Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 117

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań było określenie przydatności podłoża kokosowego do uprawy młodych różaneczników 'Alfred' rozmnożonych metodą in vitro. Badano wpływ jednorodnego podłoża kokosowego lub mieszaniny podłoża kokosowego z torfem (1 : 1; v/v) oraz torfu na wzrost roślin, zawartość chlorofilu w liściach i przebieg fluorescencji chlorofilu a. Zasolenie podłoża kokosowego było wysokie (stężene soli 1,3 g NaCl·dm⁻³) i wynikało z wysokiej zawartości potasu (577 mg·dm⁻³). Różaneczniki uprawiane w podłożu kokosowym charakteryzowały się słabym wzrostem i niską zawartością chlorofilu w liściach. Wzrost różaneczników w mie­szaninie podłoża kokosowego i torfu (1:1, v/v) był równie dobry jak w samym torfie, a nawet lepszy, co znalazło odzwierciedlenie w istotnie większej liczbie liści na roślinie. Badane podłoża w istotny sposób wpływały na przebieg fotosyntezy. U roślin uprawianych w podłożu kokosowym obserwowano inhibicję pierwotnych procesów fotochemicznych w PS II, co wyrażało obniżenie stosunku Fv/Fm. Najwyższym wskaźnikiem witalności Rfd charakteryzowały się różaneczniki uprawiane w mieszaninie podłoża kokosowego i torfu (1 : 1; v/v) oraz w torfie.
Porównano wrażliwości kalmii szerokolistnej (Kalmia latifolia L.) 'Kaleido­scope' oraz trzech odmian różanecznika (Rhododendron L.): 'Alfred' (Catawbiense - Hybridum), 'Goldkrone' (Wardii - Hybridum) i 'Percy Wiseman' (Yakushi- manum - Hybridum) na wysoką zawartość СаСО w podłożu i zróżnicowaną jakość wody do nawadniania. Badano wpływ dawki kredy (0, 3 i 15 g-dm³.) oraz jakości wody (woda deszczowa i wodociągowa) na wzrost, zawiązywanie pąków kwiatostanowych, zawartość chlorofilu i całkowitą zawartość makro- i mikroskładników w liściach. Twardość ogólna wody wodociągowej użytej w badaniach wyno­siła 18,8, wody deszczowej 0,4°dH, a zawartość kwaśnych węglanów (HCO₃) odpowiednio 330 i 17 mg·dm³. Rośliny uprawiano przez 2 sezony wegetacyjne w podłożu torfowym. Rodzaj użytej wody nie wpłynął w większym stopniu na wzrost i kwitnienie kalmii szerokolistnej jak również badanych odmian różanecznika, ale zawartość chlorofilu w liściach roślin nawadnianych wodą wodociągową była istotnie niższa (o 13-22%) niż u roślin nawadnianych wodą deszczową. Nawadnianie roślin wodą wodociągową utrudniało pobieranie fosforu i żelaza, szczególnie w przypadku różanecznika 'Alfred' i 'Goldkrone'. Wrażliwość badanych roślin na wysoką zawartość kredy w podłożu była bardzo różna. Kalmia szerokolistna 'Kaleidoscope' i różanecznik 'Percy Wiseman' okazały się tolerancyjne, a różanecznik 'Alfred' i 'Goldkrone' wrażliwe na wysoką zawartość СаСО₃. Wysokość kalmii i różanecznika 'Percy Wiseman' po dwóch latach uprawy w podłożu zawierającym 15 g·dm³ CaCO₃ była mniejsza zaledwie 0 18 i 17%, podczas gdy różaneczniki 'Alfred' i 'Goldkrone' były niższe odpowie­dnio o 53 i 46% od roślin uprawianych w podłożu bez dodatku kredy. Młode liście kalmii uprawianej w podłożu zawierającym СаСО₃ w dawce 15 g·dm³ były słabiej wybarwione, miały nieco mniejszą zawartość chlorofilu niż liście roślin uprawianych w podłożu bez kredy, ale nie występowały na nich objawy chlorozy, Z kolei silne objawy uszkodzeń i chlorozy liści obserwowano na najmłodszych liściach różanecznika 'Alfred' i 'Golodkrone'. Wysoka zawartość kredy w podłożu stymulowała pobieranie potasu i silnie hamowała pobieranie fosforu, magnezu oraz manganu u wszystkich badanych roślin. Całkowita zawartość żelaza w liś­ciach w niewielkim stopniu była uzależniona od zawartości СаСО₃ w podłożu i nie była skorelowana z występowaniem chlorozy młodych liści.
