Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 31

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Określono wszechstronną charakterystykę nowego typu stabilnej reologicznie skrobi ziemniaczanej. Modyfikację fizyczną polegającą na kolejno następującej obróbce alkalicznej i termicznej, przeprowadzono wg oryginalnej metody opracowanej w centralnym Laboratorium Przemysłu Ziemniaczanego i zgłoszono do ochrony w Urzędzie Patentowym RP. Otrzymane produkty modyfikacji charakteryzowano poprzez określenie przebiegu procesu kleikowania wg Brabendera, oznaczanie lepkości wg Brookfielda, jak również ocenę strawności in vitro. Strukturę produktów badano metodą spektroskopii w podczerwieni oraz dyferencji promieni Roentgena. Stwierdzono, że skrobia ziemniaczana modyfikowana przez kolejno następującą obróbkę alkaliczną i termiczną, wykazuje podobne właściwości funkcjonalne jak skrobie sieciowane. Otrzymane preparaty kleikują (w odróżnieniu od naturalnej skrobi ziemniaczanej) bez charakterystycznego piku lepkości przy jej progresywnym wzroście w szerokim zakresie temperatur oraz bez spadku lepkości w toku termostatowania w temp. 92,5°C. Otrzymane preparaty wykazują strawność obniżoną do 30%, przy czym skala tego zjawiska zależy od intensywności zastosowanej obróbki. Badania metodą spektroskopii IR udowodniły, że w wyniku zastosowanej obróbki nie tworzą się żadne nowe grupy funkcyjne, natomiast badania metodą rentgenografii strukturalnej wykazały znaczny spadek krystaliczności względnej skrobi wywołany obróbką termiczną. Otrzymane wyniki badania właściwości funkcjonalnych otrzymanych preparatów wskazują na możliwości zastosowania ich w produkcji żywności o obniżonej kaloryczności.
W artykule przedstawiono charakterystykę tworzyw ekologicznych na bazie surowców skrobiowych. Podano także strategię działania w dziedzinie racjonalnej produkcji, użytkowania i unieszkodliwiania tworzyw sztucznych.
Na podstawie rocznej obserwacji dokonano przeglądu rynku zdrowej żywności atestowanej z uwzględnieniem obecnego stanu zaopatrzenia i preferencji konsumenckich.
Rheological and texture properties of medium and high cross-linked acetylated distarch adipates (E 1422) and acetylated phosphates (E 1414) produced in Poland were examined. The time-temperature profiles according to brabender method, concentration-viscosity profiles according to Brookfield method, hardness, adhesiveness and springiness of the pastes were determined. The possible applications of examined preparations of modified starches were showed.
Porównano właściwości zagęstników skrobiowych w roztworach wodnych obojętnych i kwaśnych (pH = 3,5) oraz w mleku. Najlepszymi właściwościami reologicznymi i sensorycznymi charakteryzuje się acetylowany adypinian dwuskrobiowy. Skrobia sieciowana nie tylko tworzy najbardziej lepkie kleiki, ale ponadto nie wykazuje zjawiska synerezy w czasie długotrwałego przechowywania w niskiej temperaturze.
Przedstawiono problematykę zastosowania skrobi modyfikowanych w produkcji żywności. Porównano właściwości fizykochemiczne skrobi naturalnych różnego pochodzenia botanicznego i wykazano szczególną przydatność skrobi ziemniaczanej jako surowca do produkcji preparatów spożywczych. Przedstawiono ogólną charakterystykę technologiczną skrobi modyfikowanych oferowanych przez przedsiębiorstwa przemysłu ziemniaczanego w Polsce. Opisano właściwości użytkowe skrobi utlenionych i estryfikowanych, zwracając szczególną uwagę na skrobie sieciowane produkowane w szerokim asortymencie preparatów różniących się stopniem podstawienia. Omówiono zależność właściwości użytkowych tej grupy modyfikatów, tj. siły zagęszczającej, odporności na kwaśne środowisko i procesy sterylizacji, od stopnia usieciowania. Wykazano, że krajowe skrobie modyfikowane w niczym nie ustępują produktom zagranicznym, a w niektórych przypadkach mają lepsze parametry jakościowe i użytkowe.
Badano wpływ preparatu błonnika ziemniaczanego na właściwości funkcjonalne i reologiczne ciasta pszennego. Analizowana mąka pszenna oraz preparat błonnika wykazały zbliżoną zdolność wiązania oleju, natomiast zdolności hydrofilne preparatu 5-krotnie przewyższały wartość uzyskaną dla mąki. Stwierdzono, że zastosowany 1,0; 1,5 oraz 2,0% udział preparatu błonnika ziemniaczanego oddziaływał w istotny sposób na charakterystykę technologiczną jakości glutenu otrzymanego z ciasta pszennego. Włączenie do ciasta pszennego badanego preparatu wyraźnie wpłynęło na zmniejszenie rozpływalności glutenu. W badaniach właściwości reologicznych ciasta udział 2,0% badanego preparatu istotnie wpłynął na wzrost modułu sprężystości (G’), stratności (G”) oraz wartości lepkości zespolonej (η*). Udział w cieście 2,0% badanego preparatu negatywnie oddziałuje na strukturę ciasta, a zatem prawdopodobnie niekorzystnie wpłynąłby na strukturę miękiszu chleba.
