Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena zmian metabolicznych i hormonalnych w warunkach zwiększonego spożycia glukozy oraz określenie wrażliwości insulinowej i powyższych oddziaływań w wysiłku fizycznym o maksymalnej intensywności. W wysiłku fizycznym zaobserwowano istotny wzrost stężenia insulin, IGF-I we krwi oraz obniżenie wrażliwości insulinowe w grupie suplementowanej glukozą w porównaniu do mężczyzn spożywających dietę mieszaną. Wykazano, że utrzymanie homeostazy glukozy w organizmie w warunkach większego jej spożycia oraz wysokiego zapotrzebowania energetycznego może wpływać na zmiany wrażliwości insulinowej oraz większą aktywację insulinopodobnych czynników wzrostu.
Celem pracy było określenie wpływu suplemenatcji kwasami omega-3 na stężenie żelaza oraz zmiany parametrów krwi w warunkach wysiłku fizycznego u kobiet wegetarian. W badaniach brało udział 13 kobiet w wieku 21 lat. Grupie suplementowanej (S) (n=8) podawano 2,6 g/d kwasów omega-3, pozostałe osoby stanowiły grupę kontrolną (K) (n=5). Kobiety wykonywały test wysiłkowy, przed i po 14 dniach doświadczenia. We krwi pobranej przed i po wysiłku oraz po godzinie odpoczynku, przed i po 14 dniach, oznaczano stężenie Fe oraz Hb, określano wartość Het, RBC oraz MCHC i MCH. Wykazano, że supłementacja kwasami omega-3 nie wpływała na poziom Fe w surowicy oraz na wartości pozostałych parametrów oznaczanych we krwi. Wysiłek fizyczny istotnie statystycznie (p<0,001) wpływał na poziom Hb, wielkość Het, RBC, natomiast nie wpływał istotnie na stężenie Fe i poziom MCH i MCHC. Podsumowując, zwiększona podaż kwasów omega-3 w diecie nie wpływała na stężenie żelaza we krwi oraz nie zmieniała wartości parametrów hematologicznych. Natomiast wysiłek fizyczny istotnie różnicował badane parametry we krwi za wyjątkiem poziomu Fe i wskaźników czerwonokrwinkowych.
3
100%
Vital capacity (VC), forced expiratory volume in 1 s (FEV1), peak expiratory flow (PEF), mean forced expiratory flow (FEV25-75), and maximum voluntary volume (MVV) were measured in 36 girls and 36 boys with hearing loss and compared with the same number of normal healthy children, all subjects were aged 10-16 years. They participated in an exercise test to calculate VO2 max in order to determine their physical efficiency. We found that all spirometric indices tended to be lower in deaf children, in all age-groups studied and irrespective of gender, compared with their hearing counterparts; the differences assumed significance with respect to PEF and MVV (P<0.05). Moreover, some deaf children had an appreciably lower level of VO2max compared with hearing children. Our results demonstrate that sensory deprivation of deaf children affects functional capabilities of the respiratory system.
Celem pracy była ocena stanu odżywienia studentów o wysokiej aktywności fizycznej. W grupie 36 mężczyzn dokonano pomiaru podstawowych komponentów ciała metodą bioelektrycznej impedancji oraz określono ich zapotrzebowanie energetyczne w podstawowe składniki pokarmowe. Stwierdzono. że studenci trenujący sporty siłowe charakteryzowali się wysokim wskaźnikiem BMI, przy jednoczesnym wzroście wskaźników stanu umięśnienia. Niższa wartość omawianych wskaźników przy małej zawartości masy tkanki tłuszczowej cechowała studentów trenujących dyscypliny wytrzymałościowe. Zaobserwowane różnice w stanie odżywienia badanych mężczyzn wskazują na konieczność częstego monitorowania wskaźników stanu odżywienia sportowców.
Celem pracy było określenie statusu żelaza we krwi u 24 trenujących zawodniczek konkurencji wytrzymałościowych. We krwi oznaczono poziom Hb, MCH i MCHC oraz stężenie żelaza i ferrytyny w surowicy. Ponadto ustalano skład diety oraz odsetki w niej białka. Zawodniczki podzielono na dwie grupy ze względu na poziom ferrytyny. Do grupy I, z utajonym niedoborem żelaza zakwalifikowano osoby o poziomie ferrytyny poniżej 20 ng/ml (n=15, tj 62,5%), do grupy II ze stężeniem ferrytyny 20 ng/ml i powyżej, 37,5%). W grupie II stwierdzono istotnie statystycznie wyższe stężenie Hb oraz MCHC (p<0,01). Kaloryczność diety i zawartość w niej białka mieściła się w zakresie normy przewidzianej dla kobiet o wysokiej aktywności fizycznej. Stwierdzono istotnie statystyczną zależność pomiędzy stężeniem żelaza i ferrytyny w surowicy a poziomem MCHC i Hb oraz zawartością białka zwierzęcego w diecie (p<0,01). Ponadto odnotowano istotną korelację pomiędzy stężeniem ferrytyny i stężeniem żelaza w surowicy (p<0.001). Podsumowując zawodniczki konkurencji wytrzymałościowych charakteryzowały się niskim poziomem żelaza w tym okresie przygotowania kondycyjnego i aby utrzymać należyty poziom zdolności wysiłkowych należy kontrolować poziom żelaza w ustroju przez cały okres przygotowania do startu w ważnych zawodach.
