Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 32

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W artykule przedstawiono charakterystykę substancji strukturotwórczych, możliwości modyfikacji ich właściwości, wykorzystanie metod biotechnologicznych do otrzymywania nowych substancji. Omówiono również inne funkcje tych substancji, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji żywieniowych., m.in. funkcje błonnika pokarmowego.
Od samego początku organizacji załogowych lotów w kosmos istotnym zagadnieniem była żywność, jaką mieli zabierać ze sobą kosmonauci. Żywność dla kosmonautów - poza typowymi cechami, takimi jak wysoka wartość odżywcza i dobry smak - musi także spełniać dodatkowe warunki związane z jej przechowywaniem oraz konsumpcją na statkach kosmicznych. Wymagane są m.in.: minimalna objętość i masa produktów, duża ich trwałość i bezpieczeństwo zdrowotne oraz mała energochłonność i łatwość przygotowania. Ważnym czynnikiem, który należy uwzględnić w projektowaniu żywności dla kosmonautów, jest także panujący w statkach kosmicznych podczas lotów stan bliski nieważkości.
Badania nad wytworzeniem emulsji majonezowych z udziałem inuliny podjęto ze względu na specyficzne właściwości żywieniowe tego dodatku, m.in. działanie prebiotyczne, wspomagające odchudzanie oraz zwiększające przyswajalność i biodostępność składników mineralnych z pożywienia, a także ze względu na właściwości technologiczne, takie jak wytwarzanie mocnych żeli, synergistyczne oddziaływanie z innymi substancjami żelującymi oraz zdolność zastępowania tłuszczu w produktach spożywczych. Celem przeprowadzonych badań była poprawa stabilności oraz jakości sensorycznej emulsji majonezowych o 5% zawartości tłuszczu i dodatku inuliny jako zamiennika tłuszczu. Oznaczano stabilność produktu metodą Saffla i Actona oraz oceniano sensorycznie wygląd, smak oraz jakość ogólną. Próbka kontrolna zawierała 15% inuliny. Zastosowano dodatek hydrokoloidów na poziomie 0,5, 1,5 i 3% żelatyny i skrobi modyfikowanej (hydroksypropylowanego fosforanu diskrobiowego), 0,5, 1 i 1,5% dodatku gumy guar oraz dodatek inuliny w ilości 14,5, 14,0 13,5 i 12%. Wykazano, że emulsje majonezowe z inuliną, bez dodatku hydrokoloidów, charakteryzowały się niską stabilnością na poziomie 83,8%. Stwierdzono, że dodatek gumy guar zwiększył stabilność badanych emulsji do 100%. Pod względem sensorycznym najwyżej ocenione zostały majonezy z dodatkiem skrobi oraz gumy guar. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że dodatek skrobi nie wpłynął istotnie na zmianę większości badanych parametrów oraz ocenianych sensorycznie cech. Optymalny okazał się majonez o zawartości 5% tłuszczu, 14% inuliny i 1% gumy guar. Otrzymany bezcholesterolowy i niskotłuszczowy produkt był stabilny, charakteryzował się wysokim połyskiem, a jego smak był preferowany przez konsumentów.
W artykule przedstawiono charakterystykę ekstraktów drożdżowych, ich formy handlowe, możliwości ich otrzymywania oraz wpływ parametrów autolizy (tj. stosowana temperatura i pH, rodzaj użytych substratów) na właściwości i skład otrzymanych ekstraktów drożdżowych. Omówiono również nukleotydy – 5'- guanozynomonofosfo- ran (5'-GMP) i 5'-inozynomonofosforan (5'-IMP) zawarte w ekstraktach, jako substancje wzmacniające smak, mające smak urnami i pozwalające zastępować lub ograniczać stosowanie glutaminianu sodu. Przedstawiono aspekty prawne stosowania ekstraktów drożdżowych.
