W przeprowadzonych badaniach zastosowano inokulację osadów ściekowych pałeczkami z rodzaju Salmonella oraz paciorkowcami z grupy D, a następnie zastosowano wapno palone w dawce 0,2; 0,3 i 0,4 kg·kg⁻¹ s.m. osadów. Procesowi wapnowania towarzyszą liczne zmiany właściwości fizyko-chemicznych osadu, tj. wzrost temperatury, pH, zawartość suchej masy. Wszystkie te czynniki wpływają na zmianę środowiska bytowania bakterii. Pogorszenie optymalnych warunków środowiska (poprzez proces wapnowania) do rozwoju bakterii, powoduje spadek ich liczebności. We wszystkich badanych wariantach higienizacji osadów ściekowych tlenkiem wapnia bakterie Enterococcus faecalis okazały się bardziej oporne na działanie użytego środka dezynfekcyjnego w porównaniu do szczepów Salmonella Enteritidis. Stwierdzono, że skuteczną dawką eliminującą bakterie Salmonella oraz paciorkowce kałowe w osadach ściekowych po godzinie stosowania była dawka 0,4 kg CaO·kg⁻¹ s.m. Zastosowanie do osadów ściekowych mniejszych dawek wapna palonego (0,2; 0,3 kg CaO·kg⁻¹ s.m.) po tygodniu działania przyczyniło się do całkowitej higienizacji.