Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Wykonano dwa trzyletnie doświadczenia polowe, w których badano wpływ nawożenia azotowego i magnezowego na koncentrację azotanów (N-NO3), u czterech odmian ziemniaków, różniących się okresem dojrzewania. Uwzględniono również zmiany zachodzące w wyniku długotrwałego ich przechowywania w tem. 4°C i wilgotności 95%. Pod wpływem wzrastających dawek N i Mg, wzrasta istotnie koncentracja azotanów w bulwach badanych odmian, nie osiągając dla bulw nawożonych azotem mineralnym wartości, które by można uznać za szkodliwe dla zdrowia, w przeciwieństwie do obiektów nawożonych magnezem mineralnym. W wyniku przechowywania nastąpił spadek N-N03 średnio dla badanych obiektów o 16.0% i był najwyższy u bulw nawożonych doglebowo maksymalną dawką magnezu w formie kizerytu (20.9%).
Badania przeprowadzono w oparciu o wieloletnie statyczne doświadczenie polowe założone w 1979 roku w Stacji Badawczej Wydziału Rolniczego UTP w Wierzchucinku (woj. kujawsko-pomorskie), w trzyletnim uproszczonym zmianowaniu: ziemniak – żyto ozime – żyto ozime. Materiał badawczy stanowiły bulwy wczesnej, jadalnej odmiany ziemniaka Bila, uprawianej w pierwszym roku dziesiątej rotacji (2006 r.). Czynnikami doświadczenia było nawożenie organiczne (bez obornika i z obornikiem w ilości 30 t∙ha⁻¹) i nawożenie azotem – cztery dawki (0, 60, 120, 180 kg∙ha⁻¹). Celem badań było określenie wpływu nawożenia organicznego i mineralnego na wybrane cechy jakościowe bulw ziemniaka. Uzyskane wyniki wskazują na istotnie pozytywne działanie obornika i nawożenia azotem na zawartość suchej masy i skrobi, a negatywne na zawartość cukrów. Wzrastające dawki azotu obniżały zawartość witaminy C w bulwach, ale ziemniaki uprawiane na oborniku charakteryzowały się większą zawartością tego składnika.
Celem badań było określenie wpływu nawadniania kroplowego i mikrozraszania na zawartość skrobi, cukrów ogółem, w tym redukujących, w bulwach ziemniaków wybranych odmian po zbiorach i po 6-miesięcznym przechowywaniu. Doświadczenia przeprowadzono w latach 2001–2003 w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy, na glebie zaliczanej do VI klasy bonitacyjnej i 7 kompleksu przydatności rolniczej (żytniego, bardzo słabego). Miała ona bardzo małą zawartość części spławialnych w warstwie ornej (7%) i podornej (3–5%). Odczyn pH oznaczony w 1n KCl był lekko kwaśny, a zasobność w podstawowe makroelementy kształtowała się na poziomie średnim. Eksperyment uwzględniał trzy czynniki: A – nawadnianie (bez nawadniania – poletka kontrolne, nawadnianie kroplowe, mikrozraszanie), B – odmiana uprawna (‘Barycz’, ‘Mors’, ‘Triada’), C – przechowywanie (po zbiorach – kontrola, po przechowywaniu przez 6 miesięcy). Zastosowano trzy powtórzenia. Do nawadniania kroplowego użyto linii kro-plującej ‘T-Tape’ z emiterami kropel rozmieszczonymi co 20 cm. Jeden przewód kroplujący ułożony pośrodku, nawadniał dwa sąsiednie rzędy ziemniaków. Wydatek pojedynczego kroplownika wynosił przeciętnie 0,6 l h-1. Do mikrozraszania zastosowano mikrozraszacze ‘Hadar’ o średnicy dyszy 1,3 mm i wydajności 30 l.h-1. Terminy wykonywania nawodnień ustalano na podstawie potencjału wodnego gleby określanego przy użyciu tensjometrów. Nawadnianie rozpoczynano w momencie, gdy potencjał wodny gleby wynosił -0,03 MPa. Zawartość skrobi w bulwach ziemniaka po zbiorach, uprawianego na poletkach nie nawadnianych, kształtowała się średnio dla lat i odmian, na poziomie 16,1%. Badane systemy interwencyjnego nawadniania, nie miały wpływu na ilość omawianego składnika w bulwach badanych odmian, tak po zbiorach jak i po 6 miesiącach przechowywania. Po okresie 6-miesięcznego przechowywania bulw ziemniaków, nastąpiło obniżenie zawartości skrobi i wzrost cukrów prostych oraz ogółem.