Trzy-dniowe spożywanie diety niskosodowej (LNa) nie wywołuje istotnych zmian w zawartości badanych elektrolitów (Na, K, Ca) w surowicy krwi. Dieta LNa powoduje jednak istotną redukcję zawartości sodu w pocie termicznym wydzielanym podczas wysiłku fizycznego. Odnotowano. proporcjonalny do zwiększonej podaży potasu w diecie LNa, wzrost jego ilości w pocie.
Celem pracy było stwierdzenie różnic w składzie chemicznym i cechach fizycznych mleka owczego, krowiego i mieszanego krowio-owczego oraz wyprodukowanych z niego serów, a ponadto określenie czy na podstawie przeprowadzonej analizy fizykochemicznej sera można wnioskować o ewentualnym dodatku do mleka owczego mleka krowiego. Materiałem do badań było mleko polskich owiec górskich, krów nizinno-czarno-białych oraz mleko mieszane w stosunku 1 : 1 obu gatunków zwierząt. Mleko poddano analizie, oznaczając: gęstość, kwasowość miareczkową, pH, a także zawartość suchej masy, białka, tłuszczu oraz profil kwasów tłuszczowych. Z mleka wyprodukowano trzy rodzaje bundzu: owczy, krowi i mieszany. Przeprowadzono analizę bundzów, oznaczając: zawartość suchej masy, tłuszczu, białka, a także pH, kwasowość miareczkową, parametry tekstury i profil kwasów tłuszczowych. Stwierdzono, że podstawowymi wskaźnikami mieszania mleka owczego z krowim może być równoczesne badanie pH i kwasowości miareczkowej, a szczególnie analiza składu tłuszczu, z uwzględnieniem zawartości kwasu kaprynowego. Wykrywanie dodatku mleka krowiego do owczego w produkcie gotowym, jakim jest bundz, nie jest możliwe na podstawie badania podstawowego składu chemicznego i tekstury sera, natomiast pomocne może być oznaczenie profilu kwasów tłuszczowych w tłuszczu sera, a szczególnie zawartości w nim kwasu kaprynowego.
Celem pracy było zbadanie wpływu 3-dniowych, izokalorycznych diet niskosodowych (0,5 mmol Na+/kg/dobę) o wysokiej (DNW - 70% WĘG) i niskiej (DNN - 2,5% WĘG) zawartości węglowodanów na zmiany masy ciała oraz wysiłkowe tempo pocenia w porównaniu do diety mieszanej (DM - 50% WĘG; 1,8 mmol Na+/kg/dobę). Dziewięciu młodych mężczyzn przed każdą dietą oraz po jej zakończeniu wykonywało test wysiłkowy. Zastosowane diety obniżyły masę ciała badanych, jednak większa redukcja nastąpiła w wyniku diet niskosodowych w porównaniu do DM (DNW: p<0,05; DNN: p<0,001). Wysiłkowe tempo pocenia nie różniło się w efekcie zastosowanych diet. Uzyskane wyniki wskazują, że dieta niskosodowa powoduje redukcję masy ciała niezależnie od ilości zawartych w niej węglowodanów.
Materiał badawczy stanowiło mleko owcze i miękkie sery podpuszczkowe. W mleku oznaczono zawartość: suchej masy, tłuszczu, związków azotowych ogółem oraz kwasowość miareczkową, pH i gęstość. Mleko podzielono na dwie części – jedną część spasteryzowano w temp. 72 °C, pozostałej nie pasteryzowano. Do obu części mleka dodano podpuszczkę (o mocy 1:1000). Po uzyskaniu skrzepu i pokrojeniu uformowano sery. Po 24 h jeden ser z mleka pasteryzowanego i jeden z surowego poddano soleniu w solance o stężeniu 16 % przez 1 h. Podobnie po jednym serze z mleka surowego i jednym z pasteryzowanego zaparzano w wodzie w temp. 70 °C przez 3 min. Świeże sery – surowe i pasteryzowane poddano analizie, która obejmowała oznaczenie zawartości suchej masy, pH, aktywności wody, parametrów tekstury, a także badania mikrobiologiczne, dotyczące oznaczenia ogólnej liczby drobnoustrojów, liczby bakterii z grupy coli, liczby bakterii kwaszących oraz liczby pleśni i drożdży. Po 14 dniach przechowywania w temp. 4 °C w serach oznaczano zawartość suchej masy, aktywność wody, pH, parametry tekstury i przeprowadzono badania mikrobiologiczne. Wyniki opracowano statystycznie. Stwierdzono, że pasteryzacja wpłynęła na obniżenie badanych parametrów w serach, statystycznie istotnie w przypadku pH, spoistości i żujności oraz liczby drobnoustrojów (ogólnej, coli i drożdży). Solenie istotnie zredukowało aktywność wody w serach. Liczba drobnoustrojów (ogólna, coli i drożdży) zmniejszyła się nieznacznie, lecz w sposób statystycznie nieistotny. Zaparzanie spowodowało istotny statystycznie wzrost zawartości suchej masy oraz parametrów tekstury: twardości, spoistości, sprężystości i żujności. Współczynniki korelacji między aktywnością wody i pozostałymi analizowanymi parametrami serów zmieniały się w zależności od zastosowanego czynnika doświadczalnego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.