Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 43

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W doświadczeniu porównano wpływ formy pożywki (dwufazowa lub stała), rodzaju cukru (glukoza lub sacharoza), chelatu żelaza (FeEDTA lub FeEDDHA) na mnożenie pędów kilku odmian jagody kamczackiej w warunkach in vitro. Na pożywkach dwufazowych uzyskano większy przyrost świeżej masy roślin w porównaniu do pożywek stałych. W przypadku pożywek stałych rodzaj zastosowanego cukru nie miał wpływu na przyrost świeżej masy, w przeciwieństwie do pożywek dwufazowych, gdzie zastosowanie sacharozy w pożywce w znaczący sposób przyczyniło się do większego przyrostu świeżej masy pędów. Na pożywkach dwufazowych uzyskano również korzystniejsze namnożenie pędów. Po zastosowaniu w pożywce chelatu żelaza FeEDDHA odnotowano większą masę oraz liczbę pędów. Jednak wyższą zawartość chlorofilu oraz karotenoidów stwierdzono w tkankach roślin z pożywki zawierającej FeEDTA.
Stosowane metody biotechnologiczne, polegające na transformacji tkanek roślinnych wzbudzają często liczne kontrowersje, dlatego poszukuje się obecnie alternatywnych, mniej inwazyjnych, sposobów prowadzenia badań z roślinami. Jedną z ważnych metod, która stwarza potencjalnie duże możliwości naukowych zastosowań, jest zapłodnienie in vitro. Badania dotyczące tego zagadnienia są prowadzone głównie na roślinach takich jak tytoń, czy kukurydza. Natomiast niewiele jest doniesień dotyczących doświadczeń wykonywanych na roślinach drzewiastych. W omawianej prezentacji podjęto próbę przedstawienia obecnego stanu wiedzy na temat zapłodnienia in vitro gatunków z rodzaju Prunus. Badania dotyczące poznania tego zagadnienia prowadzone są dwutorowo. Z jednej strony opracowywane są metody doprowadzające do zapłodnienia zalążków na pożywkach, na których umieszczane są zarówno zalążki jak i ziarna pyłku, a także podejmowane są próby uzyskania pierwszych podziałów zygoty i prazarodka. Z drugiej strony pobierane są niedojrzałe zarodki powstające po zapyleniu i zapłodnieniu w warunkach naturalnych, które są następnie prowadzone w kulturach sterylnych w celu uzyskania z nich prawidłowo rozwiniętych roślin. Zarodki pobierane są w różnych etapach rozwoju, od kilku do 60 dni po kwitnieniu. Przedstawiono dotychczasowe osiągnięcia w badaniach, z uwzględnieniem stosowanych pożywek, warunków kultury i etapów rozwoju, jaki osiągnięto dla poszczególnych gatunków z rodzaju Prunus.
Metodę kultur tkankowych wykorzystano w generatywnym i wegetatywnym namnażaniu derenia jadalnego. Poprzez wyłożenie nasion na pożywki i zastosowanie nacięcia łupiny nasiennej oraz dodanie gibereliny w stężeniu 0,5 lub 5,0 mg∙dm-3 do pożywek przełamano spoczynek bezwzględny nasion. Po okresie dwóch miesięcy uzyskano prawidłowo wykształcone siewki derenia. Na podstawie założonej kultury odmian derenia ‘Devin’ oraz ‘Titus’ oceniono możliwość namnażania pędów derenia w warunkach sterylnych. Uzyskano zadowalający współczynnik namnażania pędów, wynoszący od 1:3,8 do 1:4,8; średnia długość pędu wahała się od 2,6 do 3,1 cm w zależności od odmiany i pożywki.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.