Według szacunków FAO populacja ludzi na świecie wzrośnie do 2050 roku do poziomu 9,2 mld. Spowoduje to konieczność zwiększenia światowej produkcji żywności o 60%. Biorąc pod uwagę, że zwiększenie powierzchni gruntów rolnych jest w dalszej perspektywie nieopłacalne, a naturalne zasoby żywności wyczerpują się, nieodzowne będzie opracowanie nowych sposobów produkcji surowców żywnościowych. Dobre perspektywy w tym zakresie ma rozwój hodowli owadów jadalnych. Od zawsze były one bowiem częścią ludzkiej diety, a w niektórych krajach są powszechnie spożywane do dziś. Pomimo że większość owadów jadalnych pochodzi z siedlisk naturalnych, w wielu krajach rozpoczęto wdrażanie masowej ich hodowli. Hodowla owadów z przeznaczeniem na pasze i żywność jest o wiele tańsza, bardziej ekologiczna niż hodowla dużych zwierząt rzeźnych. Ponadto owady jadalne są cennymi surowcami żywnościowymi, co wynika z dużej zawartości w nich tłuszczu, pełnowartościowego białka, błonnika, witamin i minerałów. Można zatem przypuszczać, że ich wykorzystanie stanie się nowym kierunkiem rozwoju w ramach koncepcji "novel food".
Produkcja niskotłuszczowej żywności wymaga zastosowania dodatków, które pod względem technologicznym oraz sensorycznym mogłyby zastąpić tłuszcz, a nie byłyby przy tym tak kaloryczne. Celem pracy była ocena wpływu wybranych hydrokoloidów na właściwości reologiczne niskotłuszczowych, bezcholesterolowych majonezów z inuliną, jako podstawowym, prozdrowotnym zamiennikiem tłuszczu. W pracy wytworzono majonezy o zawartości tłuszczu 5% z dodatkiem żelatyny, gumy guar i skrobi modyfikowanej. W funkcji emulgatora we wszystkich badanych majonezach stosowane były białka mleka w postaci odtłuszczonego mleka w proszku. Na podstawie przeprowadzonej analizy lepkości, pomiaru wielkości kuleczek tłuszczu w majonezie oraz wyników analizy sensorycznej stwierdzono, iż zastosowanie dodatku hydrokoloidów do niskotłuszczowych emulsji majonezowych tworzonych na bazie inuliny pozwala na modyfikację ich cech reologicznych. Wśród przebadanych dodatków (żelatyna, guma guar, skrobia modyfikowana) najlepsze efekty w kształtowaniu konsystencji emulsji majonezowych wykazała guma guar: jej użycie w dawce 1,0 i 1,5% powodowało korzystne zwiększenie lepkości pozornej wytworzonych emulsji, a także gęstości i jednorodności ocenianych sensorycznie.
W artykule omówiono możliwości wykorzystania w przemyśle spożywczym mikroalg oraz produktów z nich otrzymywanych. Wykazano, że są one dobrym źródłem karotenoidów, fikobiliprotein oraz kwasów tłuszczowych. Wśród karotenoidów obecnych w mikroalgach tylko trzy barwniki karotenoidowe: β-karoten oraz ksantofile – astaksantyna i luteina mają znaczenie komercyjne. Natomiast spośród kwasów z grupy omega-3 na skalę przemysłową wykorzystywany jest kwas DHA.
Pomimo że termin żywność funkcjonalna jest powszechnie stosowany w Unii Europejskiej nie istnieje jego oficjalna definicja. Prawdopodobnie również w przyszłości nie będzie istniała, gdyż wprowadzane oświadczenia zdrowotne wypełniają wymagania jakie stawia się żywności funkcjonalnej. W Japonii - kraju, w którym idea żywności funkcjonalnej powstała, stosuje się obecnie nowy szerszy termin tej żywności - żywność ze specjalnymi żywieniowymi deklaracjami (Food with Health Claims - FHC). Rynek żywności funkcjonalnej rozwija się w szybkim tempie na całym świecie. Wzrasta liczba produktów adresowanych do ludzi cierpiących na różne choroby, a także tworzone są nowe produkty, które mają odpowiadać zmieniającemu się stylowi życia.
Przedstawiono liczne pozytywne efekty, wywoływane w organizmie człowieka przez oligosacharydy (obniżanie poziomu cholesterolu, zwiększanie absorpcji składników mineralnych, działanie prebiotyczne i antykancerogenne). Omówiono właściwości technologiczne oraz korzyści wynikające z ich zastosowania w produktach spożywczych (zagęszczanie, stabilizacja, zastępowanie tłuszczu).
