Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The aim of the study was to recognise of thousand seed weight (TSW) of 44 breeding forms of Poa pratensis L. and its relationship to seed yield, leaf width, number of generative shoots, plants height, heading time. The forms of Poa pratensis including 7 cultivars, 13 breeding strains and 24 ecotypes were tested during 1997-98 in Radzików (central Poland). The forms were divided according to average of TSW in three groups: small seeds <0,300 g, medium seeds 0,300-0,350 g, and large seeds >0,350 g. Generally range of TSW was from 0,245 g to 0,425 g. The TSW of most forms was stable by years and replications. Range of coefficient variability value was from 2,4% to 15,1% for ecotypes and 4,0-6,0% for cultivars. Not significant correlation were found between TSW and seed yield, leaf width, number of generative shoots and heading time. Significant correlation between TSW and plants height was found (r = -0,40***).
W pracy przedstawiono syntetyczne wyniki badań nad zmiennością współczynnika rozmnażania w pięciu wybranych gatunkach traw (Festuca pratensis L., Dactylis glomerata L, Phleum pratense L, Lolium perenne L, Poa pratensis L.). W doświadczeniu polowym badano w latach 1992-1995, 40 genotypów, po cztery polskie odmiany i cztery krajowe ekotypy w każdym gatunku. Stwierdzono bardzo dużą zmienność współczynnika rozmnażania we wszystkich gatunkach. Jego różnice między genotypami w jednym gatunku były nawet dwukrotne, a liczby ekstremalne dla wszystkich gatunków wahały się od 35 do 140. Było to rezultatem bardzo zróżnicowanego poziomu plonowania odmian i ekotypów w gatunkach (do 130%), a także znacznej różnicy ich masy 1000 nasion (nawet ponad 100%). Ilość plonu ściśle skorelowana była z liczbą pędów generatywnych. Zależność ta była tak duża (0,85**) i stała, że ich liczba na 1 m² plantacji mogłaby dawać w praktyce podstawę wyceny plonu nasion traw jeszcze w czasie wzrostu roślin. Duże różnice masy 1000 nasion oraz ich liczby w 1 kg wskazują na potrzebę rewizji ilości wysiewu. Obliczono, że przy założonej teoretycznie obsadzie 500 roślin na 1 m² w praktyce wysiewa się za wyjątkiem kostrzewy łąkowej, zbyt dużo nasion, zwłaszcza wiechliny łąkowej i tymotki łąkowej.
W pracy przedstawiono wyniki badań zmienności wybranych cech morfologicznych i biologicznych ekotypów wiechliny łąkowej, decydujących o ich wartości użytkowej. Spośród 1012 obiektów pochodzących z Centrum Roślinnych Zasobów Genowych IHAR, wstępnie przetestowanych w DSV (Niemcy), do dalszych badań wybrano 79 ekotypów. Były one badane w latach 1996-1997 r. w warunkach polowych w dwóch powtórzeniach. Wyniki porównywano z wzorcowymi odmianami krajowymi i zagranicznymi. W analizowanym materiale, stwierdzono znaczny zakres zmienności wszystkich badanych cech takich jak: ogólny aspekt, zimozieloność, szerokość liścia, wysokość roślin, wyleganie, generatywność (zagęszczenie wiech) i plon nasion. Najwyższe współczynniki zmienności wyliczono dla stopnia generatywności (stopień zgęszczenia wiech), zimozieloności i wylęgania. Spośród wybranych do hodowli, 22 typowo gazonowych, ekotypów, część wykazało korzystne wartości niemal wszystkich badanych cech w porównaniu do odmian wzorcowych. W zakresie zimozieloności, wylęgania i wczesności kłoszenia, a szczególnie w plonie nasion, średnio, wybrane ekotypy do dalszej hodowli przewyższały odmianowy wzorzec zbiorowy. Stwierdzono wyraźną, odwrotną zależność pomiędzy wyglądem estetycznym wiechlin a plonem nasion.
13
51%
W latach 1991-1996 oceniano w doświadczeniach trawnikowych odmiany i rody traw w gatunkach: Lolium perenne, Poa pratensis i Festuca spp. Obliczono współczynniki korelacji pomiędzy ogólnym aspektem estetycznym trawnika, a cechami: przezimowaniem, estetycznym aspektem w sezonach: wiosna, lato, jesień, zadarnieniem, odrastaniem, doskonałością liścia i zimozielonością. Stwierdzono, że dobry ogólny aspekt trawnika łączył się z zadarnieniem (r=0,72), wolnym odrastaniem (r=0,51) i doskonałością liścia (r=0,35). Zaproponowano formułę obliczania wskaźnika jakości darni Q. Opracowano dwie metody syntezy cech: „skróconą” i „komercyjną”. W metodzie skróconej uwzględniono sześć cech: przezimowanie, ogólny aspekt w sezonach (wiosna, lato, jesień), zimozieloność i jakość. W metodzie komercyjnej cztery cechy: przezimowanie, średni ogólny aspekt, zimozieloność i jakość. Pierwsza metoda daje możliwość doboru odpowiednich odmian do mieszanek trawnikowych dających dobry trawnik podczas całego roku. Druga w sposób najkrótszy określa ogólną wartość odmiany we wczesnym etapie selekcji.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.