Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 58

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The experiments were carried out on Polish and foreign cultivars of maize, triticale, field bean and field pea. Special attention was given to morphology of seedlings root exposed to soil drought. The root-box method was used to analyze out qualitative and quantitative variation of the plant root system structure. In control conditions, seedlings of the examined cultivars showed differences in the structure of the root system. The results demonstrated a relatively broad variation in the habit of the seedlings root system. However, in the examined cultivars, any common feature or features have not been found which might be essentially correlated with the value of their drought susceptibility index (DSI), except the relations between the dry matter ratio of top part to root (S/R), but found only in triticale and maize. Drought stress reduced the size of the roots particular components. In the drought sensitive cultivars, changes in the number and length of roots were greater than in the drought resistant cultivars, and this referred primarily to the lateral roots. The results suggest that some root morphological traits of crop plant cultivars may be used in breeding practice as indirect selection criteria of plant drought resistance.
Celem pracy było wyznaczenie minimalnego zestawu niezależnych czynników meteorologicznych pozwalających na ilościowe określenie aktualnego potencjału wodnego liści buraka i selera. Szczególną uwagę zwrócono na możliwość wykorzystania biofizycznych parametrów uwodnienia liści badanych gatunków roślin warzywnych i ich wykorzystanie dla prognozowania czasu nawadniania poletek. Doświadczenie przeprowadzono na selerze korzeniowym, odmiany Jabłkowy (Apium graveolens L. var. rapaceum (Mill.) DC) i buraku ćwikłowym, odmiany Czerwona kula (Beta vulgaris L.). Pomiary potencjału wodnego liści selera i buraka, w miesiącach lipcu, sierpniu i wrześniu, w latach 1993-1995, wykonywano zarówno na poletkach deszczowanych jak i niedeszczowanych. Czynniki środowiska to: niedosyt wilgotności powietrza, potencjał wodny atmosfery, temperatura powietrza i ewapotranspiracja rzeczywista. Analizę wyników eksperymentu przeprowadzono z wykorzystaniem metod statystyki matematycznej. W celu wyznaczenia zbioru czynników środowiskowych mających wpływ na kształtowanie się potencjału wodnego liści zastosowano regresję krokową wieloraką rzędu drugiego. Zastosowanie powyższej metody pozwoliło na uzyskanie zależności charakteryzujących się wysokim poziomem ufności przy równoczesnym dobrym odwzorowaniu danych doświadczalnych. Regresje wielorakie rzędu drugiego wyznaczono dla całego okresu badawczego, niezależnie dla selerów oraz buraków deszczowanych i niedeszczowanych. Analiza istotności współczynników korelacji wielorakiej według testu Snedecora pozwoliła na potwierdzenie poprawności wyboru zbioru czynników oraz zależności opisujących kształtowanie się potencjału wodnego. Obliczenie regresji krokowej wielorakiej rzędu drugiego wykonano wykorzystując program komputerowy EXCEL, wersja 7,0. Na podstawie wyżej wymienionej regresji wieloczynnikowej drugiego rzędu stwierdzono, że czynnikami determinującymi potencjał wodny liści selera i buraka są niedosyt wilgotności powietrza i potencjał wodny atmosfery. Deszczowanie selerów zwiększyło stabilność potencjału wodnego liści selera na zmiany czynników meteorologicznych analizowanych w niniejszej pracy.
Dziedziczenie szeregu morfologicznych cech systemu korzeniowego analizowano w diallelicznym układzie krzyżowań (Ps + F₂s) pszenicy ozimej. W czynnikowym doświadczeniu wazonowym, przeprowadzonym w fitotronowej komorze wzrostowej, rośliny rosły w specjalnych wazonach (tzw. 'root box’) w warunkach kontrolnych (K), suszy (D) i obniżonego zaopatrzenia w azot (N). W stadium krzewienia (stadium 21/22 Zadoksa) korzenie oddzielono od podłoża przez delikatne wymywanie, a ich cechy zmierzono przy pomocy specjalnego systemu pomiarowego. Efekty GCA okazały się najistotniejsze dla wariancji większości cech, z wyjątkiem całkowitej długości korzeni (TLR) i stopnia rozgałęzienia korzeni (BRA), wariancji których była głównie związana z efektami SCA. W przypadku niektórych cech, a zwłaszcza suchej masy korzeni (RDM), stosunku R : S i specyficznej długości korzeni (SRL) w warunkach suszy, zanotowano indukowany stresem wzrost proporcji GCA/SCA. Zastosowane niedobory wody i azotu na ogół nie wpływały na znak i zakres efektów GCA, ale istotność takich interakcji GCA- typ podłoża stwierdzono dla TLR i długości korzeni bocznych. Rzadziej notowane interakcje SCA-typ podłoża dotyczyły głównie TLR, a w mniejszym stopniu - stosunku R : S i długości korzeni bocznych. Analiza genetycznych komponentów wariancji wykazała, że efekty addytywnego działania genów miały decydujące znaczenie dla długości korzeni bocznych typy L i TLR, natomiast nieaddytywne działanie genów - dla RDM, SRL i BRA. Odziedziczalność w wąskim sensie większości cech korzeni była bardzo niska (0,01-0,34) i tylko TLR oraz długość korzeni bocznych typy L okazały się cechami o wyższej odziedziczalności (0,27-0,59 i 0,36-0,82). Ten znaczący udział nieaddytywnego działania genów może utrudniać selekcję zmierzającą do poprawy sposobu ukorzeniania się wśród mieszańcowego potomstwa badanej kolekcji pszenicy ozimej.
W czynnikowym doświadczeniu wazonowym, przeprowadzonym w fitotronowej komorze wzrostowej, badano wpływ suszy i niedoboru azotu na zakres i spektrum zmienności genetycznej cech pędu i systemu korzeniowego odmian i diallelicznych mieszańców F₂ pszenicy ozimej. Zjaryzowane siewki rosły do stadium krzewienia (stadium 21/22 Zadoksa) w specjalnych wazonach (tzw. 'root boxy’) przy zmiennym poziomie wilgotności i zawartości N w podłożu. Stwierdzono różnice genotypowe dla wszystkich badanych cech. Najszerszą zmienność genetyczną obserwowano w poziomie odporności na stres, stosunku korzeń : pęd oraz w masie, specyficznej długości i stopniu rozgałęzienia korzeni, a najwęższą - w średniej długości korzeni bocznych i potencjale wodnym liści. Odmiana 'Mironovska 808’ wykształcała najbujniejszy system korzeniowy, ale pochodzące od niej mieszańce formowały bardzo delikatne i słabiej rozgałęzione korzenie. Wśród mieszańców, stosunkowo najlepiej ukorzeniały się mieszańce brytyjskich odmian ‘Maris Huntsman’ i 'Kris’. Reakcja odmian rodzicielskich i ich mieszańców na zastosowane stresy była genotypowo specyficzna. Genotypy silnie i szybko rosnące były zwykle najwrażliwsze na niedobór wody i azotu. Efekty interakcji genotyp- podłoże miały istotny wpływ na wariancję większości badanych cech.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.