Za pomocą różnicowego kalorymetru typu KRM badano proces rozkładu glukozy w glebie płowej właściwej w temp. 298,20 K. Do 75 g gleby w naczyniu pomiarowym o obj. 0,5 dm3 wprowadzano w postaci roztworu wodnego 75 mg glukozy i 75 mg siarczanu amonowego oraz wodę w ilości odpowiadającej 60% maksymalnej pojemności wodnej. Równolegle z pomiarami kalorymetrycznymi wykonano porównawcze pomiary respirometryczne ilości pobranego tlenu. Z badanej gleby po 20 i 70 h pomiaru wydzieliło się odpowiednio 818 kJ i 1853 kJ ciepła w przeliczeniu na l mol glukozy, a najwyższą szybkość wydzielania ciepła 157 µW w przeliczeniu na l g gleby odnotowano między 19 a 20 h pomiaru. Na podstawie pomiarów kalorymetrycznych wyliczono pozorną stałą szybkości badanego procesu - równą 0,221±0,029 h-1. Otrzymane wyniki badań przedyskutowano i porównano z danymi z literatury.
Celem badań było wyznaczenie i scharakteryzowanie termokinetyki rozkładu wybranych substancji organicznych w glebie. Do badań użyto: glukozy i skrobi oraz nawozy organiczne, jak gnojowicę trzody chlewnej i gnojowicę bydlęcą. Badania prowadzono podczas początkowego, 2+l0-dniowego, okresu rozkładu. Czas trwania tego okresu zależał od rodzaju użytych do doświadczeń substancji organicznych. Termokinetykę wyznaczano na postawie pomiarów kalorymetrycznych za pomocą wysoko- objętościowego kalorymetru KRM. Porównawcze pomiary respirometryczne wykonano za pomocą zmodyfikowanego respirometru Greenwooda i Leesa. Na podstawie pomiarów kalorymetrycznych wyznaczono krzywe zmian szybkości wydzielania ciepła (Qh) i całkowitych efektów cieplnych (QT), stałe szybkości (k) oraz energię aktywacji (Ea) badanych procesów. Przy użyciu respirometru określano zmiany szybkości poboru tlenu (Vh) i całkowitej objętości pobranego tlenu (VT) w badanym procesie. W trzech różnych typach gleb zbadano rozkład glukozy. Określono wpływ wybranych nawozów azotowych oraz, dodatkowo, inhibitora nitrifikacji (N-Serve), na przebieg biodegradacji glukozy. Zbadano również wpływ zróżnicowanego, początkowego składu fazy gazowej w naczyniu kalorymetrycznym na przebieg rozkładu glukozy w glebie. Część badań przeprowadzono w celu wykazania przydatności metody kalorymetrycznej do określenia wpływu substancji kseno- biotycznych, fosfogipsu i fluorku sodowego na proces rozkładu glukozy. Badano rozkład skrobi w glebie. Wyznaczono termokinetykę procesu rozkładu gnojowicy w glebie. Termokinetyczna analiza początkowego okresu badanych procesów umożliwiła scharakteryzawanie kinetyki i bioenergetyki rozkładu substancji organicznych w glebie. Uzyskane wyniki badań kalorymetrycznych wykazały dużą zbieżność z porównawczymi wynikami badań respirometrycznych.
Both ferric and aluminum salts show good coagulation and complex-forming ability in relation to water-dissolved organic matter. The aim of this study was to characterize the reactions of aluminum salts (AlCl₃) and iron(III) salts (FeCl₃) with humic acids (HA) in a model alkaline solution as dependent on the type and concentration of coagulant. Conductometric and pH-metric titrations and coagulation jar tests were performed. Changes in COD, color and streaming potential were measured in coagulated samples. It was found that the characteristic changes in pH and electrolytic conductivity of solutions during titration with Al and Fe(III) salts are indicative of a gradual course of humic acids coagulation process. Depending on the salt used (aluminum or iron(III)), humic acids removal is a result of coagulation proceeding via various mechanisms. Precipitation was observed at a dose of 3.2 mmol dm⁻³ and pH < 6.4 in the case of AlCl₃, and at a dose of 3.0 mmol dm⁻³ and pH < 4.8 in that of FeCl₃. COD and color removal efficiency was equal to approximately 97% and 99% after coagulation with both AlCl₃ and FeCl₃. The increase in streaming potential at a salt dose of 2.4–3.6 mmol dm⁻³ was probably related to the binding of positively charged products of salt hydrolysis by the functional groups of humic acids molecules, followed by the neutralization of their charge.
