Jeden z najważniejszych testów służących do oceny aktywności biologicznej substancji jest test Allium. Ważną cechą tego testu jest możliwość wykorzystania go w celu obserwacji stopnia zmian morfologicznych i anatomicznych w tkance korzeni cebuli, a także określania wpływu badanych substancji na procesy zachodzące w tkance merystematycznej. W opracowaniu opisano liczne substancje naturalne o właściwościach antymitotycznych oraz podano przykłady zastosowania testu Allium w praktyce, między innymi do standaryzacji etanolowego wyciągu z propolisu.
Przebadane odmiany traw z rodzaju Festuca i Lolium wykazały znaczne zróżnicowanie pod względem zawartości perloliny. Najmniejszą zawartość perloliny stwierdzono u Lolium perenne, odmiany Argone (125 ug.g-1 s.m.), największą u Festuca pratensis, odmiany Westa (9700 ug.g-1 s.m.). Wszystkie odmiany Festuca odznaczały się większą zawartością alkaloidu niż Lolium. Stosowane w badaniach nawożenie azotowe nie wpływało w istotny sposób na zawartość perloliny w trawach.