Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The research was conducted in 2011-2012, at the Experimental Station in Lipnik near Stargard Szczeciński, on soil classified as Haplic Cambisol, with low useful water retention. The experiment was designed with a split-plot method and repeated seven times. Grass cover was maintained in the row middles while the area underneath the trees was kept as herbicide fallow. The trees were planted in 4x2 m spacing. The assessment concerned the influence of irrigation and NK fertilisation on the dry matter and chemical composition of cherry fruit from the cultivars Kelleris 16 and Łutówka. Micro-irrigation was used at water potential in soil lower than 0.01 MPa. According to agronomic recommendations, nitrogen fertilizers were applied in early spring and potassium fertilizers in autumn in the following doses: 0 NK (control, no fertilization), 1 NK – 80 kg.ha-1 (40+40), 2 NK - 160 kg.ha-1(80+80), according to agronomic recommendations. Ammonium nitrate containing 34% of nitrogen and potash salt containing 60% of potassium were used for fertilization. Observations of the irrigated trees showed an increase in the dry mass in their fruit, as well as a decrease in nitrogen, potassium and magnesium concentrations, but an increase in the amount of calcium. Chemical analyses of the fruit harvested from the trees fertilized with nitrogen and potassium demonstrated an increase in the analysed traits (macro- and micronutrients), at both 1NK and 2NK fertilization levels.
Doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2000-2006 w SD Lipki, na plantacji borówki wysokiej, założonej na glebie brunatnej kwaśnej, wytworzonej z piasku zwałowego naglinionego, kompleksu żytniego dobrego. Celem badań było określenie wpływu siedmioletniego nawadniania plantacji borówki wysokiej na skład chemiczny gleby. Każdego roku, po zbiorze plonu i zakończeniu nawadniania, w warstwie gleby 0-20 cm badano: odczyn gleby, zawartość Corganicznego, N-ogólnego, N-NH4, N-NO3 oraz przyswajalne formy P, K, Ca i Mg. Na obiektach nawadnianych zmniejszyło się zakwaszenie oraz zawartość w niej potasu i azotanów, nie uległa zmianie koncentracja fosforu a także stosunek węgla do azotu, wzrosła natomiast ilość wapnia, magnezu, azotu ogólnego i amonowego oraz węgla ogólnego.
W latach 2003–2006 w RSD Lipnik k. Stargardu Szczecińskiego przeprowadzono doświadczenie polowe na glebie lekkiej kompleksu żytniego dobrego. Doświadczenie założono metodą losowanych podbloków w układzie zależnym (ang. split-plot) w siedmiu powtórzeniach. Pomiędzy drzewami utrzymywano murawę, a w rzędach ugór herbicydowy. Badano wpływ nawadniania oraz nawożenia mineralnego na plonowanie dwóch odmian śliw Amersis i Cacańska Rana. Czynnikiem I rzędu było nawadnianie (O – poletka kontrolne, bez nawadniania, W – poletka nawadniane), czynnikiem II rzędu nawożenie mineralne 0NPK, 1NPK – 130kg . NPK. ha-1 (40+30+60), 2NPK – 260kg . NPK. ha-1 (80+60+120). Nawadnianie stosowano według wskazań tensjometru, gdy potencjał wodny gleby obniżył się poniżej 0,01 MPa. Do nawadniania użyto zraszacze typu ‘Hadar’ o zasięgu r = 2m. W zależności od sumy opadów atmosferycznych, w poszczególnych latach badań zastosowano od 21,0 do 37,9 mm. Plonotwórcze możliwości śliwy w istotny sposób zależały od ocenianych czynników doświadczenia: nawadniania i nawożenia, a także były zróżnicowane w poszczególnych latach badań. Średnio pod wpływem nawadniania plony wzrosły o 19,2%. Największe przyrosty plonu śliwy (36,1%) dzięki nawadnianiu stwierdzono w 2006 r., a najmniejsze (8,2%) w 2005 r. Oceniając plony zebrane z nawożonych drzew, większe efekty produkcyjne stwierdzono na obiektach nawożonych wyższą dawką 2NPK (260 kg . NPK. ha-1) aniżeli nawożonych dawką 1NPK (130 kg . NPK. ha-1). Wyliczone przyrosty plonów w porównaniu do kontroli (bez nawożenia) wynosiły odpowiednio 48,3% i 39,9%. Produktywność netto i brutto 1 mm wody zależała od warunków pogodowych w poszczególnych latach. Najwyższe wskaźniki produkcyjności netto (209,52 kg.ha-1.1 mm) i brutto (74,14 kg.ha-1.1 mm) zanotowano w roku 2004. Produktywność netto 1 kg NPK zależała od poziomu nawożenia i była najwyższa przy nawożeniu dawką 130 kg NPK.ha-1.
Doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2003 i 2005 w Stacji Doświadczalnej Lipnik k/Stargardu Szczecińskiego, na glebie brunatnej kwaśnej. Gleba ta zaliczana jest do IVb klasy bonitacyjnej, kompleksu żytniego dobrego, a pod względem uprawy do gleb lekkich o małej retencji wody użytecznej. Oceniano wykorzystanie wody przez wiśnię odm. 'Łutówka' uprawianą w zróżnicowanych warunkach wodnych i nawozowych. Doświadczenie założono metodą losowanych podbloków w układzie zależnym (ang. split-plot), w siedmiu powtórzeniach. Przeprowadzono je na drzewach w czwartym roku po posadzeniu, wchodzących w trzeci rok owocowania. Między drzewami utrzymywano murawę, a w rzędach drzew - ugór herbicydowy. Czynnikiem I było nawadnianie podkoronowe (minizraszanie): O-kontrola (bez nawadniania); W-obiekty nawadniane, gdy potencjał wodny gleby obniżył się poniżej 0,01 MPa. Do nawadniania zastosowano system podkoronowy, w którym woda rozprowadzana była za pomocą minizraszaczy typu Hadar o zasięgu zraszania r-1m. Czynnikiem II było nawożenie mineralne, 0 NPK - kontrola (bez nawożenia), 2 NPK - 260 kg NPK•ha-1 (80+60+120). Nawozy azotowe stosowano wczesną wiosną, przed ruszeniem wegetacji, natomiast fosforowe i potasowe jesienią zgodnie z zaleceniami agrotechnicznymi. Na podstawie ilorazu intensywności fotosyntezy do transpiracji wyznaczono fotosyntetyczny współczynnik wykorzystania wody (WUE) i chwilowy fotosyntetyczny współczynnik wykorzystania wody (WUEI). Na wzrost aktywności fotosyntetycznej, transpiracji oraz przewodność szparkową miały wpływ oba zastosowane zabiegi agrotechniczne. Zarówno współczynnik (WUE) jaki i (WUEI) zależały od zastosowanego nawadniania, nawożenia oraz warunków meteorologicznych panujących w okresie badawczym.
Doświadczenie polowe wykonano w SD w Lipkach, w latach 2006-2009 na 8, 9, 10 i 11 letnich krzewach borówki wysokiej uprawianej na glebie brunatnej kwaśnej, kompleksu żytniego dobrego. Przed posadzeniem krzewów, w celu zwiększenia zawartości masy organicznej w glebie, wzdłuż rzędów o szerokości 1 m ułożono 10 cm warstwę trocin z drzew iglastych i wymieszano ją z taką sama warstwą gleby. W warunkach nawadnianych i bez nawadniania oceniano w czterech powtórzeniach dwie odmiany borówki wysokiej 'Spartan' i ‘Patriot'. Krzewy nawadniano linią kroplującą o rozstawie emiterów co 30 cm i wydajności 2,4 l h-1. Potrzebę nawadniania ustalano na podstawie wskazań tensjometrów. Rośliny nawadniano przy sile ssącej gleby powyżej -0,01 MPa. W każdym roku krzewy nawożono 60 kg N ha-1 w postaci siarczanu amonu, natomiast dawki nawozów P i K stosowano w zależności od zawartości tych składników w glebie .Sumaryczne dawki wody do nawadniania zależały od rozkładu i wielkości opadów i wynosiły: 2006 r. -300 mm, 2007 r.-40 mm, 2008 r.-200 mm, 2009 r.-127,5 mm. Borówka wysoka odmiany ‘Spartan' była bardziej plenna (10,84 t ha-1 ) niż ‘Patriot' (9,68t ha-2 ). Wyniku nawadniania średni plony odmiany ‘Patriot' wzrósł o 8.65 t ha -1, natomiast ‘Spartan' o 8,54 t ha-1 . Masa 100 owoców zależała od odmiany, roku uprawy i warunków wodnych. Nawadnianie w istotny sposób zwiększało masę 100 owoców a obniżało w nich zawartość suchej masy.
