Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 38

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono przeobrażenia sieci hydrograficznej środkowego odcinka rzeki Piwonii obejmującego swym zasięgiem mikrozlewnie stawów sosnowickich. Podstawa analizy były archiwalne mapy topograficzne z XIX i XX wieku. Pierwsze prace hydrotechniczne wykonane w latach międzywojennych obejmowały wybudowanie stawów rybnych oraz systemu kanałów doprowadzających do nich wodę. W wyniku wykonanych wówczas prac we wsi Sosnowica powstało 25 stawów, obecnie funkcjonuje 11. Duże zmiany w gospodarce stawowej w rejonie Sosnowicy nastąpiły w związku z wybudowaniem kanału Wieprz–Krzna (KWK) kiedy to w latach 60. zmodernizowano prawie wszystkie stawy. Zmieniono źródło poboru wody i system gospodarki wodą z paciorkowego na zasilanie stawów z doprowadzalników. W 1963 roku w wyniku wykonania projektu odwodnienia powstał obiekt melioracyjny Piwonia-Uhnin. Zinwentaryzowana długość sieci wodnej w 2011 roku wynosiła: rzeka Piwonia – 3 km, KWK – 3 km, rowy melioracyjne – 13 km, rowy stawowe – 7 km. Łączna długość sieci hydrograficznej wyniosła 26 km w zlewni stawów sosnowickich o powierzchni 28,7 km2, co odpowiada gęstości prawie 1 km · km–2.
W pracy przedstawiono charakterystykę chemizmu wód powierzchniowych i gruntowych w zmeliorowanym dnie doliny rzeki Ochoża. Zmeliorowane użytki zielone stanowią 20% całej zlewni i położone są na glebach organicznych w dolinie Tyśmienicy zaliczanej częściowo do obszaru Natura 2000. Analizy właściwości fizykochemicznych wód mają na celu ocenę skutków przekształceń antropogenicznych i rozpoznanie czynników wywierających wpływ na jakość wody na badanym terenie. Próbki wody pobierano w w latach 2004–2006 w kilkunastu punktach. Prowadzono okresowe pomiary stanów wody gruntowej i powierzchniowej oraz natężenia przepływu. W ramach uprzednio prowadzonych badań przeprowadzono waloryzacje pokrywy glebowej, sposoby użytkowania oraz szaty roślinnej. Najwyższe stany wody występowały najczęściej w marcu, najniższe w sierpniu. Wskaźniki jakości wody na badanym obszarze wahały się w dość szerokim zakresie. Najniższą jakością charakteryzowały się wody powierzchniowe, stagnujące w rowach, w lipcu na plantacji borówki.
Prezentowana praca przedstawia wyniki badań prowadzonych w latach 1999-2000 na przekroju poprzecznym znajdującym się na dnie doliny użytkowanej łąkowo. Na glebie torfowo-murszowej prowadzono rejestrację poziomów wód gruntowych, a w środku kwatery badano aktualne uwilgotnienie. W rezultacie badań stwierdzono, że obniżenie zwierciadła wody gruntowej ponad 70 cm poniżej powierzchni terenu powoduje nadmierne przesychanie warstwy korzeniowej (uwilgotnienie < 40% objętości), co przyczynia się do niepożądanych zmian warunków glebowych. Z przeprowadzonych badań wynika, że wilgotność warstwy korzeniowej jest ściśle uzależniona od głębokości położenia zwierciadła wody (rxy = - 0,916) oraz warunków klimatycznych.