W pracy przeanalizowano problematykę bezpiecznego stosowania skrobi modyfikowanych w produkcji żywności zarówno w aspekcie technologicznym, jak i fizjologicznym. Wykazano, że technologie produkcji skrobi modyfikowanych oraz obowiązujące w kraju wymagania jakościowe w całej rozciągłości odpowiadają standardom FAO/WHO. Przeanalizowano różnice metabolizmu skrobi modyfikowanych w stosunku do skrobi natywnej ze szczególnym uwzględnieniem gospodarki wapniowo-fosforowej. Wykazano, że stosowanie skrobi modyfikowanych w produktach spożywczych w ilości do 5% stanowi korzyść technologiczną, nie wpływa ujemnie na stan zdrowia, a w skali globalnej wpływa na lepsze zrównoważenie diety konsumentów.
Scharakteryzowano podstawowe właściwości reologiczne i użytkowe spożywczych skrobi modyfikowanych. Przedstawiono czynniki technologiczne mogące wpływać na możliwości zastosowania określonego rodzaju skrobi modyfikowanej. Dokonano przeglądu modyfikatów skrobiowych możliwych do zastosowania w mleczarstwie, piekarnictwie, cukiernictwie, przemyśle mięsnym i koncentratów spożywczych.
Aktualny stan wiedzy i techniki pozwala na co namniej 10% udział tworzyw bio- i fotodegradowalnych w ogólnej masie produkowanych tworzyw sztucznych i na związane z tym wydatne zmniejszenie obciążenia środowiska. Na szczególną uwagę zasługują polimery fortyfikowane skrobią i skrobią modyfikowaną. Zdjęcia wykonane za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego pozwalają na rozumienie mechanizmu degradacji tworzyw.
Przedstawiono budowę chemiczną i właściwości fizykochemiczne fosforanów skrobiowych na tle pozostałych skrobi modyfikowanych rekomendowanych do stosowania w produkcji żywności przez Komisję Mieszaną FAO/WHO ds. dodatków do żywności. Szczególną uwagę poświęcono fosforanowi dwuskrobiowemu E 1412 - preparatowi zapobiegającemu wyciekowi cieplnemu w procesie produkcji wędlin i nie mającemu dotychczas zamiennika funkcjonalnego. Wykazano, że stosowanie fosforanów skrobiowych, podobnie jak innych skrobi modyfikowanych, przynosi szereg korzyści technologicznych szczególnie w produkcji wyrobów mięsnych i produktów o obniżonej zawartości tłuszczu. Sposób produkcji fosforanów skrobiowych jest ściśle kontrolowany i ich spożywanie nie wiąże się z wprowadzeniem do organizmu żadnych szkodliwych czynników. Stosowanie fosforanów skrobiowych (w szczególności fosforanu dwuskrobiowego E 1412) w produkcji żywności, z żywieniowego punktu widzenia, nie ma istotnego wpływu na poziom spożycia fosforu.
Oceniono możliwości zastosowania ziemniaczanych skrobi modyfikowanych jako składnika panierek suchych. Materiałem badawczym były intensywnie sieciowane skrobie E1412 i E 1422 w postaci granularnej i preżelatynowanej. Zastosowanie skojarzonego układu skrobi rozpuszczalnych w zimnej i gorącej wodzie pozwoliło na uzyskanie panierki suchej charakteryzującej się dobrymi właściwościami adhezyjno-teksturowymi oraz barierowymi w stosunku do absorpcji tłuszczu w głęboko smażonych próbkach mięsa drobiowego i wieprzowego.
W artykule przedstawiono możliwość wykorzystania osiągnięć biotechnologii w produkcji opakowań biodegradowalnych; szczególną uwagę zwrócono na doskonalenie technologii biodegradowalnych poliestrów i mikrobiologiczną syntezę biopolimerów. Przedstawiono również możliwości wykorzystania skrobi oraz kwasu mlekowego, jako substratów do otrzymywania tworzyw opakowaniowych.
The potential uses of amaranth (Amaranthus hypochondriacus) starch from the species grown in Poland were recognized by determining the basic physico- chemical properties and functionality in mayonnaise and glue systems. Rheological methods, scanning electron microscopy, and light microscopy were employed in the analysis of isolated starch. When used in low-fat mayonnaise formulas, the amaranth starch gave them excellent organoleptic qualities, but rather poor rheological stability. The amaranth starch also showed great use value as a major component of corrugated-board glues.
The study aimed at developing the new method of synthesis of distarch citrates and acetylated distarch citrates from various botanical starch. The method was adapted to instalations existing in Polish potato processing plants. Analysis of the starch modificates showed that from the application view point the best rheological and textural parameters reveal distarch citrate and acetylated distarch citrate from potato starch.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.