Doświadczenie polowe wykonano w latach 2007-2009 w Rolniczej Stacji Doświadczalnej w Lipniku koło Stargardu Szczecińskiego, na glebie brunatnej kwaśnej, kompleksu żytniego dobrego. Gleba ta w warstwie ornej zawierała 8.2 g kg C-organicznego, wykazywała odczyn słabo kwaśny, posiadała małą zawartość przyswajalnych form P (30,1 mg kg-1) i K (45 mg kg -1). W okresie wegetacji poziom wody gruntowej utrzymywał się poniżej 3,0 m. Celem badań było porównanie możliwości plonotwórczych kukurydzy i dwóch mieszańców sorgo cukrowego uprawianych w warunkach zróżnicowanego uwilgotnienia gleby lekkiej. Na poletka nie nawadniane i nawadnianych kroplowo uprawiano sorgo cukrowe (odmiany Sucrosorgo-506 i Rona-1) oraz kukurydzę (odmiana Oldham o liczbie FAO-250) która była gatunkiem porównywanym. Terminy i dawki nawodnieniowe określano na podstawie wskazań tensjometrów glebowych. Nawadnianie rozpoczynano przy spadku potencjału wody w glebie poniżej 0,03 MPa. Do nawadniania użyto linii kroplującej o wydatku 2,4 l h-1 wody i rozstawie emiterów co 30 cm. Sumaryczne dawki wody zależały od rozkładu i wielkości opadów i wynosiły: 2007 r.- 40 mm, 2008 r. - 150 mm, 2009 r.- 110 mm. Obsada roślin dla kukurydzy wynosiła 111 000 szt. ha-1 (60 x 15 cm) natomiast dla sorgo 222 000 szt. ha-1 (30 x 15 cm). Plon suchej masy pędów Sucrosorga-506 był istotnie wyższy niż kukurydzy i sorgo odmiany Rona-1. W wyniku nawadniania zbiory suchej masy Sucrosorga-506 zwiększył się o 7,1 t ha-1 , kukurydzy o 4,8 t ha-1 i sorga odmiany Rona-1 o 2,9 t ha-1 . Nawadnianie w większym stopniu zmniejszało zawartość suchej masy w pędach odmian sorgo niż kukurydzy, a także oddziaływało na strukturę plonu, w pędach kukurydzy zwiększała się masa kolb natomiast w odmianach sorgo masa łodyg i wiechkosztem pozostałych organów. Produktywność 1mm wody z nawodnień wyrażona w plonach suchej masy była najwyższa dla Sucrosorga-506 (98,6 kg mm-1 ha-1) i kukurydzy (80,1 kg mm-1 ha-1) a znacząco niższa dla sorgo odmiany Rona-1 (42,2 kg mm-1 ha-1).
Badania polowe przeprowadzono w latach 2002–2004 na glebie lekkiej, zaliczanej do kompleksu żytniego dobrego. Doświadczenie założono metodą losowanych podbloków w układzie zależnym (ang. split-plot) w siedmiu powtórzeniach. Pomiędzy drzewami utrzymywano murawę, a w rzędach ugór herbicydowy. Oceniano odmiany ‘Kelleris’ i ‘Łutówka’ uprawianych w zróżnicowanych warunkach wodnych: kontrola (O) i nawadniane (W) oraz nawozowych: 0NPK, 1NPK – 130kg N.ha-1 (40+ 30+60), 2NPK – 260 kg N.ha-1 (80+60+120). Nawadnianie stosowano według wskazań tensiometru, gdy potencjał wodny gleby obniżył się poniżej 0,01 MPa. Do nawadniania użyto zraszacze typu ‘Hadar’ o zasięgu r = 1m, na każde drzewo przypadał jeden zraszacz. W zależności od sumy opadów atmosferycznych, w poszczególnych latach badań zastosowano od 27,5 do 61,3 mm wody. W pracy badano wpływ dawek nawodnieniowych i opadów w okresie wegetacji na zawartość N, P, K, Ca, Mg, cukrów, witaminy C i zawartości suchej masy owoców wiśni. Oceniane odmiany charakteryzowały się podobnymi możliwościami plonotwórczymi. Nawadnianie istotnie zwiększyło plony o 1,96 t.ha-1 (36,5%). Najwyższe plony wiśni (6,78 t.ha-1) zebrano z obiektów nawożonych najwyższą dawką 260 kg N.ha-1. Rezultaty badań wykazały, że w trzyletnim okresie prowadzenia doświadczenia wystąpiła w nawadnianych owocach obniżka zawartości N, P, Mg, cukru, witaminy C w porównaniu do jego zawartości w owocach na obiektach nienawadnianych. Nawożenie mineralne przyczyniło się do obniżenia ilości Mg i cukru w owocach, natomiast zwiększyło koncentrację N, K, Ca, witaminy C.
The aim of the research based on the results of a field experiment was comparison of the effect of two nitrogen fertilizers: the traditional ammonium nitrate and SULFAMMO 30 N PRO. The analysis comprises the effect of the aforementioned fertilizers on the chemical composition of triticale grain (xTriticosecale Wittm. ex A. Camus), cv. Nagano. The field experiment was carried out in the years 2013-2014 at the Experimental Agricultural Station in Lipnik (53º42′ N; 14º97′ S). The modern fertilizer SULFAMMO 30 N PRO contains 30% N (in the most effective forms: ammonium and amide), 15% SO₃ 3% MgO. There were no significant differences between the analyzed fertilizers (ammonium nitrate and SULFAMMO 30 N PRO) in terms of the content of the analysed macro- and microelements: nitrogen, phosphorus, potassium, calcium, magnesium, iron, zinc and copper in the grain of spring triticale, cv. Nagano. Application of nitrogen fertilization at the highest dose of 120 kg N·ha⁻¹ resulted in a significant increase in nitrogen and iron content in the spring triticale grain. On the whole, the results of the experiment indicate high stability in terms of macro- and microelements content in spring triticale grain of Nagano cultivar.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.