Two potato varieties varying in the maturity earliness — very early Frezja cv. and very late San cv. were used in the three-year field studies on the effect of nitrogen fertilization. The dynamics of the N. P and K nutrients intake was investigated in the tubers and the stalks in various moments of vegetation. The results of the studies demonstrated differences in the dynamics of the nutrients intake. The components were fixed in the tubers and the stalks of both varieties in various amounts. A decrease in the percentage of the nutrients in the stalks was effectively compensated by an increase in their concentration in the tubers. The effect of fertilization at the rate 120 kg N/ha was manifested mainly as an increase in the intake of all the nutrients. Despite earlier decaying of the stalks, the aggregated intake of the components was increasing generally till the very end of vegetation. A linear increase of the yield was noted for both varieties during vegetation, as caused by nitrogen applied in the amount 120 kg N/ha.
W wyniku wieloletnich badań można stwierdzić, że nie wszystkie gatunki roślin wykazują jednakową zdolność do gromadzenia azotanów, a wpływa na to wiele procesów złożonych (średnia zawartość azotanów wynosi od 20 do 1400 mg·kg⁻¹ św. masy). Metody obróbki technologicznej surowców i sposoby ich utrwalania - konserwacji, modyfikują zawarte w nich azotany(V), przyczyniając się do ich spadku (pasteryzacja, marynowanie) lub wzrostu (fermentacja mlekowa - kiszenie). W efekcie przechowywania warzyw trwałych, w wyniku redukcji mikrobiologicznej, zaobserwowano zmniejszenie stężenia azotanów (z wyjątkiem pora). Wyliczone współczynniki zmienności zawartości azotanów(V) w warzywach i ich przetworach wykazały odpowiednio: największą zmienność dla pora (38,5%) oraz cebuli marynowanej (11,5%), a najmniejszą dla czosnku marynowanego (5,8%) i bulw ziemniaka (4,3%).
The aim of this study was to compare two research methods (visual and homogenization- colorimetrically) in the evaluation of the degree of discoloration of potato tubers. Three cultivars of potato tubers (Victoria, Asterix, Dorota) were selected for analyses. They originated from a plantation at which the following agricultural practices were applied in the vegetative season: herbicides, constant fertilization (N : P2O5 : K2O - 100 : 100 : 150 kg/ha) and 6-month storage (temperature: 4-6oC, relative air humidity: 90-95%). After the harvest, correlation coefficients for both methods were: -0.84 for non-bruised tubers and -0.69 for bruised ones. However, after the storage period, the correlation coefficients accounted for -0.54 and -0.73, respectively. The high correlation coefficient obtained between the two methods used to evaluate the enzymatic browning indicates that both the methods can be used interchangeably. The period of storage and mechanical damage of potato tubers have contributed to increased blackspot susceptibility of raw parenchyma. In contrast, the application of herbicides significantly differentiated darkening of the parenchyma of raw tubers only in the case of evaluation made with the colorimetric method.
