W wielu przypadkach, w hodowli in vitro, stres był czynnikiem inicjującym proces morfogenezy. Równocześnie jedną z często obserwowanych reakcji na stres był wzrost zawartości poliamin (Pas). Stwierdzono również bezpośredni udział Pas w embriogenezie somaklonalnej i organogenezie. W eksperymencie badano, czy egzogennie podana spermidyna może stymulować proces różnicowania kalusa rzepaku (Brassica napus var. oleifera L.). W badaniach podjęto równocześnie próbę stwierdzenia, czy aktywność metaboliczna, mierzona intensywnością oddychania, wydzielania ciepła i szybkością wzrostu tkanki kalusowej może stanowić dogodny wskaźnik w selekcji tkanek zdolnych do regeneracji. Tkankę kalusową dwóch odmian rzepaku hodowano dwuetapowo: - na pożywce indukującej namnażanie tkanki (MS z dodatkiem 1 mg BAP·dm³, 0,5 mg 2,4-D·dm³ i 6% sacharozy) oraz - na pożywce stymulującej różnicowanie i regenerację pędów (MS z dodatkiem 3 mg BAP·dm⁻³, 0,1 mg GA₃·dm⁻³ i 3% sacharozy). W trakcie hodowli, pożywki (indukcyjną, regeneracyjną lub obie) wzbogacano dodatkiem 0,3 mmol Spd·dm⁻³. Kultury pasażowano w odstępach 2-tygodniowych z równoczesnym pomiarem świeżej masy tkanki oraz pomiarami intensywności oddychania i wydzielania ciepła. Pod koniec 6-tygodniowego okresu hodowli dokonano wizualnej oceny stopnia zróżnicowania i żywotności tkanki kalusowej. Młoda, nieróżnicująca tkanka kalusowa charakteryzowała się podobną aktywnością metaboliczną zarówno pod względem intensywności oddychania, jak i wydzielania ciepła bez względu na cechy genomowe. W tkankach starszych pojawiły się istotne różnice międzyodmianowe, wywołane obniżeniem żywotności tkanek odmiany ozimej. Równocześnie w tkance kalusowej, w której obserwowano pierwsze zmiany strukturalne świadczące o różnicowaniu, zanotowano istotny wzrost aktywności metabolicznej. Nie obserwowano wpływu Spd na żywotność tkanek kalusowych odmiany jarej, u odmiany ozimej widocznie niekorzystny efekt wywoływała Spd obecna w pożywce regeneracyjnej, inicjując szybsze starzenie się ok. 40% populacji. Egzogenna Spd bez względu na moment aplikacji nie była czynnikiem zdolnym do inicjacji procesu morfogenezy u odmiany ozimej, o niskim potencjale morfogenetycznym. Wykazano natomiast stymulację różnicowania u odmiany jarej, o dużych zdolnościach regeneracyjnych. Spd obecna w trakcie całego okresu hodowli podnosiła efektywność regeneracji o ok. 15%, dodana tylko do pożywki regeneracyjnej o ok. 10%.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.