Od 1991 roku prowadzone są w północno-wschodniej Polsce badania polowe na glebie płowej klasy IIIa z zastosowaniem ekologicznych i mineralnych form nawożenia w 4 polowym zmianowaniu roślin: burak cukrowy, jęczmień jary, bobik, pszenica ozima. Schemat badań składa się z 6-ciu wariantów: 1 - bez nawożenia, 2 - obornik biodynamiczny co roku pod każdą roślinę, 3 - obornik ekologiczny przekompostowany z mocznikiem co roku pod każdą roślinę, 4 - NPK intensywne+mikroelementy (wg potrzeb danego gatunku rośliny), 5 - NPK ograniczone + mikroelementy tylko dolistnie, 6 - pod buraki cukrowe stosowano również obornik zwykły raz na 4 lata. Nawożenie organiczne („bio" i „eco") w dawkach 20 t·ha⁻¹ stosowano pod pszenicę, jęczmień jary i bobik. Pod buraki cukrowe dawki wynosiły po 40 t·ha⁻¹ obornika „eco" i „bio" lub 30 t·ha⁻¹ obornika zwykłego. Stwierdzono, że z zastosowanych form nawożenia organicznego obornik „eco" działa lepiej od obornika „bio" i nieco słabiej od nawożenia mineralnego. W warunkach nawożenia organicznego „bio" i „eco" plony roślin były wysokie i wynosiły odpowiednio ( t·ha⁻¹): pszenicy od 6,7-7,1, jęczmienia 5,7-5,8, bobiku 4,7-4,9, a korzeni buraków cukrowych 58,9-68,4. Stosowanie intensywnego nawożenia mineralnego NPK zwiększa zapotrzebowanie roślin zbożowych na magnez. Na wzrost zasobności gleby w składniki pokarmowe najbardziej wpłynął obornik biodynamiczny. Stwierdzono też, że gatunek uprawianych roślin istotnie wpływa na stan zasobności gleby w składniki pokarmowe. Najkorzystniej pod tym względem oddziaływały buraki cukrowe oraz bobik, a pszenica przyczyniała się do wyczerpywania gleby z fosforu, potasu a zwłaszcza z magnezu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.