Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 36

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przedstawiono jeden z aspektów kształtowania się grupy gospodarstw wysokotowarowych w rolnictwie indywidualnym, jakim są przeobrażenia w ich strukturze obszarowej. Analizowano również przebieg i zakres koncentracji użytków rolnych w tym zbiorze podmiotów, a także mechanizmy oraz formy zmian obszarowych. Za gospodarstwa wysokotowarowe uznano wszystkie jednostki, których skala produkcji towarowej umożliwiała uzyskanie dochodu z prowadzonej działalności rolniczej co najmniej porównywalnych z dochodami z pracy zarobkowej poza rolnictwem. Praca została oparta na materiałach empirycznych pochodzących z wieloletnich badań terenowych IERiGŻ-PIB, prowadzonych na stałej próbie gospodarstw o powierzchni powyżej 1,0 ha UR będących w dyspozycji osób fizycznych. Ankietowana zbiorowość była reprezentacyjna w odniesieniu do struktury obszarowej ogółu gospodarstw indywidualnych. Wyniki badań wskazują, że postępuje koncentracja ziemi rolniczej w gospodarstwach wysokotowarowych, przy czym tempo tych zmian nasilało się wraz z procesami integracyjnymi z Unią Europejską i narastaniem konkurencji na rynku produktów rolniczych.
Celem artykułu było rozpoznanie zmian regionalnego zróżnicowania struktur w rolnictwie indywidualnym, jak również ich wpływu na efektywność gospodarowania. W artykule wykorzystywano dane GUS. Materiały statystyki masowej zostały uzupełnione o wyniki panelowych badań terenowych IERiGŻ-PIB przeprowadzonych w tych samych 76 wsiach, we wszystkich indywidualnych gospodarstwach, które stanowiły 0,2% faktycznej liczby tego rodzaju podmiotów.
Liberalizacja relacji ekonomicznych coraz silniej zaznacza się również w rolnictwie. Oznacza to, że sprostanie rywalizacji wiąże się z poprawą jego zdolności konkurencyjnej. Celem pracy jest przedstawienie zmian w wybranych strukturach wyznaczających możliwości wytwórcze gospodarstw rolnych. W pracy skoncentrowano się na zasobach ziemi, strukturze obszarowej gospodarstw i cechach społeczno-demograficznych rolników. Podstawowy materiał empiryczny stanowiły dane GUS. Z wykonanych prac wynika, że polskie rolnictwo ze względu na areał gruntów rolniczych posiada warunki, aby stać się znacznym producentem rolnym. Cechy rolników i pozytywne zmiany strukturalne wskazują na poprawę zdolności konkurencyjnej rolnictwa. Jednak sprostanie konkurencji na płaszczyźnie zasobowej wymaga zdynamizowania zmian w obrębie struktur rolniczych, zwłaszcza przyśpieszenia koncentracji ziemi. Wiąże się to z ożywieniem likwidacji małych gospodarstw i dywersyfikacji aktywności zawodowej ludności rolniczej.
Celem artykułu jest określenie zmian liczebności, cech społeczno-demograficznych i aktywności zawodowej populacji związanej z użytkownikiem indywidualnego gospodarstwa rolnego oraz wykorzystania potencjału pracy. Rozpoznano także przeobrażenia w nakładach i stosunkach pracy w rolnictwie indywidualnym oraz czynniki warunkujące zachodzące zmiany. Pracę przygotowano na podstawie wyników panelowych badań terenowych prowadzonych przez IERiGŻ-PIB, głównie z lat 2000, 2005 i 2011. Ankieta obejmowała swoim zasięgiem wszystkie gospodarstwa rolne o powierzchni powyżej 1 ha UR, będące w dyspozycji osób fizycznych, położone w 76 wsiach z różnych regionów kraju. Miejscowości były dobrane celowo, tak by wielkość badanych gospodarstw była proporcjonalna do rzeczywistej struktury obszarowej indywidualnych gospodarstw rolnych. Każdorazowo badaniem objęto 0,2% faktycznej liczby indywidualnych gospodarstw rolnych, a próbę badawczą w 2011 r. stanowiło 3,3 tys. gospodarstw. Materiał z badań terenowych został uzupełniony o dane GUS. Badania wykazały systematyczne zmniejszanie populacji związanej z użytkownikiem indywidualnego gospodarstwa rolnego, a tempo tego procesu było wyznaczane nie tylko skalą ubytku gospodarstw, ale również migracjami. Nieznacznie zauważalnym symptomom starzenia się towarzyszył wzrost poziomu skolaryzacji i dywersyfikacji aktywności zawodowej ludności rolniczej. Te tendencje skutkowały spadkiem zatrudnienia i profesjonalizacją stosunków pracy w rolnictwie. Jednak nadal ten sektor cechuje nadmierne zatrudnienie i duża skala niewykorzystanych zasobów pracy.
