Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 96

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy jest przedstawienie współczesnych poglądów dotyczących korelacji pomiędzy hydrofobowością a wybranymi właściwościami funkcjonalnymi białek mleka. Z badań przedstawionych w literaturze przedmiotowej wynika, że istnieje wyraźna korelacja pomiędzy rozpuszczalnością białka, zdolnością emulgowania tłuszczu i tworzenia piany oraz żeli a hydrofobowością preparatów kazeiny, białek serwatkowych i ich hydrolizatów. Hydrofobowość może być zatem jednym z wyróżników określających kierunki wykorzystania białek mleka w przetwórstwie spożywczym.
Przeprowadzono badania wpływu procesu ekstruzji na właściwości fizykochemiczne, czystość mikrobiologiczną, mikrostrukturę i wartość odżywczą kazeiny kwasowej i podpuszczkowej. Proces ten obniżał istotnie zawartość drobnoustrojów w produktach ekstrudowanych. Największą podatnością na restrukturyzację pod wpływem ekstruzji, z formy amorficznej do anizotropowej, charakteryzowała się kazeina kwasowa. Proces ekstruzji nie wpływał na poziom ołowiu w kazeinach. Stwierdzono natomiast częściowe przemieszczanie się żelaza i miedzi do ekstrudowanych produktów. Ekstruzja wpływała na zmianę w składzie aminokwasów kazeiny, w wyniku której nastąpiło obniżenie wartości wskaźnika aminokwasu ograniczającego (CS) oraz zintegrowanego wskaźnika aminokwasów egzogennych (EAAI).
Badania wpływu ogrzewania (w temp. 95°C/60 min) wodnych roztworów kazeinianu sodu, otrzymanego metodą ekstruzji, wykazały, że w tych izolatach białkowych następował kilkakrotny wzrost zawartości azotu niebiałkowego. Stwierdzono również, że obróbka cieplna wpływała na wzrost rozpuszczalności białka kazeinianu, wydajności emulgowania tłuszczu, stabilności emulsji typu olej-woda oraz poprawę wydajności pienienia i stabilności piany. Po zakończeniu procesu ogrzewania obserwowano obniżenie lepkości pozornej 10% roztworów kazeinianu sodu.
W pracy przedstawiono metody otrzymywania kazeinianów - zbiornikową i ekstruzyjną. Dokonano charakterystyki właściwości fizykochemicznych i funkcjonalnych (rozpuszczalności, właściwości lipofilnych, hydrofilnych, lepkości i zdolności żelowania kazeinianów) w zależności od technologii produkcji. Przedstawiono możliwości zastosowania kazeinianów w przemyśle mięsnym, garmażeryjnym, piekarniczym, cukierniczym, mleczarskim, produkcji napojów i żywności dietetycznej oraz przemyśle farmaceutycznym.
Kwasowe sery twarogowe otrzymywane metodami tradycyjnymi zawierają niemal wyłącznie białka kazeinowe, natomiast cenne odżywczo białka serwatkowe są usuwane z serwatką w czasie produkcji, czyli tracone. Opracowano kilka rozwiązań pozwalających na włączanie białek serwatkowych do produktu, przydatnych w technologii kwasowych serów twarogowych. Praktyczne znaczenie dla przemysłu mleczarskiego mają metody: wapniowo-termiczna, z zastosowaniem procesu ultrafiltracji (UF), z dodatkiem koncentratu partykułowanych białek serwatkowych (PWPC) oraz rozwijana w ostatnich latach metoda z wykorzystaniem transglutaminazy (TG). W metodach: wapniowo-termicznej, z zastosowaniem UF do separacji masy twarogowej oraz z wykorzystaniem TG, białka serwatkowe włączane są do sera twarogowego w sposób bezpośredni, w toku produkcji. Metoda z dodatkiem PWPC jest rozwiązaniem kilkuetapowym, zakładającym wydzielenie białek serwatkowych z serwatki, następnie poddanie ich koncentratu procesowi mikropartykułowania i wprowadzenie w takiej postaci do surowca przerobowego. Włączanie białek serwatkowych do sera twarogowego skutkuje wyraźnym zwiększeniem zawartości aminokwasów egzogennych w białku produktu, a w konsekwencji zwiększeniem wartości chemicznych wskaźników określających jego właściwości odżywcze. Większy wydatek sera i wyższa wartość odżywcza białek to czynniki uzasadniające doskonalenie metod włączania białek serwatkowych do niedojrzewających kwasowych serów twarogowych.
W artykule przedstawiono charakterystykę podstawowych właściwości fizyko-chemicznych oraz biologicznych a-laktoalbuminy (a-LA). Omówiono wartość odżywczą tego białka, rolę w syntezie laktozy, właściwości antynowotworowe i antybakteryjne, potencjalną aktywność peptydów pochodzących z jego struktur, jego korzystny wpływ w ochronie przed stresem i chorobami gastrycznymi oraz alergenność. Opisane właściwości biologiczne, w szczególności te prozdrowotne, dają wiele perspektyw wykorzystania a-LA w produkcji żywności funkcjonalnej oraz farmaceutyków.
Kazeiniany to preparaty białkowe otrzymywane przez zobojętnianie kazeiny kwasowej środkami alkalicznymi. Pod względem odżywczym stanowią bogate źródło białka o znacznej wartości biologicznej oraz niektórych składników mineralnych. Do najważniejszych właściwości funkcjonalnych kazeinianów zalicza się rozpuszczalność, wodochłonność, lepkość, żelowanie, wiązanie tłuszczu, emulgowanie i pienienie. Największe znaczenie w przetwórstwie spożywczym ma kazeinian sodu i wapnia. Preparaty te znalazły zastosowanie w przetwórstwie mięsa, produkcji garmażeryjnej, produkcji przetworów zbożowych, piekarnictwie, cukiernictwie, mleczarstwie, produkcji napojów, koncentratów spożywczych oraz otrzymywaniu produktów o specjalnym przeznaczeniu żywieniowym.
Wapń to składnik niezbędny do funkcjonowania organizmu ludzkiego. Za jego najlepsze źródło uznaje się produkty mleczarskie, w tym szczególnie mleko spożywcze, napoje fermentowane i sery dojrzewające. Podczas produkcji serów twarogowych do 80% wapnia zawartego w mleku tracone jest z serwatką. Wzbogacanie mleka solami wapnia po pasteryzacji i/lub do skrzepu pozwala na uzyskiwanie akceptowalnych sensorycznie twarogów zawierających do 300 mg Ca/100 g. W przypadku serków ziarnistych istnieje również możliwość zwiększenia jego zawartości przez wykorzystywanie do natłuszczania śmietanki wzbogaconej w sole wapnia. Pomimo, że analizowane sposoby umożliwiają znaczące zwiększenie zawartości wapnia, to żaden z nich nie pozwala obecnie na uzyskiwanie serów twarogowych mogących stanowić źródło tego składnika porównywalne z serami dojrzewającymi.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.