Celem badań było poznanie wpływu nawadniania i nawożenia azotem na straty ilościowe bulw ziemniaka po okresie 6 miesięcznego przechowywania. Badania przeprowadzono w latach 2005–2007 w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy na glebie zaliczanej do kompleksu żytniego słabego. Doświadczenie założono jako trzyczynnikowe, w trzech powtórzeniach. Czynnikiem pierwszego rzędu były wczesne odmiany ziemniaków: ‘Dorota’, ‘Gracja’. Czynnikiem drugiego rzędu było deszczowanie zastosowane w dwóch wariantach: Wo – bez nawadniania (kontrola), W1 – deszczowanie na podstawie wskazań tensjometrów (nie dopuszczano do spadku potencjału wody w glebie poniżej -0,03 MPa). Czynnikiem trzeciego rzędu było zróżnicowane nawożenie azotowe: N0 = 0 kg N. ha -1, N1 = 40 kg N. ha -1, N2 = 80 kg N. ha -1, N3 = 120 kg N. ha -1. Badane odmiany wykazywały zróżnicowaną podatność na straty ogółem podczas przechowywania. Większymi stratami podczas długotrwałego przechowywania odznaczała się odmiana ‘Dorota’. Stosowane nawadnianie w okresie wegetacji ziemniaka zwiększało w bulwach badanych odmian wielkość ubytków naturalnych i odpadowych oraz strat wywołanych kiełkowaniem. Nawożenie azotem w wysokich dawkach oraz w kombinacjach kontrolnych u badanych odmian powodowało wzrost ubytków naturalnych i odpadowych. Warunki pogodowe w okresie wegetacji ziemniaka miały znaczący wpływ na wielkość strat przechowalniczych. Większe straty zanotowano w latach wyróżniających się wyższymi opadami.
W pracy określono wpływ deszczowania i nawożenia azotem, stosowanych w uprawie trzech odmian ziemniaków na wielkość ubytków i strat bulw powodowanych kiełkowaniem i patogenami, powstałych podczas 6-miesięcznego przechowywania. Zarówno nawadnianie i nawożenie azotem nie modyfikowało w istotny sposób wysokości strat przechowalniczych. Spośród trzech testowanych odmian wyróżniała się odmiana 'Barycz', w której bulwach stwierdzono najmniej strat naturalnych i zerowe ubytki odpadowe. Mniejszą przydatnością do długotrwałego przechowywania odznaczała się odmiana 'Mors', a najgorszą 'Triada'. Najmniejsze straty wystąpiły w sezonie przechowalniczym 2001/2002 - okres wegetacyjny w 2001 r. był wilgotny i chłodny, a najwyższe w 2002/2003 - charakteryzującym się przeciętnymi opadami i wysoką temperaturą okresu wegetacji w 2002 r.
Celem pracy było określenie wpływu nawadniania uzupełniającego i nawożenia azotem (0, 40, 80 i 120 N∙ ha-1) i przechowywania na wybrane parametry składu chemicznego bulw wczesnych odmian ziemniaków. Badania przeprowadzono w Kruszynie Krajeńskim pod Bydgoszczą w latach 2005-2007 na czarnej ziemi wytworzonej z piasku aluwialnego, zaliczanej do podtypu czarna ziemia zbrunatniała. Doświadczenie założono jako trójczynnikowe w układzie zależnym split-plot, w trzech powtórzeniach. Czynnikiem pierwszego rzędu były odmiany ‘Dorota’ i ‘Gracja’, czynnikiem drugiego rzędu było deszczowanie zastosowane w dwóch wariantach: W0- bez nawadniania (kontrola), W1 - deszczowanie na podtawie wskazań tensjometrów (nie dopuszczono do spadku potencjału wody w glebie poniżej -0,03 MPa). Czynnikiem trzeciego rzędu było zróżnicowane nawożenie azotowe: N0 = 0 kg N∙ ha-1, N1 = 40 kg N∙ ha-1, N2 = 80 kg N∙ ha-1, N3 = 120 kg N ∙ha-1. Stwierdzono, że zawartość suchej masy i skrobi była istotnie zróżnicowana dla badanych odmian, nawadniania, jak i dawek azotu po zbiorze i po przechowywaniu. Nawadnianie obniżyło istotnie zawartość suchej masy i skrobi oraz przyczyniło się do niewielkiego wzrostu poziomu witaminy C, cukrów redukujących i ogółem. Wzrastające dawki nawożenia azotem do 80 kg N ∙ha-1 spowodowały istotny wzrost suchej masy i skrobi, oraz (do 120 kg N ∙ha-1) istotny wzrost cukrów redukujących. Przechowywanie bulw spowodowało zwiększenie zawartości suchej masy, cukrów redukujących i ogółem, a spadek zawartości skrobi i witaminy C. Dla badanych odmian - ‘Dorota’ i ‘Gracja’ - dawką optymalną okazała się dawka 80 kg N∙ha-1.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.