej ekstrakcji gleby 0,5 M octanem amonu o pH 4,5 - 4,8. Otrzymane wyniki badań wskazują na duże zróżnicowanie zawartości krzemu w zależności od niezrównoważonego nawożenia od 6,19 do 23,44 mg·kg⁻¹. Największą zawartość krzemu otrzymano w kombinacjach o odczynie silnie kwaśnym. W prezentowanych badaniach stwierdzono również wpływ wapnowania i stosowania obornika na zmniejszenie zawartości krzemu w glebie.
W wieloletnim doświadczeniu nawozowym badano wpływ niezrównoważonego nawożenia na zawartość miedzi i cynku w ziarnie kukurydzy uprawianej na glebie płowej. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że plon ziarna kukurydzy zmieniał się pod wpływem zastosowanego nawożenia. Największy plon uzyskiwano w warunkach pełnego nawożenia mineralnego. Brak jednego z głównych składników w dawce nawozowej przyczyniał się do istotnego zmniejszenia plonu ziarna w stosunku do obiektu o pełnym nawożeniu. Zawartość miedzi i cynku w ziarnie kukurydzy uzależniona była od zastosowanego nawożenia i zmniejszała się pod wpływem wapnowania oraz nawożenia fosforem, natomiast nawożenie azotem i potasem zwiększało zawartość badanych mikroelementów w ziarnie kukurydzy.
W trwałym doświadczeniu nawozowym badano wpływ niezrównoważonego nawożenia na zawartość miedzi w glebie i w życie. Zawartość miedzi w glebie oznaczono metodą ASA po ekstrakcji w 1 M HCl. Zawartość miedzi w roślinie oznaczono metodą ASA po mineralizacji mieszaninie kwasów HNO₃ : HClO₄ : H₂SO₄. Zawartość miedzi w glebie była bardzo zróżnicowana i w zależności od zastosowanego nawożenia zmieniała się w granicach od 4,26 do 7,15 mg·kg⁻¹. Większą zawartość miedzi w glebie stwierdzono w kombinacjach z wyłącznym nawożeniem mineralnym w stosunku do obiektów wapnowanych i nawożonych obornikiem. Zawartość miedzi w życie wynosiła od 1,78 do 4,56 mg·kg⁻¹ w zależności od części rośliny. Ilość miedzi w ziarnie była wyższa niż w słomie. Zawartość miedzi w roślinie uzależniona była od zastosowanego nawożenia, a w szczególności od wapnowania i stosowania obornika. Zwiększenie pH i zawartości substancji organicznej w glebie powodowało zmniejszenie dostępności miedzi dla roślin.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.