Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 24

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Skrobia owsiana swoimi właściwościami znacznie odbiega od innych, produkowanych przemysłowo gatunków skrobi. Charakteryzuje się niewielkimi rozmiarami ziarenek oraz wysoką zawartością substancji lipidowych, co w znacznym stopniu determinuje jej właściwości. Celem podjętych badań było określenie wybranych właściwości fizykochemicznych skrobi wyizolowanych z polskich odmian owsa nagoziarnistego. Określono wielkość ziaren (wykorzystując do tego celu mikroskop optyczny oraz program do analizy obrazu), zawartość amylozy oraz lipidów, zdolność wiązania wody i rozpuszczalność oraz charakterystykę kleikowania 5 % wodnych zawiesin. Wielkość ziarenek skrobiowych mieściła się w przedziale 1,3 - 13,4 μm, a przeciętna średnica wyniosła 6,4 μm. Średnia zawartość lipidów w badanych skrobiach to 1,26 %, a amylozy 15,66 %. Przebadane skrobie charakteryzowały się małą wodochłonnością i małą rozpuszczalnością oraz nietypowym przebiegiem charakterystyki kleikowania.
3
63%
Przeprowadzono serię 7 eksperymentów fizykalnej rafinacji oleju kukurydzianego w instalacji pilotowej. Eksperymenty różniły się między sobą zastosowaną temperaturą, ciśnieniem, ilością dodanej pary wodnej, a także czasem trwania. Zaobserwowano, że wyższa temperatura i większa ilość dodanej pary wodnej powodowały obniżenie tokoferolu w oleju rafinowanym. Przedłużanie czasu rafinacji w wyższej temperaturze powodowało wzrost zawartości izomerów trans kwasów tłuszczowych. Najwyższą zawartość składników frakcji polarnej zaobserwowano w próbce rafinowanej w najwyższej temperaturze.
Obserwowany w ostatnich latach wzrost zainteresowania owsem spowodowany jest jego składem nie spotykanym u innych zbóż, który charakteryzuje się wysoką zawartością tłuszczu, błonnika i popiołu. Wykonano oznaczenia zawartości tłuszczu, podstawowych liczb tłuszczowych oraz profil kwasów tłuszczowych. Średnia zawartość tłuszczu w badanym owsie wynosiła 7,46%, przy czym najwyższą zawartość tłuszczu osiągnął owies nieoplewiony Akt - 9,88%. Udział nienasyconych kwasów tłuszczowych wynosił średnio około 80%, dominującym był kwas oleinowy (średnio 39,05%), kwasu linolowego było średnio 37,74%, a linolenowego 1,77%. Spośród oznaczonych wskaźników, liczba kwasowa i nadtlenkowa miały wielokrotnie wyższe wartości, pozostałe miały zbliżone wartości jak u porównawczych olejów jadalnych.
Celem badań było oznaczenie reologicznych właściwości wodnych układów: resztkowa mąka owsiana (RMO) - sacharoza o różnych wzajemnych proporcjach. Analizy wykonano w wiskografie Micro Visco-Amylo-Graph firmy Brabender (Duisburg, Niemcy). Wykazano, że wzrastające stężenie RMO w wodnej zawiesinie wpłynęło na obniżenie tempreratury kleikowania oraz wzrost lepkości otrzymanych kleików, a przebieg zmian miał charakter liniowy. Ponadto każdorazowy udział cukru w zawiesinach RMO niezależnie od steżenia tej mąki przyspieszał początek kleikowania, powodował wzrost maksymalnej lepkości badanych ukadów oraz wzrost ich lepkości po ochłodzeniu
Spośród zbóż uprawianych w Polsce ziarno owsa charakteryzuje się największą zawartością tłuszczu, soli mineralnych oraz błonnika, co czyni go interesującym z żywieniowego punktu widzenia. Ponadto, w przeciwieństwie do innych zbóż, składniki pokarmowe są w nim bardziej równomiernie rozmieszczone. Niestety ziarno owsa cieszy się stosunkowo niewielkim zainteresowaniem jako zboże konsumpcyjne. Celem podjętych badań było określenie możliwości wykorzystania mąki owsianej, będącej produktem ubocznym w trakcie produkcji preparatu błonnikowego BETAVEN, jako zagęstnika, czy też wykorzystanie jej do produkcji deserów mlecznych. W tym celu oznaczono charakterystykę kleikowania 5 i 10% zawiesin mąki owsianej w wodzie i mleku, w wiskografie MicroVisco- Amylo-Graph, oraz oceniono teksturę mlecznych i wodnych żeli mącznych metodą TPA w teksturometrze TA-XT Plus. Jako materiał porównawczy użyto mąkę ze zmielonych płatków owsianych. Zastąpienie wody mlekiem doprowadziło do obniżenia temperatury kleikowania oraz zwiększenia wszystkich oznaczanych wskaźników lepkości. Nie zaobserwowano wyraźnego wpływu użytego ośrodka dyspersyjnego na teksturę 5% żeli, natomiast twardość 10% żeli zależała od ośrodka dyspersyjnego i zawartości tłuszczu w mleku. Żele mleczne wykazały też większą przylepność niż żele wodne, istotnie zależną od zawartości tłuszczu w mleku. Nie zaobserwowano wyraźnego wpływu zastosowanego ośrodka dyspersyjnego na sprężystość i spójność badanych żeli, niezależnie od stężenia żelu.