Humic substances contained in ground and surface waters increase the degree of their pollution, give it a specific colour and contribute to the formation of toxic disinfection by-products in the process of water treatment. Coagulation is an effective method of removing organic compounds, including humic acids (HA), from water and wastewater. The proper selection of coagulants and optimization of such parameters as coagulant dose and the pH of the solution enable improvement of coagulation efficiency. The objective of the present study was to determine the efficiency of humic acids removal by coagulation, depending on the dose of Al and Fe(III) salts and pH of the analyzed solutions. A model alkaline solution and 0.2 M solutions of Al₂ (SO₄)₃ and Fe₂ (SO₄)₃ were used. The experiment was performed with and without pH adjustment, by a standard jar test procedure. COD-Cr [mg O₂ ·dm⁻³], colour – PtCo [mg·dm⁻³], turbidity – FTU [mg·dm⁻³], suspended solids – SS [mg·dm⁻³], pH and streaming potential – SP [mV] were determined during coagulation tests. In the solutions coagulated without pH adjustment and with the optimum doses of Al₂ (SO₄)₃ and Fe₂ (SO₄)₃ ,COD was at a level of 0.1 to 3% of the initial value and colour was removed almost completely. Iron(III) sulfate was found to be slightly more effective as a coagulant, in respect to COD removal. The results of electrokinetic measurements showed that the charge of molecules of humic colloids depends on the type and concentration of coagulating salt, as well as on the pH of the solution. The analysis of coagulation with pH adjustment revealed that there exists the optimum value of pH for each of the salt doses applied in the experiment. Coagulation with the use of Al₂ (SO₄)₃ and Fe₂ (SO₄)₃ proceeded at pH < 5.8 and pH < 4.2, respectively. A decrease in the pH of an HA solution allowed us to considerably (even eight-fold) reduce the dose of coagulants, maintaining high (above 94%) efficiency of humic acid removal by coagulation.
This study discusses the results of laboratory analyses investigating the chemical coagulation of a model of humic acid solution with the use of monomeric iron(III) salts – chloride and sulfate – in a standard coagulation test environment. The objective of the study was to determine changes in iron compound concentrations in the tested solution as a result of coagulation. The following parameters were analyzed in solution samples: changes in COD, colour, turbidity, suspended solids, pH, and streaming potential in relation to the applied coagulant dose. The content of total iron (Fetotal) and iron(II) was determined in solution samples after coagulation. The lowest Fetotal concentrations were observed following the use of optimal coagulant doses, and higher doses led to a repeated increase in total iron levels. In purified solution samples, iron(III) was partially reduced to iron(II) with an 8-42% share of Fetotal, depending on salt type and the applied dose.
Badania prowadzono w celu wyjaśnienia wpływu fosfogipsu na niektóre fizykochemiczne właściwości czterech wybranych utworów glebowych, a w tym iłu, gliny zwałowej, utworu piaszczystego i torfu. Fosfogips wprowadzano do gleb w ilościach odpowiadających 0, 4, 10, 15, 25, i 50-procentowej zawartości. Analizie fizykochemicznej poddano wodne zawiesiny badanych próbek glebowych po 24 h od chwili zmieszania z woda. Zawiesiny analizowano przy stosunku wagowym gleby do wody 1 : 2,5, a w przypadku torfu l : 4. Analiza fizykochemiczna gleb obejmowała pomiary pH, przewodnictwa właściwego - oraz potencjału redoks - Eh, i Eh7. Stwierdzono, że wprowadzenie fosfogipsu do badanych gleb jest przyczyną znacznego ich zakwaszenia oraz wzrostu przewodnictwa właściwego i potencjału redoks. Wielkość zaobserwowanych zmian fizykochemicznych parametrów, wywołana wpływem fosfogipsu, była zróżnicowana i związana z badanym utworem glebowym.
Praca zawiera wyniki porównawczych badań kalorymetrycznych, fotosyntezy i transpiracji grochu rosnącego przy optymalnej zawartości wody w glebie oraz w stanie deficytu wody indukowanego przed fazą tworzenia pąków i kwitnieniem. Pomiary kalorymetryczne wykonano w prototypowym izotermicznym, sześcio- celowym kalorymetrze w temperaturze 25°C. Do pomiarów fotosyntezy i transpiracji użyto przenośnego analizatora gazu LI-6400 firmy LI-COR. Deficyt wody w glebie indukowano obniżając jej zawartość w glebie z poziomu 70% PPW do około 30% PPW. Stwierdzone różnice w szybkości wydzielania metabolicznego ciepła, intensywności fotosyntezy i transpiracji były związane z fazą wzrostu grochu i niższe w stanie deficytu wody w glebie.
W miesiącach letnich rejestrowano emisję siarkowodoru oraz wybrane parametry odpływu z oczyszczalni ścieków komunalnych w rejonie atrakcyjnym turystycznie. Porównano wykresy emisji H₂S w pomieszczeniu krat oczyszczalni, przed i po dozowaniu azotanu(V) wapnia oraz PIX-u do rurociągu doprowadzającego ścieki. Określono również wpływ zastosowanych preparatów na jakość odpływu z oczyszczalni. Stwierdzono, że oba badane preparaty, w mniejszym lub większym stopniu, eliminują septyczność ścieków dopływających do oczyszczalni objawiającą się stałą emisją H₂S, przy czym krótkookresowe emisje siarkowodoru towarzyszą zawsze wyładunkowi cystern dowożących ścieki z obszarów nieskanalizowanych. Zasugerowano rozwiązanie problemu bądź przez zmianę miejsca i technologii rozładunku cystern, bądź poprzez kosztowną hermetyzację zbiornika wstępnego z zastosowaniem np. biofiltru.
The aim of the presently study was to provide information about the occurrence of Dina lineata in selected reservoirs of the city of Olsztyn and its surroundings. The material was collected applying the qualitative method. The leeches were found in the overflows of Olsztyn lakes (Skanda Lake and Redykajny Lake) and small astatic midfield reservoir near Samławki.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.