Najważniejszą determinantą skutecznej implementacji klastrów w gospodarce żywnościowej jest racjonalność ich celów i struktury. Koncentracja i specjalizacja producentów tradycyjnych produktów mlecznych na Podlasiu predysponuje ich do utworzenia inicjatywy klastrowej. Analiza funkcjonowania tych podmiotów i ich otoczenia wskazuje na zasadność wdrożenia modelu klastra zbliżonego do włoskiego dystryktu przemysłowego, którego najogólniej ujęte cechy to m.in. brak sformalizowania struktury i brak powiązań kapitałowych. Racjonalne wydaje się również funkcjonowanie brokera sieciowego koordynującego i aktywizującego działania całości klastra oraz budującego struktury sprawnego partnerstwa i współpracy. W pierwszym etapie inicjowania kooperacji należy pobudzić świadomość funkcjonowania w klastrze oraz zdolność wykorzystywania jego potencjału. Artykuł powstał jako efekt wdrożenia projektu 7PR TRADEIT na Podlasiu.