Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 58

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
4
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wirydarz - klasztorny ogrod ozdobny

100%
Ogrody średniowiecznej Europy towarzyszą budowlom zamkowym, klasztornym, a w XII-XIII wieku pojawiają się również poza murami miast. Ważnym czynnikiem w ich kształtowaniu jest religia. Najbardziej ozdobnym jest wirydarz znajdujący się w obrębie budowli klasztornych. Jest to ogród zamknięty, przeznaczony dla mnichów. Miejsce modlitwy i kontemplacji, miejsce, w którym architekturze i roślinom przypisuje się obok funkcji dekoracyjnej, różne znaczenie symboliczne.
W krajobrazie Polski szczególne znaczenie mają kapliczki i krzyże przydrożne, stawiane jako przejaw wiary i pobożności miejscowej ludności. Są to malownicze drogowskazy, wyznaczniki własności ziemskiej, miejsca objawień, modlitwy, pochówku, to materialne dowody wdzięczności za otrzymane łaski, uzdrowienia, ale także obiekty wznoszone bez specjalnej intencji, po prostu „Bogu na chwałę". W chrześcijańskiej i ludowej tradycji obszar wokół kapliczek i krzyży wyznaczony płotem czy drzewami tworzył sacrum - miejsce święte, teren który należało chronić. Taką funkcję pełniła roślinność. Drzewa, krzewy stanowiły oprawę strefy kultu, były jednocześnie osłoną od wiatru, deszczu czy śniegu. W roku 2007 przeprowadzono analizę składu gatunkowego szaty roślinnej w otoczeniu 15 kapliczek i 16 krzyży przydrożnych w powiecie przeworskim. Oceniono stan zadrzewienia przy wybranych obiektach, oznaczono krzewy i gatunki roślin ozdobnych wykorzystanych do obsadzania rabat i pojemników. Przeprowadzone badania wykazały, że najliczniejszą grupą roślin rosnących przy kapliczkach i krzyżach przydrożnych są drzewa (93,5%), z dominującą lipą drobnolistną. Spośród krzewów popularnymi gatunkami są forsycja pośrednia oraz lilak pospolity. Na rabatach do najczęściej rosnących gatunków należą, m.in. lilia tygrysia, aksamitka wyniosła, aster gawędka, paciorecznik ogrodowy. W pojemnikach zdobiących miejsca sakralne sadzone są głównie: pelargonie i begonie. We wszystkich obiektach pojawiają się dekoracje z tworzywa sztucznego.
The great decorative diversity (shape and size of inflorescences, colouring and texture of leaves, varied intensity of growth) as well as big tolerance to habitat conditions, relatively small susceptibility to diseases and small sensitivity to ‘ornamental grasses’ pests favour their popularization in different gardens and urban areas. The examined species all may be recommended to plant in cooler east regions of Poland. Species which begin the earliest vegetation and flowering were Calamagrostis x acutiflora ‘Karl Foerster’ and Deschamsia caespitosa ‘Goldtau’. These species, best planted separately or in small groups, can be also recommended in small garden compositions. For large areas, naturalistic gardens as well as structural plants of fl owerbeds the best are Calamagrostis x acutiflora ‘Karl Foerster’, Deschampsia caespitosa ‘Goldtau’ and Miscanthus saccharifl orus ‘Robusta’. Phalaris arundinacea L. is a typical ground covering grass with decorative leaves.
Celem pracy było zbadanie przydatności trzech klonów gloriozy do uprawy w tunelach foliowych bez ogrzewania. Przeprowadzone badania wykazały, że glorioza może być uprawiana w warunkach jakie panują w tunelu. Plon kwiatów ciętych (od 19 do 21 sztuk z rośliny) oraz jego jakość były zbliżone do plonu osiąganego w warunkach szklarniowych. Średnia masa bulw potomnych wahała się od 230 do 490 g.
Zwykle majątek dworski wraz z obiektami gospodarczymi otoczone były piękną oprawą zieleni wysokiej czy też okazałym ogrodem ozdobnym, jak również użytkowym. Na przestrzeni lat wygląd oraz struktura przestrzenna ośrodków dworskich ulegała ciągłym przekształceniom. Zmiana władz, właścicieli danych obiektów pociągała za sobą wprowadzenie nowych funkcji i odmienny sposób użytkowania budynków, niekiedy zdecydowanie odbiegających od jego pierwotnego charakteru. Założenie dworsko-parkowe w Bełżycach to jeden z najstarszych i najlepiej zachowanych zabytków miasta. Zespół ten powstał pod koniec XIX wieku na bazie założenia, które istniało tu już w wieku XVIII. Pierwotnie stanowił siedzibę właściciela posiadłości i zajmował ponad 8 ha, następnie budynek został przebudowany i pełnił funkcję szpitala. W okresie międzywojennym ogród uległ poważnemu zniszczeniu, co doprowadziło do zmian w układzie przestrzennym oraz w szacie roślinnej. Obecnie dwór, jak również park są zupełnie opuszczone, niedostępne i zaniedbane. Dzisiaj w parku rośnie 258 drzew należących do 29 taksonów. Najstarsze drzewa reprezentowane przez buki zwyczajne odmianę czerwonolistną, dęby szypułkowe, lipy, żywotniki stanowią 12% ogólnego drzewostanu. Gatunkami zasługującymi na szczególną uwagę są okazy: skrzydłorzecha kaukaskiego czy tulipanowca amerykańskiego. Z roku na rok stan zdrowotny drzew słabnie, z trudem można dostrzec pierwotne piękno i wartości dendrologiczne.
13
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

