Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 36

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 50-tych dowiedziono, że występujące w szpitalach szczepy Staphylococcus aureus różnią się od szczepów ze środowisk pozaszpi- talnych opornością na co najmniej kilka antybiotyków i przynależnością do I lub III grupy fagowej. W pracy porównano lekooporność i wzory fagowe 771 szczepów gronkowców złocistych wyizolowanych od pacjentów hospitalizowanych lub leczonych ambulatoryjnie. Dyskutowane jest zacieranie się różnic między szczepami S. aureus pochodzącymi z obu środowisk.
W reakcji PCR - fingerprinting w układzie dwóch starterów ERIC 1 i ERIC 2 wśród 120 szczepów paciorkowców grupy В stwierdzono obecność 13 genotypów Metoda ta stwarza nowe możliwości różnicowania paciorkowców grupy В w badaniach epidemiologicznych.
W badaniach epidemiologicznych nad paciorkowcami grupy B, jako metoda różnicowania szczepów, najczęściej wykorzystywane jest typowanie serologiczne. Podstawową przeszkodą w wykonaniu tego badania jest konieczność przygotowania we własnym zakresie surowic, odpowiadających poszczególnym serotypom. W obecnej pracy podjęto próbę zastosowania typowania biochemicznego do różnicowania paciorkowców grupy B. Uzyskane wyniki porównano z wynikami typowania serologicznego.
U 62% szczepów MRSA stwierdzono obniżoną wrażliwość na triklosan (MIC 2mg/L), podczas gdy szczepy MSSA na ogól (93%) charakteryzowały się wysoką wrażliwością na ten związek (MIC 0,031mg/L). Większość szczepów MRSA o obniżonej wrażliwości na triklosan miało taki sam wzór leko- oporności. Obniżona wrażliwość na triklosan występowała u 8 spośród 9 szczepów MRSA wysokoopornych na mupirocynę i najczęściej towarzyszyła oporności na kwas fusydowy.
Zbadano jak obecnie kształtuje się pod względem rodzajów fagotypów i częstości ich występowania populacja Staphylococcus aureus w środowisku szpitalnym. Przebadano 1157 szczepów S. aureus izolowanych w latach 1999- 2004 z próbek różnego materiału klinicznego. W grupie szczepów pochodzących ze środowiska szpitalnego dominowała II grupa bakteriofagowa, jednak w ciągu ostatnich dwóch lat nastąpił znaczny wzrost liczby gronkowców należących do III grupy fagowej.
Przebadano 186 szczepów MRSA pochodzących z różnych ośrodków regionu gdańskiego. Określono obecność genów nuc, mec A i coa metodą PCR. Wykryto 14 szczepów defektywnych, które nie wytwarzały koagulazy (7,25%) oraz 7 szczepów nie posiadających czynnika CF (3,76%). W celu scharakteryzowania szczepów defektywnych określono ich wzory restrykcyjne genu koagulazy (coa) metodą PCR-RFLP oraz wzór fagowy i lekooporność. Wzór restrykcyjny B był charakterystyczny dla koagulazoujemnych MRSA, podczas gdy wzór A był bardziej rozpowszechniony i występował zarówno wśród CF-ujemnych jak i CF-dodatnich MRSA.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.