W artykule omówiono wybrane zagadnienia dotyczące lodów ze szczególnym uwzględnieniem aspektów żywieniowych i technologicznych prozdrowotnych dodatków stosowanych do ich produkcji. Scharakteryzowano poszczególne składniki tradycyjnych lodów mlecznych, a także dodatki prozdrowotne, które mogą być stosowane w produkcji deserów mrożonych, np. probiotyki, prebiotyki i synbiotyki, zamienniki tłuszczu, zamienniki cukru, zamienniki białka mleka krowiego czy kwasy tłuszczowe omega-3.
Olej palmowy jest najczęściej spożywanym tłuszczem na świecie. Poza bardzo szerokim wykorzystaniem w przemyśle spożywczym, stosowany jest równie często w przemyśle chemicznym, paszowym, kosmetycznym czy do produkcji biopaliw (biodiesel). To powszechne wykorzystywanie oleju palmowego wynika przede wszystkim z jego bardzo dużej wydajności przy pozyskiwaniu oleju z owoców palmy oleistej z 1 ha, a w związku z tym niskiej ceny oraz jego wyjątkowych właściwości. Jego podstawową zaletą jest możliwość zastąpienia tłuszczów utwardzonych z izomerami trans naturalnym olejem roślinnym. Pomimo tego olej palmowy jest często krytykowany, głównie z powodu niszczenia środowiska w wyniku wypalania lasów tropikalnych pod plantacje palmy. Jednak ta sytuacja zmienia się w ostatnich latach, m. in. dzięki certyfikowaniu oleju RSPO
W artykule omówiono źródła pozyskiwania transgiutaminazy, mechanizm jej działania, wpływ modyfikacji białek, katalizowanych TGazą, na teksturę i strukturę żywności. Opisano możliwości wykorzystania transgiutaminazy w rybach, mięsie i jego przetworach, produktach mlecznych, pieczywie, makaronach, produktach bezglutenowych. Wykazano, że zastosowanie transgiutaminazy korzystnie wpływa na teksturę i strukturę żywności, może również przyczynić się do poprawy jej wartości odżywczej i zdrowotnej.
Nazwa inulina jest określeniem grupy β(2—>1) liniowych fruktanów. Znajduje się ona na amerykańskiej Uście GRAS (Generally Recognized as Save - ogólnie uznane za bezpieczne) i jest sklasyfikowana europejską dyrektywą 95/002 oraz rozporządzeniem ministra zdrowia (2003) dla dodatków do żywności jako składnik żywności. Na świecie coraz powszechniej inulina jest używana jako prebiotyczny dodatek błonnikowy do produktów żywnościowych. Dzięki jej właściwościom technologicznym - zamiennika tłuszczu - można również tworzyć z jej zastosowaniem produkty o obniżonej zawartości tłuszczu, kalorii i cholesterolu, z dodatkowymi prozdrowotnymi efektami i równoczesną kreacją żywności wygodnej. Popularnie na świecie, jako zamiennik tłuszczu, stosowana jest w takich produktach spożywczych jak: produkty mleczne i lody, produkty mięsne a także margaryny.
Coraz częstsze występowanie alergii na mleko zwierzęce, rozwój chorób cywilizacyjnych oraz znaczna liczba osób rezygnujących ze spożycia produktów odzwierzęcych powodują, że na rynku zwiększa się dostępność napojów roślinnych, które mają zastąpić mleko krowie. Surowcami przeznaczonymi do produkcji napojów roślinnych są m. in.: soja, migdały, orzechy laskowe, ryż, owies i kokos. Napoje roślinne mogą być uważane za zamiennik mleka krowiego, bo zawierają mniej tłuszczu, w tym więcej nienasyconych kwasów tłuszczowych i mniej cukrów, są zdrowsze i mają niższą wartość energetyczną. W przeciwieństwie do mleka nie zawierają laktozy ani cholesterolu, a co więcej, stanowią źródło błonnika. Światowy rynek napojów roślinnych rozwija się bardzo dynamicznie. Pojawiają się produkty w różnych wersjach smakowych oraz napoje wzbogacane m. in. w wapń i witaminy D, B₁₂, B₂, a także produkty instant. Polski rynek napojów roślinnych, zgodnie z prognozami, w najbliższych latach czeka dynamiczny rozwój.
