W pracy przedstawiono wyniki oznaczeń właściwości wodnych gleb na obszarze podlegającym wpływom działalności eksploatacyjnej ZGE „Janina” w Libiążu. Ze względu na zbliżony skład granulometryczny wyznaczone krzywe charakterystyki wodnej badanych gleb były mało zróżnicowane Jedynie dla poziomów próchnicznych krzywe nieco odbiegały od pozostałych. Uzyskane wyniki badań laboratoryjnych wskazują również, że omawiane gleby charakteryzują się małą retencyjnością wodną i dużą przepuszczalnością. Gleby tego typu są powszechnie uznawane za podatne na procesy degradacji hydrologicznej. Wyznaczone właściwości wodne gleb pozwalają na stwierdzenie, że w kolejnych latach należy się liczyć się z nasileniem procesów degradacji hydrologicznej omawianego terenu wraz z postępującymi deformacjami geomechanicznymi powierzchni.
Celem niniejszego opracowania było określenie dynamiki wzrostu warstwy akrotelmowej na torfowisku Baligówka w Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej. Teren ten był w przeszłości i jest obecnie silnie odwodniony w związku z eksploatacją torfu. Zanotowano tu także częste pożary. Badania przeprowadzone metodą dendrologiczną według Korczagina [1960] i Piczugina [1967] wykazały, że mimo silnej antropopresji przyrost zarówno całej warstwy organicznej, jak i wydzielonej warstwy torfu charakteryzuje się średnią roczną dynamiką wzrostu. