Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 42

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Określono objętość rumowiska rzecznego zatrzymanego w zbiorniku wodnym w Wilczej Woli na rzece Łęg. Zbiornik o pojemności 3,86 mln m3 oddano do eksploatacji 1989 roku. Pomiary zamulania wykonano po 10, 13 i 14 latach eksploatacji. Obliczony stopień zamulania zbiornika wynosi odpowiednio: 13,08 %, 15,79 % i 16,20 %. W trakcie prac pomiarowych pobrano próby osadów dennych w celu określenia cech fizycznych i chemicznych osadów. Określenie zawartości metali ciężkich może stanowić podstawę oceny jakości osadów i możliwości ich wykorzystania w środowisku przyrodniczym po wydobyciu z dna zbiornika. Porównano zawartości substancji szkodliwych oznaczonych w osadach z wartościami granicznymi dopuszczalnymi według obowiązujących Rozporządzeń Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, wytycznych oraz kryteriów publikowanych w literaturze zachodniej. Osady ze zbiornika w miejscowości Wilcza Wola charakteryzują się niską zawartością metali ciężkich. Zawartość badanych pierwiastków w osadach dennych nie przekroczyła wartości dopuszczalnych podanych w Rozporządzeniu w sprawie standardów jakości gleby [Dz.U. Nr 165, poz. 1359]. Wartości progowe niemieckich wytycznych dotyczące osadów dennych są 2- do 3-krotnie wyższe niż wynikające z badań zawartości metali ciężkich w namułach zbiornika w Wilczej Woli. Graniczne zawartości metali w glebach o różnych stopniach zanieczyszczenia wg IUNG [Kabata-Pendias i in. 1993] wykazały, że wartości Cd i Ni są na poziomie I stopnia zanieczyszczenia. Pierwszy stopień zanieczyszczenia wskazuje na podwyższoną zawartość metali, jednakże materiał glebowy może być wykorzystywany pod wszystkie uprawy polowe, z wyłączeniem upraw roślinnych do produkcji żywności, o szczególnie małej zawartości pierwiastków i substancji szkodliwych. Osady ze zbiornika w miejscowości Wilcza Wola charakteryzują się niską zawartością substancji szkodliwych, a w szczególności metali ciężkich. Wydobyte osady z dna zbiornika nie będą stanowić zagrożenia dla środowiska wodnego, jak i glebowego.
Zabudowa kaskadowa stopniami wodnymi odcinka Górnej Wisły przyczyniła się do zmiany stosunków wodnych w dolinie rzeki. Posiadany materiał obserwacyjny, dotyczący rozpoznania warunków hydrogeologicznych na obszarze oddziaływania Stopnia Wodnego Dwory, pozwolił na przeprowadzenie analizy położenia wód gruntowych. Wykorzystując pomiary wykonane w studniach gospodarczych w okresie przed spiętrzeniem wody w Wiśle opracowano związki zależnościowe pomiędzy położeniem zwierciadła wody gruntowej i wody w Wiśle. Umożliwiły one określenie poziomu zwierciadła wody na analizowanym obszarze w warunkach spiętrzenia wody w Wiśle do rzędnej 225,50 m n.p.m., opracowanie map hydroizohips oraz określenie zakresu oddziaływania spiętrzenia poprzez wyznaczenie stref bezpośredniego zagrożenia podtopieniem terenów zlokalizowanych w okolicach miejscowości Gromiec i Szyjki. Stwierdzono wystąpienie obszarów podtopionych, o głębokości zalegania zwierciadła wody gruntowej do 0,8 m, częściowo podtopionych, o głębokość zalegania zwierciadła wody gruntowej od 0,8 od 1,6 m oraz obszarów neutralnych.
