Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Omówiono działalność Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO w zakresie zapewniania jakości w laboratorium i przygotowywania zharmonizowanych dokumentów zawierających wytyczne dotyczące zasad postępowania w laboratoriach badających żywność. Stosowanie ujednoliconych zasad postępowania ułatwi zniesienie barier handlowych pomiędzy państwami poprzez wzajemne uznawanie wyników uzyskanych w różnych laboratoriach.
W artykule omówiono główne rodzaje aktywnych i inteligentnych materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, substancje aktywne wchodzące w ich skład oraz mechanizmy ich działania. Przedstawiono przykłady najważniejszych zastosowań aktywnych i inteligentnych materiałów. Do aktywnych materiałów zaliczamy m.in. pochłaniacze (absorbery) wilgoci, tlenu, etylenu, systemy uwalniające dwutlenek węgla oraz materiały antybakteryjne. Przykładami materiałów inteligentnych są głównie wskaźniki jakości i bezpieczeństwa żywności, do których należą m.in. wskaźniki czasu - temperatury, świeżości, tlenu oraz znaczniki wykorzystujące fale radiowe (RFID Tags). W artykule podkreślono, że aktywne i inteligentne materiały i wyroby w przeciwieństwie do tradycyjnych materiałów mogą zmieniać skład i cechy organoleptyczne żywności, ale tylko pod warunkiem, że zmiany te będą zgodne z przepisami dotyczącymi żywności.
W artykule przedstawiono aktualne prace Komisji Europejskiej dotyczące zanieczyszczenia żywności rtęcią oraz planowaną w związku z tym zmianę i ujednolicenie ustawodawstwa. Omówiono również ostatnie opinie Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności na lemat korzyści i ryzyka związanego ze spożyciem ryb oraz prace ekspertów FAO/WHO, które przyczyniły się do podjęcia działań z tego zakresu. Przedstawiono również powiadomienia z okresu 2013-2015 w ramach systemu RASFF dotyczące rtęci w żywności.
Zawartość zanieczyszczeń chemicznych, w tym metali szkodliwych dla zdrowia, należy do podstawowych kryteriów przy ocenie bezpieczeństwa żywności. Limity zawartości tych zanieczyszczeń, ustalone w celu ochrony zdrowia, obowiązują w krajowym ustawodawstwie żywnościowym od 1971 r. Przedyskutowano ich zmiany w latach 1971 - 2003, porównano nowe rozporządzenie Ministra Zdrowia w tym zakresie z aktami prawnymi Unii Europejskiej, przede wszystkim z Rozporządzeniem Komisji (WE) No 466/2001 z 8 marca 2001 r.
W artykule przedstawiono informacje dotyczące zagrożenia dla zdrowia związanego z obecnością niklu w żywności i wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi w świetle ostatniej opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z 2015 r. Ustawodawstwo Unii Europejskiej nie podaje limitów zawartości niklu w środkach spożywczych, jednak Komisja Europejska opracowała zalecenie dotyczące monitoringu niklu w żywności, które ma być realizowane wiatach 2016-2018.
Porównano opracowane statystycznie dane pochodzące z monitoringu krajowego (2004-2008) i innych krajów Unii Europejskiej dotyczące zanieczyszczenia kadmem środków spożywczych pochodzenia roślinnego z najwyższymi dopuszczalnymi poziomami podanymi w rozporządzeniu (WE) nr 1881/2006, zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 629/2008. Omówiono zagrożenie dla zdrowia spowodowane zanieczyszczeniem żywności kadmem w świetle ostatniej opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności ze stycznia 2009 r. i celowość obniżenia niektórych limitów.
W artykule przedstawiono wymagania, jakie muszą spełniać aktywne i inteligentne materiały przeznaczone do kontaktu z żywnością zgodnie zobowiązującym ustawodawstwem Unii Europejskiej. Omówiono wymagania szczegółowe, w tym procedurę uzyskiwania unijnego zezwolenia na stosowanie substancji stanowiących składnik aktywny w materiale lub wyrobie, z uwzględnieniem aktualnych ram czasowych, znakowanie oraz wymagania odnośnie do obowiązkowej dokumentacji - deklaracji zgodności i dokumentów uzupełniających.
Przedstawiono i porównano dane pochodzące z monitoringu polskiego (2004-2008) i innych krajów Unii Europejskiej dotyczące zanieczyszczenia środków spożywczych arsenem. Omówiono zagrożenie dla zdrowia w świetle ostatnich opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z 2009 r. oraz Połączonego Komitetu Ekspertów FAO/ /WHO ds. Substancji Dodatkowych (JECFA) z 2010 r. Obecnie w ustawodawstwie Unii Europejskiej brak określenia maksymalnych dopuszczalnych poziomów tego pierwiastka w środkach spożywczych. Główną przyczyną jest brak dostatecznej liczby wyników badań podających - oprócz całkowitej zawartości arsenu - również zanieczyszczenie nieorganicznymi, bardziej toksycznymi związkami tego pierwiastka. Celowe jest wprowadzenie limitów arsenu nieorganicznego, przede wszystkim w ryżu i produktach, przeznaczonych zwłaszcza dla niemowląt i małych dzieci oraz obniżenie pobrania arsenu nieorganicznego z żywnością.
Ryby i owoce morza są zalecanymi składnikami diety, dostarczają one pełnowartościowego białka, witamin, soli mineralnych oraz kwasów tłuszczowych omega-3. Te środki spożywcze mogą być również źródłem pobrania metylortęci przez ludzi. Artykuł ten zawiera informacje na temat źródeł narażenia na organiczne połączenia rtęci, toksyczności, metabolizmu oraz przemian rtęci w środowisku. Przedstawiono zalecenia żywieniowe przygotowane przez Komisję Europejską i państwa członkowskie w odniesieniu do spożycia ryb drapieżnych, uwzględniające najbardziej wrażliwe grupy populacji, takie jak: kobiety planujące ciążę, ciężarne, karmiące matki oraz dzieci. Na podstawie piśmiennictwa omówiono również zanieczyszczenie ryb i owoców morza rtęcią i metylortecią. Opisano rolę selenu jako czynnika, który obniża toksyczność metylortęci jak również przedstawiono informacje o potencjalnych czynnikach etiologicznych związanych z chorobą autystyczną. W artykule zwrócono również uwagę na wzrastającą ilość powiadomień w ramach europejskiego Systemu Wczesnego Ostrzegania o Niebezpiecznej Żywności i Paszach (Rapid Alert System for Food and Feed –RASFF), dotyczących zanieczyszczenia rtęcią ryb i produktów rybnych. Omówiono także regulacje prawne dotyczące maksymalnych dopuszczalnych poziomów rtęci w żywności.
Zbadano zawartość ołowiu, kadmu, miedzi i cynku w całodziennych racjach pokarmowych pobieranych z domów dziecka i stołówek internatów szkół średnich na terenie wybranych województw w latach 2000-2002 oraz oceniono pobranie tych metali przez dzieci i młodzież.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.