Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 49

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Doliny rzeczne o dużych walorach przyrodniczych stanowią ważny element w krajobrazie zarówno rolniczym, jak i miejskim. Wiele z nich uległo znacznemu przekształceniu wskutek działalności człowieka i zostało pozbawionych m.in. cennych zbiorowisk roślinnych. Celem pracy była ocena walorów krajobrazowych doliny rzeki Białej w Tarnowie i sformułowanie wskazań dotyczących jej kształtowania z myślą o potrzebach turystyki. Dolina rzeki Białej została podzielona na 7 jednostek przyrodniczo-przestrzennych o długości 1 km każda. Przeprowadzono waloryzację krajobrazową. Wyróżniono 3 typy obszarów o zróżnicowanych walorach przyrodniczo-wizualnych, mianowicie obszary o bardzo dużych, dużych i średnich walorach krajobrazowych. Nie wskazano obszarów cechujących się małymi walorami przyrodniczo-wizualnymi.
Celem publikacji jest opracowanie projektu ogrodu w stylu wiejskim na Podlasiu. Projekt ten uwzględnia elementy charakterystyczne dla polskiej wsi, szczególnie cechy typowe dla regionu podlaskiego. Teren opracowania to działka o powierzchni 5700 m2 znajdująca się we wsi Werstok. Aby zrealizować cel badań przeprowadzono inwentaryzację dendrologiczno-fitosocjologiczną, analizę wybranych elementów środowiska nieożywionego oraz analizę otoczenia i powiązań widokowych. Projekt opracowano w skali 1 : 250.
Na podstawie badań przeprowadzonych w 51 pielęgnowanych i niepielęgnowanych parkach wiejskich w stylu krajobrazowym zlokalizowanych w Kotlinie Sandomierskiej określono stopień przekształcenia szaty roślinnej parków. Wykorzystując historyczno-geograficzną klasyfikację gatunków stwierdzono, że gatunki rodzime mają większe pokrycie w poszczególnych warstwach szaty roślinnej (drzew, krzewów i ziół) w parkach niepielęgnowanych, tj, w obiektach z niekoszoną warstwą ziół. Roślinność w parkach niepielęgnowanych jest bardziej zbliżona składem florystycznym do zbiorowisk leśnych grądowych, co stanowi dowód na małe przekształcenie siedliska tych parków. Szata roślinna badanych parków wiejskich, zwłaszcza niepielęgnowanych o dużej powierzchni, odzwierciedla naturalne przemiany sukcesyjne.
W celu określenia stopnia dostępności oferty wypoczynkowej parków narodowych dla osób z dysfunkcją wzroku przeprowadzono badanie z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza oceny. Ocenie poddano proces dostosowywania parku do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz stopień dostosowania obiektu dla osób z uszkodzonym narządem wzroku. Badania prowadzono w 2009 r., kwestionariusze wysłano do 23 parków narodowych, zwrot uzyskano z 14 obiektów. Wyniki badań wskazują, iż prace modernizacyjne z uwzględnieniem potrzeb niepełnosprawnych przeprowadzono w trzynastu obiektach, największe ograniczenie do dalszych działań stanowią bariery finansowe, najczęściej zaś parki dostosowuje się do wymagań osób niepełnosprawnych ruchowo. Obecnie bezpieczny i komfortowy wypoczynek osób z dysfunkcją wzroku na terenie parków nie jest możliwy, największe przeszkody stanowią: niedostosowanie parkingów i środków transportu, brak wyróżniania elementów z tła, a także ograniczony przekaz informacyjny.
Tereny zieleni pełnią ważna rolę na obszarach zurbanizowanych, m.in. klimatyczną, biologiczną czy rekreacyjną. W celu właściwego kształtowania sytemu przyrodniczego miasta należy wykonać waloryzację przyrodniczą. Prezentowanymi tu badaniami objęto miasto Brzesko. Waloryzacja przyrodnicza została wykonana wg metody bonitacyjnej. Wyróżniono obszary miejskie należące do czterech grup, tj. obszary o bardzo wysokich, wysokich, średnich i małych walorach środowiska przyrodniczego. Na terenie Brzeska dominują obszary o średnich walorach przyrodniczych.
Ekologiczne liczby wskaźnikowe Ellenberga i innych oraz Zarzyckiego i innych wykorzystano do określenia najważniejszych relacji między środowiskiem abiotycznym a składem gatunkowym warstwy ziół w zadrzewieniach parkowych. Badania wykonano w 51 parkach wiejskich na terenie Kotliny Sandomierskiej. Wyniki badań wykazały, że istnieją istotne relacje między roślinnością parków wiejskich a elementami środowiska abiotycznego, takimi jak światło oraz wilgotność i skład fizyczno-chemiczny gleby. Stwierdzono, że na zróżnicowanie składu gatunkowego roślin warstwy runa ma wpływ pielęgnacja szaty roślinnej lub jej brak, np. parki pielęgnowane (z koszoną warstwą runa), mające silniej przekształcone siedlisko, cechują się większym udziałem roślinności synantropijnej w warstwie ziół.
Walory środowiska przyrodniczego i kulturowego stanowią potencjał danego regionu, który może być wykorzystany na potrzeby rozwoju turystyki i rekreacji. Aby ocenić atrakcyjność i przydatność terenu dla potrzeb turystyki należy wykonać waloryzację krajobrazu. W literaturze przedmiotu przedstawiono różne kryteria oceny krajobrazu w aspekcie turystyki i rekreacji W pracy zaprezentowano charakterystykę wybranych metod waloryzacji krajobrazu w aspekcie rozwoju turystyki i rekreacji.
Niniejszy artykuł dotyczy określenia walorów środowiska kulturowego Ciężkowicko-Rożnowskiego Parku Krajobrazowego na przykładzie gmin Gromnik i Ciężkowice. Obszar badań podzielono na pola podstawowe oceny o powierzchni 1 km2 a następnie przeprowadzono inwentaryzację elementów kulturowych.Wyróżniono cztery typy obszarów o zróżnicowanych walorach kulturowych w badanych gminach, tj. obszary o bardzo wysokich, wysokich, średnich i małych walorach środowiska kulturowego.
Tereny zielni pełnią ważne funkcje w życiu człowieka, zwłaszcza na obszarach zurbanizowanych. Celem pracy jest przestawienie trendów w projektowaniu parków miejskich na przykładzie wybranych krajów europejskich. Liczba parków miejskich w poszczególnych krajach jest zróżnicowana, np. w Niemczech wyróżniono 2954 takie parki, w Hiszpanii 1876, w Polsce zaś tylko 110 obiektów. Kolejny etap analiz obejmował porównanie stylów, w jakich projektowano parki dawniej, z trendami współczesnymi.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.