Celem badań było określenie wpływu dodatku różnych preparatów błonnikowych na wybrane wyróżniki jakości lodów. Otrzymano lody z 10-procentowym dodatkiem jednego z trzech preparatów błonnikowych tj.: inuliny, polidekstrozy lub maltodekstryny opornej. Wariant kontrolny produktu wytwarzano bez dodatku preparatu błonnikowego. Określano wpływ dodatku preparatów błonnikowych na gęstość i lepkość mieszanki lodziarskiej oraz puszystość, czas topnienia, barwę oraz jakość sensoryczną lodów. Stwierdzono, że dodatek preparatów błonnikowych nie miał istotnego wpływu na barwę, oraz ocenianą sensorycznie piaszczystość, ciągliwość i rozpływalność lodów w ustach. Spośród porównywanych preparatów błonnikowych najbardziej niekorzystny wpływ na jakość mieszanek lodziarskich i lodów miał dodatek inuliny. Powodował istotne zwiększenie gęstości i lepkości mieszanek lodziarskich oraz wydłużenie czasu topnienia, zmniejszenie puszystości, zwiększenie twardości i wodnistości, i pogorszenie jednorodności powierzchni lodów. Ogranicza to możliwości aplikacyjne tego preparatu w produkcji lodów. Najmniejszy wpływ, w porównaniu do lodów kontrolnych, na jakość lodów miał dodatek maltodekstryny opornej. Jej wprowadzenie do mieszanki lodziarskiej skutkowało jedynie zwiększeniem lepkości i nieznacznym wydłużeniem czasu topnienia lodów.
Przetwórstwo mięsa PSE wymaga stosowania różnych dodatków funkcjonalnych, w tym zwiększających związanie i utrzymanie wody w produkcie oraz poprawiających jego teksturę. Celem pracy było porównanie wpływu dodatku białka kolagenowego i sojowego na jakość restrukturowanych szynek parzonych wyprodukowanych z mięsa PSE. Stwierdzono, że zastosowanie preparatu białek kolagenowych, w porównaniu z preparatem białek sojowych, pozwala na ograniczenie wielkości wycieku w trakcie chłodniczego przechowywania produktów. Zastosowanie preparatu białek sojowych wpływa na uzyskanie produktu o większej twardości i żujności. Nie zaobserwowano istotnych różnic w oddziaływaniu porównywanych preparatów na ilość wycieku w trakcie obróbki termicznej wyrobów, parametry ich barwy, skład chemiczny oraz wyróżniki jakości sensorycznej. Zastosowanie obu preparatów białkowych pozwoliło na wytworzenie produktów dobrej jakości i może być rekomendowane do produkcji wyrobów restrukturowanych z mięsa PSE.
Celem pracy było określenie wpływu rodzaju i ilości dodatku przeciwutleniaczy oraz warunków i czasu przechowywania na stabilność olejowych koncentratów β-karotenu. Do olejowych koncentratów β-karotenu dodawano ekstrakt z rozmarynu w ilości 0,02-0,06 % oraz BHA w ilości 0,02-0,04 %. Określano stabilności β-karotenu przez spektrofotometryczne oznaczenie zawartości β-karotenu w roztworach olejowych z dodatkiem przeciwutleniaczy w czasie przechowywania w warunkach z dostępem światła i bez dostępu światła dziennego oraz w temp. 20°C i w warunkach chłodniczych. Stabilność olejowych koncentratów β-karotenu uzależniona była od warunków przechowywania. Większą stabilność barwnika stwierdzono w próbkach przechowywanych bez dostępu światła i w temperaturze chłodniczej. Dodatek przeciwutleniaczy zwiększał stabilności β-karotenu w olejowych koncentratach tylko w przypadku ich przechowywania w temperaturze pokojowej, przy dostępie światła dziennego. W tych warunkach lepszymi właściwościami cechował się ekstrakt z rozmarynu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.