Lentils are a common source of food throughout the world. In this study, we investigate whether green lentils can also be germinated and kilned to obtain malt suitable for wort production. Different properties, including the moisture content, extract content, saccharification and filtration time, pH, colour and pasting properties were analysed for the produced malts. Lentil malt production differed in length of germination (one or two days) and end temperature of kilning (80, 100, 120ºC). This resulted in six different lentil malts, which required additional exogenous enzymes when performing congress mash. Moisture contents under 3.65% and normal saccharification time for all the malts were found. Sufficient extract contents, with up to 60% w/w (dry matter), have been reached. Comparison of lentil malt mash viscosity to standard barley malt mash showed equal results between 20 to 30 Brabender Units. Our study confirms that green lentils are suitable for malting and wort production
Background. Efforts are being made to apply physicochemical parameters analysis in the identification of varietal honeys. With many variables describing a given population, it is feasible to differentiate between basing on principal component analysis (PCA). The aim of this study was to investigate selected physicochemical quality characteristics of nectar honey, with particular emphasis paid to carbohydrate composition, and to determine its applicability in identifying the variety of floral honey. Material and methods. The experimental materials were samples of commercial honey available at retail in Kraków in 2005-2007 period. The following analyses were performed: water content by the refractometric method, sugars content according to Luff-Schoorl, content of sugars using HPLC, electrical conductivity, specific rotation, and acidity of honey. Results. Application of HPLC allowed the precise qualitative identification of sugars, which was impossible to be determined by Luff-Schoorl method. The obtained results were analysed using principal component analysis (PCA). Condusions. Based on the obtained results and performing the statistical analysis, it was found that the relationship between specific rotation and the total acidity can be used to distinguish buckwheat honeys from other analysed varieties. Moreover, it was demonstrated that the relationship between the specific rotation and maltose content can be used to distinguish between acacia honeys vs. buckwheat and lime honeys.
Właściwości ziarna pszenicy decydują o kierunku przerobu, doborze parametrów i przebiegu procesów technologicznych, co z kolei determinuje jakość pieczywa. Uwzględniając skalę produkcji, istotne jest opracowanie metody umożliwiającej ocenę jakość mąki z danego ziarna w sposób szybki, a zarazem dokładny. Jednym ze sposobów przewidywania przydatności technologicznej mąki pszennej może być metoda Solvent Retention Capacity (SRC). W metodzie tej wykorzystano zdolność mąki do zatrzymywania wodnych roztworów: Na₂CO₃, sacharozy, kwasu mlekowego oraz wody, co z kolei wynika z obecności uszkodzonych ziarenek skrobiowych, ilości i jakości pentozanów, glutenu i innych składników. Celem przeprowadzonych badań było porównanie właściwości technologicznych mąk pszennych badanych standardowymi metodami analitycznymi z wynikami uzyskanymi metodą SRC. Materiał badawczy dobrano tak, aby reprezentował możliwie szeroki asortyment mąk pszennych, analizowanych na przestrzeni lat 2005-2007. Wyniki uzyskane metodą SRC zestawiono z parametrami jakościowymi badanych mąk i wypieczonych z nich chlebów, a następnie opracowano statystycznie. Stwierdzono istotną ujemną korelację między wartością wchłaniania wody (test SRC) a objętością bochenków. Wykazano, że na podstawie testu SRC można jedynie w niewielkim zakresie przewidzieć jakość pieczywa z analizowanych mąk oraz ma on umiarkowane powiązanie ze wskaźnikami tradycyjnej oceny wartości wypiekowej mąk pszennych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.