Na terenach górskich i podgórskich, ze względu na coraz krótszy czas kulminacji wezbrań, zachodzi konieczność regulacji cieków, zwłaszcza na obszarach o zwartej zabudowie. Intensywna urbanizacja terenów nadbrzeżnych, wynikająca z historycznych lokalizacji miejscowości, stwarza brak możliwości prowadzenia koryta rzeki o charakterze zbliżonym do naturalnego. Jedynym z najczęściej stosowanych rozwiązań, gwarantującym przeprowadzenie przepływów wezbraniowych, jest wykonanie zabudowy ciężkiej koryta o konstrukcji żłobu. Przykładem takiego systemu zabudowy regulacyjnej jest ujściowy odcinek potoku Naściszówka. Ujście tego potoku do rzeki Łubinki znajduje się na terenie miasta Nowy Sącz. Koryto potoku przebiega wzdłuż ulicy Barskiej, a teren przyległy charakteryzuje się zwartą zabudową. Dokonano oceny przepustowości żłobu. Zgodnie z wytycznymi projektowania „Zabudowa potoków górskich” do obliczeń przepustowości koryta żłobu przyjęto przepływ miarodajny Q1%, ustalony wg wzoru Punzeta dla zlewni karpackich. Wyniki obliczeń przepustowości ujściowego odcinka potoku wskazują na brak możliwości przeprowadzenia przepływu miarodajnego w korycie żłobu. Miejscami stwarzającymi zagrożenie wystąpienia wody ze żłobu są zwłaszcza łuki. Woda, wypływając na biegnącą wzdłuż żłobu ulicę Barską, powoduje zalanie zabudowań wzdłuż ulicy. Zabezpieczeniem przed wylewami potoku Naściszówka byłaby przebudowa żłobu podnosząca jego brzegi. Zgodnie z zasadą Ramowej Dyrektywy Wodnej Unii Europejskiej, dotyczącą ochrony wód powierzchniowych oraz zasad ich utrzymania, przywracania lub odbudowy wartości ekosystemów wodnych, dokonano analizy możliwości zastąpienia betonowego żłobu korytem zbliżonym do naturalnego, w myśl zasad rewitalizacji cieków wodnych.
Rejestracja przepływów niskich, w tym przepływu nienaruszalnego, jest szczególnie istotna w przypadku intensywnych poborów wody z cieku. Stanowi ona podstawę właściwej gospodarki wodnej ujęcia i gwarantuje zachowanie przepływów zapewniających warunki niezbędne dla przeżycia organizmów wodnych. W pracy przedstawiono wyniki pomiarów geodezyjnych i hydrometrycznych w rzece Uszwicy wykonanych w okresie trzech lat od wybudowania posterunku wodowskazowego. Wodowskaz ten został uruchomiony w celu rejestracji przepływu nienaruszalnego, zgodnie z pozwoleniem wodnoprawnym na piętrzenie i pobór wody wydanym dla Browaru Okocim. Przy stanach niższych od przepływu nienaruszalnego browar ma zakaz poboru wody z Uszwicy. Przeprowadzone pomiary i opracowane krzywe konsumcyjne wykazały, że zmiany geometryczne przekroju poprzecznego rzeki powstałe po przejściu fal wezbraniowych mają istotny wpływ na określenie poziomu zwierciadła wody przy przepływie nienaruszalnym. Określono zmianę napełnień i rzędnych przepływów średniego niskiego i nienaruszalnego w przekroju wodowskazowym.
Jak wynika z wielu prac naukowych, zbiorniki wodne ulegają zamulaniu z różną intensywnością i w związku z tym wymagają po określonym czasie odmuleniu i renowacji. Sposobów odmulenia jest kilka, jednakże pozostaje problem zagospodarowania osadów wydobytych z dna. To z kolei zależy od jakości osadów dennych, ich stanu ekologicznego, a przede wszystkim od cech chemicznych (zwłaszcza od zawartości metali ciężkich). Właściwości chemiczne osadów zależeć mogą od lokalizacji zbiorników, na obszarach zmienionych antropogenicznie, czy też w terenach czystych ekologicznie. W pracy porównano wyniki badań właściwości osadów kilku wybranych małych zbiorników wodnych oraz stawu rybnego. Zbadano skład granulometryczny osadów, jego zmienność na obszarze dna, zawartość części organicznych oraz obecność sześciu podstawowych metali ciężkich i ich rozkład w zbiorniku. Podjęto próbę określenia matematycznej zależności między składem granulometrycznym i metalami ciężkimi oraz między zawartością części organicznych a metalami ciężkimi. Określono także (na podstawie tabel dopuszczalnego, chemicznego zanieczyszczenia gleb) możliwość rolniczego wykorzystania osadów po ich wydobyciu z dna zbiorników.