W pracy przedstawiono analizę wahań położenia zwierciadła wody gruntowej i powierzchniowej na obiekcie melioracyjnym Piwonia-Uhnin w przekroju Uhnin. Rowy melioracyjne mają głębokość 1–1,2 m i są zarośnięte wierzbą. Aktualne zróżnicowanie położenia zwierciadła wody na obszarze badań zostało rozpoznane na podstawie stacjonarnych pomiarów hydrometrycznych wykonywanych w 9 studzienkach piezometrycznych oraz na 7 wodowskazach palowych. Stany wody powierzchniowej w rowach melioracyjnych w okresie badań podlegały niewielkim zmianom, co wynika głównie z braku przepływu wody. W rowach 2, 3 i 4 napełnienie wynosiło 15–35 cm, natomiast rowy 1, 5 i 6 przez długi okres pozbawione były wody. Niekorzystny układ warunków meteorologicznych i stan urządzeń regulujących odpływ powoduje nadmierne obniżenia poziomu wody. Ze zbyt dużym przesuszeniem gleby mamy do czynienia najczęściej na glebach mineralnych (pkt. 7–9), gdzie występują głębokie rowy, a głębokość odwodnienia przekracza wartość maksymalnej normy osuszenia h3. Warto także zauważyć, że na koniec marca głębokość położenia zwierciadła wody jest niekiedy mniejsza niż wartość minimalnej normy osuszenia h1.
W artykule przedstawiono stan obecny melioracji w województwie lubelskim, podano powierzchnię zmeliorowaną i powierzchnie nawadnianą w poszczególnych powiatach. Omówiono perspektywy rozwoju melioracji podstawowych przewidzianych do realizacji do 2015 r.
Celem pracy jest analiza wielkości retencji wodnej w ekosystemie łąkowym na obiekcie melioracyjnym położonym w centralnej części Lasów Parczewskich. W pracy przedstawiono dotychczasowe efekty wykonanych w obiekcie działań w celu zwiększenia objętości retencjonowanej wody poprzez wzrost retencji korytowej i retencji mokradłowej. Ocenę możliwości retencyjnych oraz uzyskaną w efekcie regulowania odpływu retencję rzeczywistą określoną dla warunków hydrologicznych w 2012 roku. W warunkach całkowitego wiosennego podtopienia terenu ilość zgromadzonej wody może przekraczać 4,5 mln m3. Ze względu na brak urządzeń piętrzących jest to niemożliwe do osiągnięcia. W obecnych warunkach można retencjonować jedynie 265 tys. m3 wody w wierzchniej warstwie gleby oraz ponad 12 tys. m3 w korytach cieków. W analizowanej zlewni woda może być retencjonowana w torfowiskach i namuliskach oraz korycie rzeki Ochożanki i rowach sieci melioracyjnej.
Celem pracy jest analiza wielkości składników bilansu wodnego w odwadnianych dolinach rzek mikrozlewni różnorodnych siedlisk. W studium wykorzystano wyniki badań i obserwacji terenowych z lat 2010–2012. Badania przeprowadzone w dwóch małych zlewniach nizinnych wykazują znaczący wpływ warunków meteorologicznych, a także siedliska na wskaźnik odpływu, zmian retencji w analizowanych latach hydrologicznych. Zlewnia rowu K-2 znajduje się w dorzeczu Piwonii, a rowu Z-6 w dorzecza Bystrzycy. Najwyższe wartości odpływu odnotowano w pierwszej połowie roku 2009/10 i wynikały one z intensywnych opadów deszczu. Były prawie trzy razy wyższy niż w przeciętnym roku 2011/12. Równowaga bilansu wynika głownie z płaskiego ukształtowania terenu utrudniającego odpływ wody oraz ograniczonej chłonności podłoża, które szczególnie w okresie wiosennych nadmiarów nie może zmagazynować dużej ilości wody. Obserwowana zlewnia rowu Z-6 wykazuje znacznie wyższe zmiany niż zlewnia rowu K-2, ze względu na różną pokrywę glebową i użytkowanie terenu. Badania potwierdziły dominującą rolę parowania powierzchni w bilansie wodnym. Dowodem na to są niższe odpływy w pierwszej połowie roku w porównaniu do pierwszej połowy zimy oraz spadku retencji.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.