Podstawy prezentowanego raportu 34 wyniki badań ankietowych z 1988 i 1992 roku, przeprowadzonych w tych samych 72 wsiach położonych w różnych regionach kraju. Z badań wynika, że w latach 1988-1992 nastąpiło przyśpieszenie tempa przejmowania gospodarstw rolnych przez osoby 35-letnie i młodsze, a odsetek takich osób wśród ogółu rolników wzrósł z 19 do 23%. Szybciej przemiany pokoleniowe następowały w grupie gospodarstw małych obszarowo, wcześniej niechętnie przejmowanych przez następców. Mimo tej korzystnej tendencji, nadal najmłodszych wiekiem kierowników mamy w gospodarstwach największych obszarowo oraz na terenach środkowozachodniej i północno-wschodniej Polski. Młodzi rolnicy są znacznie lepiej wykształceni, a ich postawy zawodowe są bardziej spolaryzowane niż gospodarzy starszych wiekiem i silnie związane z obszarem gospodarstwa. Częściej również kierują się racjami ekonomicznymi w gospodarowaniu i lokują swoje nakłady pracy tam, gdzie dają one lepsze efekty. Bardziej aktywnie kształtują swój warsztat pracy i dbają o kompleksowość mechanizacji gospodarstwa. Po raz pierwszy zaobserwowano pogorszenie się struktury obszarowej gospodarstw młodych rolników. Generalnie, nadal była ona znacznie korzystniejsza niż pozostałych na wsi, a średni obszar gospodarstwa młodego rolnika był większy o 15%. Gospodarstwa młodych rolników nie różnią się zasadniczo od pozostałych intensywnością produkcji (poziomem nawożenia, obsadą zwierząt inwentarskich) oraz strukturą i poziomem produkcji towarowej z 1 ha, która w 1992 r. wynosiła odpowiednio 6,8 i 6,7 mln zł. Młodzi kierownicy dużych gospodarstw, uzyskiwali wyraźnie korzystniejsze wyniki produkcyjne niż rolnicy starsi wiekiem. Przeciętne przychody pieniężne młodych rolników były o 12% wyższe niż pozostałych, zarówno w przeliczeniu na rodzinę jak i na osobę, co ujawniło się zwłaszcza w gospodarstwach większych.
Newralgicznym problemem polskiego rolnictwa jest zbyt duża liczba pracujących. Uaktywnienie pożądanych zmian strukturalnych wiąże się między innymi ze zmniejszeniem liczy zatrudnionych w tym sektorze. Dlatego dokonano oceny przeobrażeń w działalności zawodowej ludności rolniczej i zatrudnieniu w rolnictwie indywidualnym. W pracy wykorzystywano głównie wyniki panelowych badań IERiGŻ-PIB przeprowadzonych na próbie ok. 4 tys. gospodarstw rodzinnych powyżej 1 ha UR. Stwierdzono, że wraz z zaawansowaniem procesów przystosowania gospodarki i rolnictwa do potrzeb konkurencyjnego rynku zmniejszało się zatrudnienie w rolnictwie i postępował proces profesjonalizacji pracy w tym sektorze, jednak nadal cechuje go nadmierne zatrudnienie i duża skala niewykorzystanych zasobów pracy (17% – stopa osób zbędnych).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.