W pracy przedstawiono analizy wyników badań gruntów ze zbrojeniem rozproszonym z włókien oraz omówiono możliwości ich zastosowania w inżynierii geotechnicznej oraz inżynierii środowiska. Użycie takiego zbrojenia pozwala na wykonywanie elastycznych budowli ziemnych z zazielenieniem powierzchni zewnętrznych oraz stosunkowo dużą odpornością na nierównomierne osiadania, co pozwala na zastąpienie ciężkich, sztywnych i obcych w krajobrazie konstrukcji betonowych. Poprzez zmieszanie z gruntem włókien syntetycznych, zarówno tych produkowanych specjalnie, jako zbrojenie, jak też innych włókien, np. odzyskanych z odpadów wykładzin lub folii, czasem dodając bardzo niewielką ilość cementu, uzyskuje się wzrost wytrzymałości na ścianie, także jej wartości rezydualnej. Zbrojenie nie przeszkadza wzrostowi roślin ani infiltracji wody, a zatem kompozyt złożony z gruntu i włókien jest rozwiązaniem przyjaznym środowisku. Wyższa wytrzymałość wpływa pozytywnie na inne parametry gruntu, takie jak odporność na przebicie hydrauliczne i odporność na erozję, jednak brak jest większej ilości informacji na temat tego zakresu zastosowań.
Superabsorbenty (SAP-y), są to luźno usieciowane polimery hydrofilowe, które mogą absorbować duże ilości wody. W glebie działają jako bufor wilgotności, ograniczając tzw. stres wodny u roślin. Stwierdzono jednak, iż proste wymieszanie gleby z superabosrbentem zmniejsza parametry wytrzymałościowe gleb. Aby zapobiec temu zjawisku opracowano geokompozyt sorbujący wodę. Ma on postać taśmy z geowłokniny wypełnionej superabsorbentem. Jego zastosowanie pozwala ograniczyć problem dostępności wody dla roślin, co zwiększa odporność erozyjną skarp.