Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 35

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przedstawiono wyniki inwentaryzacji zawartości mikroelementów w glebach i roślinach z pól produkcyjnych z terenu całej Polski, ze szczególnym uwzględnieniem pól o wysokiej wydajności. Zebrano od 60 do 250 próbek gleb oraz części wskaźnikowych roślin i plonów końcowych z następujących roślin: pszenicy ozimej, jęczmienia jarego, żyta, pszenżyta, rzepaku ozimego, ziemniaka i buraka cukrowego. Z badań nad zawartością w glebie i w częściach roślin B, Cu, Mo, Mn, Zn wynika, że największe niedobory w glebie i w roślinie dotyczą boru (50-70% próbek o niskiej zawartości), dość znaczne miedzi (50-60% próbek zbóż) oraz molibdenu (30-50% próbek motylkowatych wieloletnich). Z reguły na polach o wyższej wydajności stwierdzano w roślinach większą zawartość molibdenu co wskazuje na jego pozytywny wpływ na plonowanie. W glebie i w plonach końcowych, na polach wysokoprodukcyjnych nastąpił spadek zawartości miedzi w porównaniu do lat 1966/1970, co jest niekorzystne z punktu widzenia ekologicznego oraz dla zdrowia ludzi i zwierząt. Równolegle więcej stwierdzono w plonach boru, molibdenu i cynku.
W obetonowanych mikropoletkach wypełnionych glebą lekką badano następczy wpływ wapnowania i na jego tle nawożenia kukurydzy Cu i Mo. Nawożenie wykonane 4 lata wcześniej spowodowało wzrost zawartości Cu i Mo w glebie i w roślinie. Wapnowanie gleby o pH 3,6 podniosło odczyn do pH 5,3 i spowodowało następczy wzrost plonów surowca kiszonkowego o 55 %, a samo nawożenie molibdenem o 44 %. Na glebie zwapnowanej nawożenie Mo nie powodowało wzrostu plonów. Nawożenie miedzią zwiększało plon o 10-19 % i zwyżki te nie były zależne od uprzedniego wapnowania.
Przedstawiono badania nad oceną przydatności 11 metod ekstrakcji mikroelementów z gleby, w tym metody specyficznej dla każdego z nich, w polskich warunkach klimatyczno-glebowych. W oparciu o kolekcję próbek gleb i roślin pszenicy ozimej, owsa, buraka cukrowego i koniczyny czerwonej dokonano obliczeń korelacji zawartości pierwiastka w glebie i w liściach roślin. Ostatecznie przyjęto stosunek zawartości pierwiastka w roślinie (R) do jego zawartości w glebie (G) - R/G jako zmienną zależną wobec pH w KCl, zawartości P, materii organicznej i części spławialnych lub powierzchni właściwej gleb. Równania regresji wielokrotnej krokowej pozwoliły na wybór najdogodniejszego ekstrahenta do jednoczesnej ekstrakcji wszystkich mikroelementów: B, Cu, Fe, Mn, Mo, Zn. Okazał się nim 1 M HCl (stosunek gleby do roztworu 1:10, czas ekstrakcji 1 godzina). Liczby graniczne do oceny wyniku opracowano metodą symulacji z podstawieniem do równań granicznych zawartości mikroelementów w roślinie wg literatury. Liczby te są stosowane w stacjach chemiczno- rolniczych w Polsce od 1986 r.
Celem badań było określenie zależności pomiędzy poziomem plonowania rzepaku a stanem zaopatrzenia roślin w mikroelementy. Opracowano dane z 81 pól rzepaku z terenu całego kraju o plonach 12-50 dt z ha. Przeciętny odczyn gleb (pH w KCl) wynosił 5,9. Gleby cechował ogólny niedostatek B (88% pól). Słabe zaopatrzenie w B wykazywały również rośliny (65% próbek o niskiej zawartości). Zasobność w pozostałe mikroelementy była dostateczna. Przy podziale pól wg poziomu plonów stwierdzono, że większym plonom towarzyszyła wyższa zawartość boru tak w roślinach jak i w glebie. Prawdopodobnie więc, zaopatrzenie rzepaku w bor jest jedym z głównych czynników decydujących o wysokości plonów tej rośliny.
Na 6 podłożach z gleb lekkich o zróżnicowanym pH i zasobnych w fosfor wysiano kukurydzę. Założono obiekty z nawożeniem B, Cu, Mn, Zn. Tylko na dwu podłożach, zapewniającym roślom optymalne zaopatrzenie w makroelementy, uzyskano przyrosty plonów w wyniku nawożenia mikroelementami. Na jednym z nich dawki B i Cu spowodowały wzrost plonów o 27% i 29%, a na drugim dawki Zn i Cu o 71% i 106%. Nawożenie Mn w dawce 200 mg/wazon obniżyło plony na 3 podłożach o 13-18 % przy jednoczesnym spadku zawartości Mo w roślinie. Nawożenie mikroelementami zwiększyło ich zawartość w glebie i w roślinie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.