Obecność zieleni we wspólnie użytkowanej przestrzeni podnosi wartość środowiska miejskiego, szczególnie w kontekście zanieczyszczenia środowiska i kryzysu klimatycznego. Za jakość, ciągłość i dostępność terenów zieleni odpowiada przede wszystkim władza publiczna, ale obecna niespójność prawa i kryzys planowania przestrzennego w Polsce powodują ograniczenie skuteczności instrumentów planistycznych i administracyjnych, którymi dysponuje samorząd. Tym ważniejsze wydaje się wypracowanie i wdrażanie innych narzędzi zarządzania, przede wszystkim takich, które wspierają i wzmacniają oddolne, społeczne aktywności na rzecz zieleni i organizują partnerską współpracę międzysektorową