Spiętrzenie wody w korycie rzecznym wywołane budowlą piętrząca oddziałuje na wody podziemne wówczas, gdy istnieje związek hydrauliczny wód powierzchniowych i wód podziemnych. Opracowanie prognozy wpływu spiętrzenia wód rzeki na obszary przyległe polega na określeniu położenia zwierciadła wody podziemnej. Dokonano próby oceny położenia zwierciadła wody gruntowej na terenie miejscowości Zembrzyce w przypadku spiętrzenia wody w zbiorniku do rzędnej 312,00 m n.p.m. Pomimo dość dobrego rozeznania warunków hydrogeologicznych analizowanego obszaru wydzielenie obszaru filtracji jest niezmiernie trudne. Miejscowość Zembrzyce znajduje się w widłach dwóch cieków: rzeki Skawy i jej dopływu potoku Paleczki. Lokalizacja Zembrzyc w widłach tych dwóch rzek stwarza skomplikowane warunki hydrogeologiczne wynikające z wzajemnego oddziaływania cieków powierzchniowych na obszar przyległy. Wyznaczono na badanym obszarze strefę oddziaływania zmian poziomu zwierciadła wody w rzece Skawie i potoku Paleczka na poziom wód gruntowych. Stosując metodę hydrologiczną, określono zmianę położenia zwierciadła wody gruntowej w wyniku oddziaływania spiętrzenia w budowanym zbiorniku wodnym Świnna Poręba. W tym celu opracowano zależności regresyjne położenia zwierciadła wody gruntowej i zwierciadła wody w rzece Skawie i potoku Paleczka. Umożliwiły one w sposób przybliżony określenie prognozowanej zmiany położenia zwierciadła wody gruntowej w wyniku spiętrzenia. Otrzymane wyniki należy traktować jako orientacyjne ze względu na krótki okres obserwacji stanów zwierciadła wody gruntowej i zwierciadła wody w rzece Skawie i potoku Paleczka. Wykreślone hydroizohipsy oraz hydroizobaty na planie sytuacyjnowysokościowym w skali 1:5000 umożliwiły wyznaczenie obszarów zatopionych i podtopionych oraz obszarów o podwyższonym stanie wód gruntowych. Jak wykazała analiza wyników zachodzi konieczność ochrony miejscowości Zembrzyce poprzez prawobrzeżne obwałowanie rzeki Skawy i lewobrzeżne obwałowanie rzeki Paleczki. Ze względu na zatopienie części obszaru miejscowości Zembrzyce konieczne będzie wybudowanie systemu odwadniającego wraz z przepompownią.
