Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 68

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Studies on the effects of temperature during the early stage of growth on frost resistance of winter rape seedlings under controlled conditions were performed. It was found that cold acclimation responses of plants were affected to a great extent by the conditions of the seedlings early growth. During this period, when the day temperatures were reduced to the range from +10 °C to +15 °C, a process termed “prehardening” was observed. During prehardening plants formed leaf rosettes. Their ability to develop frost resistance during acclimation at +2 °C also increased. Frost resistance of these plants was comparable with the resistance of plants growing in autumn under field conditions.
Experiments performed under controlled conditions showed that level of PPFD (photosynthetic photon flux density) during early seedlings growth (preceding cold acclimation at +2 °C) was not the key factor for the development of frost resistance. It did not modify the beneficial effects of prehardening (Rapacz 1997, in this issue) at moderately low (+12 °C) day temperature. Now I have shown that the increase of PPFD may replace to some extent prehardening in the development of frost resistance. It was particularly seen in non-prehardened plants, which had been grown under warm-day (+20 °C) conditions. Prehardening performed under controlled conditions, as well as seedlings growth under natural autumn conditions in the field, allowed to maintain a high net-photosynthesis rate at chilling temperatures. A net-photosynthesis rate during cold acclimation at +2 °C corresponded well with higher frost resistance. As a result, seedlings non subjected to prehardening and grown before cold acclimation under low PPFD acclimated better, if the cold treatment was applied only at nights (+20/2 °C day/night). Only under such conditions the photosynthetic rate was sufficiently high to allow plants to reach a higher level of frost resistance. All other plants acclimated better when they were exposed to the hardening temperature continuously during days and nights (+2/2 °C day/night).
Celem eksperymentu była ocena wpływu różnych czynników hartowania na kształtowanie mrozoodporności tkanki kalusowej pszenżyta w środowisku in vitro. Poza hartowaniem w temperaturach chłodowych (+2°C) zaproponowano modyfikacje w składzie pożywki, takie jak: dodatek kwasu abscysynowego oraz podwyższenie stężenia sacharozy, które potencjalnie mogłyby przyczynić się do zwiększenia odporności kalusa na mróz. Metody kultur in vitro, którymi posłużono się w eksperymencie, pozwalają na szybką, wstępną ocenę wpływu chłodu i stopnia zaangażowania aplikowanych egzogennie substancji regulatorowych w formowaniu się mrozoodporności na poziomie komórek. Żywotność tkanki poddanej czynnikom hartującym oraz mrożeniu, oceniano na podstawie reakcji barwnej chlorowodorku tetrazoliny (TTC). W kulturach in vitro pszenżyta uzyskano odpowiedź tkanki kalusowej na czynniki hartujące. Na podniesienie mrozoodporności kalusa pszenżyta wpływały korzystnie temperatury chłodowe zastosowane przed mrożeniem. Egzogenny kwas abscysynowy indukował mrozoodporność tkanki kalusowej pszenżyta w stopniu porównywalnym z działaniem chłodu. Natomiast podwyższenie ilości egzogennej sacharozy w pożywce do wzrostu kultur kalusa pszenżyta nie stymulowało istotnie mrozoodporności tej tkanki.
Festuca arundinacea (Fa) is one of the most drought-tolerant species within the Lolium-Festuca complex. In the current work the protein level of chloroplastic Cu-Zn SOD (superoxide dismutase) in two Fa plants with extreme values of drought tolerance during exposition to water deficit was investigated. The obtain results revealed higher level of enzyme accumulation in more drought-tolerant Fa genotype. In less-drought tolerant plant the increase of dismutase level during stress treatment was only slight.
Zachowanie możliwie wysokiej aktywności fotosyntetycznej, jest jednym z czynników występowania roślin w niesprzyjających warunkach siedliskowych. Osady ściekowe jak i popioły paleniskowe mogą oddziaływać negatywnie na wzrost i rozwój roślin. Rośliny w zależności od gatunku różnie reagują na warunki siedliskowe jakie stwarza im składowisko osadów ściekowych i popiołów paleniskowych. Oceniono sprawność aparatu fotosyntetycznego roślin uprawianych na osadach, popiołach i ich mieszaninach poprzez pomiar parametrów fluorescencji chlorofilu α. Badania przeprowadzono w warunkach doświadczenia polowego, założonego w układzie losowanych bloków. Powierzchnia poletek wynosiła 8 m². Schemat doświadczenia obejmował 6 obiektów: I - obiekt kontrolny, (bez dodatku odpadów); II - pełna dawka osadu ściekowego (200 t·ha⁻¹ s.m.); III - 3/4 pełnej dawki osadu + 1/4 pełnej dawki popiołu; IV - 1/2 pełnej dawki osadu + 1/2 pełnej dawki popiołu; V. - 1/4 pełnej dawki osadu + 3/4 pełnej dawki popiołu; VI - pełna dawka popiołu (200 t·ha⁻¹ s.m.). Poletka obsiano mieszanką traw i roślin motylkowatych (kostrzewa czerwona i trzcinowa, wiechlina łąkowa, komonica zwyczajna i koniczyna biała). Aktywność fotosyntetyczną roślin oceniano przy zastosowaniu pomiarów fluorescencji chlorofilu (HandyPEA, Hansatech, Wielka Brytania). Badane rośliny charakteryzowały się zróżnicowaną aktywnością aparatu fotosyntetycznego. Stwierdzono, że aparat fotosyntetyczny traw lepiej niż w obiekcie kontrolnym funkcjonował przy dużym udziale osadu ściekowego w podłożu. Spośród badanych gatunków roślin aparat fotosyntetyczny kostrzewy czerwonej wykazywał największą stabilność funkcjonowania w różnych obiektach nawozowych. Rośliny motylkowate były wypierane z runi w przypadku dużej zawartości w glebie bogatego w azot osadu ściekowego. Nie było to spowodowane jedynie wyższą ekspansywnością traw ale też pogorszeniem się sprawności aparatu fotosyntetycznego, co obserwowano u komonicy. Wyniki badań wskazują na możliwość wykorzystania pomiarów fluorescencji chlorofilu do oceny przydatności roślin dla utylizowania odpadów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.