Poznano wpływ wapnia oraz pH pożywki (7,0 i 4,6) na wzrost, pobieranie makro- i mikroskładników oraz proces fotosyntezy, wyrażony za pomocą wielkości fluorescencji chlorofilu a (Fv/Fm) różanecznika ‘Silberwolke’. Wapń dodano do podłoża w formie węglanowej lub siarczanowej w dawkach 0, 4 i 8 g‧dm⁻³. Różaneczniki uprawiane w podłożu bez Ca i zasilane kwaśną pożywką (pH 4,6) charakteryzowały się najlepszym wzrostem, były najbardziej dekoracyjne, a maksymalna wydajność kwantowa fotosystemu II była najwyższa (Fv/Fm 0,81). Forma związku wapnia dodanego do podłoża istotnie wpłynęła na odczyn podłoża i w konsekwencji na wzrost, jakość różaneczników i aktywność fotosystemu II. Wapń dodany do podłoża w formie węglanowej silnie zwiększył pH podłoża i spowodował silne zahamowanie wzrostu, pogorszenie dekoracyjności roślin, obniżył wartość Fv/Fm (0,51-0,75) oraz silnie ograniczył pobieranie manganu, niezależnie od pH pożywki. Wysokie dawki wapnia dodane do podłoża w formie siarczanowej nie oddziaływały negatywnie na wzrost i dekoracyjność różaneczników, nie powodowały silnej akumulacji Ca w liściach i nie hamowały pobierania manganu przez rośliny, a sprawność przebiegu fazy fotosyntezy zależnej od światła była wysoka (Fv/Fm 0,80—0,81).
W pracy oceniano skuteczność nawożenia żelazem i manganem różanecznika Rhododendron ‘Silberwolke’ w poprawie wzrostu i kwitnienia oraz zapobieganiu występowania chlorozy i nekrozy liści roślin rosnących w podłożu o odczynie zbliżonym do obojętnego (pH 6,8). Różaneczniki uprawiano na stołach zalewowych przez dwa sezony wegetacyjne. Do fertygacji stosowano pożywkę przygotowaną z nawozu Kristalon Błękitny (20-5-10-2+mikroelementy, stężenie 0,1%) przeznaczonego dla roślin wrzosowatych. TENSO Fe - nawóz zawierający żelazo w formie chelatu (EDDHMA, Fe 6%) stosowano dolistnie (stężenie 0,05%) lub dodawano do pożywki (0,001%). Nawóz MnSO4 stosowano tylko dolistnie (stężenie 0,2%). Różaneczniki w każdym sezonie wegetacyjnym były dziesięciokrotnie opryskane nawozami TENSO Fe lub MnSO4. Rośliny kontrolne nie były dokarmiane mikroelementami. TENSO Fe stosowany dolistnie i dodany do pożywki nie wpłynął istotnie na wzrost, kwitnienie oraz na poprawę zaopatrzenia różaneczników w Fe, jak również nie likwidował objawów chlorozy liści. Natomiast dolistne stosowanie MnSO4 znacznie poprawiło zaopatrzenie różaneczników w Mn, zmniejszyło występowanie chlorozy i nekrotycznych uszkodzeń liści, poprawiło kwitnienie i istotnie usprawniło przebieg procesu fotosyntezy, wyrażonej wzrostem wartości Fv/Fm fluorescencji chlorofilu a.
Oceniano wpływ 4 szczepionek endomikoryzowych zawierających grzyby Gigaspora rosea, Glomus intraradices, Glomus mosseae i Glomus spp. oraz preparatu Rhizopon AA zawierającego auksynę IBA w stężeniu 0 lub 0,5% na ukorzenianie i jakość sadzonek oraz dalszy wzrost roślin Ilex x meserveae ‘Blue Boy’ w pojemnikach. Szczepionki dodawano do podłoża, w którym ukorzeniano sadzonki. Rośliny kontrolne nie były mikoryzowane. Sadzonki ukorzeniano w szklarni w podłożu torfowym, w następnym roku przesadzono je do pojemników i uprawiano na otwartej przestrzeni. Niezależnie od zastosowanego preparatu Rhizopon AA, najwięcej sadzonek ukorzeniło się w substracie torfowym zawierającym grzyb Gigaspora rosea. Dodatek grzybów endomikoryzowych do podłoża nie wpłynął istotnie na wielkość systemu korzeniowego sadzonek, natomiast istotnie modyfikował wzrost i pokrój uzyskanych roślin w ich dalszej uprawie w pojemnikach. Niezależnie od rodzaju szczepionki endomikoryzowej, krzewy miały jednakową liczbę pędów, ale ich sumaryczna długość była 2-3-krotnie większa niż u roślin kontrolnych, niemikoryzowanych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.