17
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Okreslenie przepustowosci koryta potoku Czarna Woda

63%
Potok Czarna Woda wielokrotnie powodował zatopienie terenów przyległych. Najbardziej dotkliwe w skutkach były powodzie z 1997 i 2001 roku. Potwierdziły istnienie dużego zagrożenia powodziowego, powodującego zatopienie doliny Czarnej Wody. Tereny te stanowią użytki zielone i orne oraz obszary wsi o linowej luźnej, zabudowie, zlokalizowanej wzdłuż górnego biegu koryta potoku i drogi. Wykazano, że w wydzielonych przekrojach poprzecznych koryta, na odcinku powyżej Łącka, przepływ brzegowy jest znacznie mniejszy od przepływu miarodajnego (Q1%), służącego wymiarowaniu koryt potoków. Przepływ miarodajny obliczono dla dwóch wydzielonych odcinków obliczeniowych. Podział ten został podyktowany silnie rozwiniętą siecią dopływów potoku Czarna Woda, wpływającą na znaczą zmianę wartości przepływów o określonym prawdopodobieństwie wzdłuż biegu potoku. W przeprowadzonej analizie przepustowości koryta potoku Czarna Woda uwzględniono istniejący stan koryta i wpływ zabudowy technicznej koryta oraz obiektów mostowych. W pierwszym wydzielonym odcinku przepływ miarodajny, wynoszący 41,1 m³·s⁻¹, mieści się w korycie potoku, a znajdujące się mosty nie wpływają na piętrzenie przepływu. Na drugim odcinku wyznaczono kilka przekrojów, których przepustowość jest mniejsza od przepływu miarodajnego tego odcinka, wynoszącego 60,3 m³·s⁻¹. Dodatkowo spiętrzenie wody miarodajnej trzema stopniami wodnymi wpływa na warunki przepływu wody w świetle dwóch mostów znajdujących się powyżej kaskady stopni. Mosty te, przepuszczając przepływ miarodajny 60,32 m³·s⁻¹ pod ciśnieniem, powodują spiętrzenie przepływu i wystąpienie wody z koryta. W dolnej części odcinka drugiego, powyżej Łącka, koryto na długości 450 m charakteryzuje się niskim prawym brzegiem, mieszcząc jedynie przepływ wynoszący zaledwie 19,28 m³·s⁻¹. Stwierdzono, że straty powodziowe w centrum Łącka spowodowane są nie tylko przez wody potoku, występujące ze żłobu biegnącego przez centrum miejscowości, ale także spływającymi wodami z zatopionych terenów doliny, położonych powyżej.
18
63%
W pracy przedstawiono wyniki obliczeń przepustowości koryta rzeki Dłubni i znajdującego się w km 6+560 jazu w Bieńczycach. Uzyskane wyniki obliczeń umożliwiły wskazanie przyczyny zatopienia terenów przyległych w trakcie powodzi w dniu 18 lipca 2010 roku. W tym dniu do jazu dopływ wód rzeką Dłubnią, uwzględniający zrzut wód ze zbiorników w Zesławicach, wynosił ok. 70 m3•s-1. Przepływ ten określony jest jako przepływ brzegowy. Wykazano, że ten przepływ mieści się w korycie Dłubni poniżej badanego jazu. Jaz w Bieńczycach charakteryzuje się mniejszą przepustowością. Stwierdzono, że przepustowość jazu z otwartymi upustami wynosi 50,25 m3∙s-1. Natomiast przyjmując schemat hydrau-liczny, odpowiadający rozwiązaniu konstrukcyjnemu zamknięć, tj. zamknięć seg-mentowych, wydatek upustów wynosi zaledwie 48,02 m3•s-1. Stwierdzono również, że ze względu na przepustowość jazu, mniejszą od przepływu brzegowego, nie było możliwe uniknięcie zatopienia terenów położonych w rejonie jazu. W przypadku nieotwarcia zamknięć maksymalna przepustowość jazu wynosi zale-dwie 8,77 m3•s-1, a pomimo ich maksymalnego podniesienia nie uzyska się przepu-stowości wynoszącej 70 m3•s-1.
The assessment of sediment amount transported by river based on indirect methods may lead to considerable errors. It particularly pertains to the assessment of transported suspended sediment quantity. In the paper methods are presented of determining the amount of load transported by the river and supplied to the water reservoir at Krempna on the Wisłoka river. The quantity of load flowing into the reservoir determined on the basis of field measurements was assumed reliable in the assessment of applied computational methods. On the basis of results of the multi-annual investigations on the silting processes, the authors, set a value of β-parameter using the results of the silting volume measurements and load transport computations during the subsequent years of the reservoir’s operational period. The sediment trap efficiency of the reservoir determined on the basis of transported sediment mass computed according to bathometric measurements and silting surveys ranges between 65% in 1998 and 50% in 2005. The determined sediment trap efficiency on the basis of the results of calculations by the DRUSLE method is on about 30% larger than the sediment trap efficiency value calculated on the basis of bathometric measurements. The amount of sediment transport computed by the MUSLE method is much lower than the sediment mass trapped in the reservoir. Hence also the sediment trap efficiency appointed on the basis of the results of calculations by the MUSLE method is larger than 100%.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.