The richness of plants in Art Nouveau gardens

63%
The turn of the 19th and the 20th centuries signified the appearance of a new trend in art called Art Nouveau in England, Stile floreale in Italy, and in Poland – secesja. It was an attempt to escape from the style that copied historical forms and set a new direction of development. The main inspiration for the creators of this period became nature, its asymmetry, variety of textures, subtle colors or smooth, and wavy lines. Artistic motifs were drawn from the richness of native flora and fauna. Flowering shrubs, perennials and creepers were especially inseparable decorative and compositional elements of a garden. Secession had a significant impact on painting, sculpture, architecture, and garden design. The space surrounding people was treated comprehensively by blurring the boundaries between different arts. A multitude of shrubs – especially roses and lots of perennials such as Lilium, Iris, and Phlox, gave the impression of architecture immersing in the surrounding garden. The aim of the paper was to briefly analyze the Art Nouveau style and present the diversity of species used in the gardens of that period.
W przeprowadzonych doświadczeniach oceniono możliwości wykorzystania różnych części pędów wybijających z karp matecznych dalii zmiennej Dalia pinnata Cav. Badania prowadzono w latach 2003-2005. Karpy ośmiu odmian dalii wystawiano do szklarni na początku marca, a sadzonki pobierano z wyrastających pędów w połowie marca. Dalie rozmnażano za pomocą sześciu typów pędowych sadzonek: wierzchołkowych z dwiema parami liści ciętych z fragmentem bulwy korzeniowej, tzw. „z piętką”; wierzchołkowych z dwiema parami liści ciętych bez fragmentu bulwy, czyli „bez piętki”; wierzchołkowych posiadających dwie-trzy pary liści ciętych z pędów, które miały co najmniej pięć-sześć par liści; śródpędowych-dwuwęzłowych, wierzchołkowych z dwiema parami liści, które pobierano z pędów bocznych wyrastających z kątów liści pędu głównego po wcześniejszym ścięciu wierzchołka; wierzchołkowych ciętych z pędów, które miały co najmniej 5 par liści. Procent ukorzenionych sadzonek i jakość systemu korzeniowego były uzależnione od typu sadzonki. Bardzo dobrej jakości ukorzenione sadzonki otrzymano po zastosowaniu sadzonek wierzchołkowych „z piętką”, „bez piętki”, śródpędowych-dwuwęzłowych i wierzchołkowych pobieranych z pędów bocznych.
Od wieku XVIII majątek Koźmianów w Piotrowicach, obejmujący dwór z otaczającym go parkiem (12,21 ha) oraz sadem, ogrodem warzywnym i częścią folwarczną, zajmował powierzchnię 22,54 ha. Obecnie założenie dworsko-parkowe, którego właścicielami są: Państwowy Ośrodek Maszynowy i Szkoła Rolnicza, zajmuje 9,21 ha. Zmiany własnościowe obiektu, jakie pojawiły się w ciągu ostatnich sześćdziesięciu lat, a za nimi zmiany funkcji, stały się przyczyną poważnych przekształceń kompozycyjnych na terenie parku. Pojawienie się kilku obiektów sportowych, duże powierzchnie samosiewów w dawnych wnętrzach parkowych utrudniają czytelność kompozycji obecnego parku. Obecnie na terenie parku rośnie ponad dwa tysiące drzew (19 taksonów), w tym 76 starodrzewu, który liczy powyżej 120 lat. Aż 52 drzewa spełnia wymagania stawiane przy typowaniu na pomniki przyrody, są to: Quercus robur L., Larix decidua MILL., Tilia cordata MILL., Fraxinus excelsior L. Większość drzew jest w dobrym stanie, wymagają jedynie systematycznych prac pielęgnacyjnych. Park piotrowicki ma duże znaczenie historyczne i jest cennym przyrodniczo obiektem na terenie Lubelszczyzny. Od grudnia 1993 roku jest wpisany do rejestru zabytków.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.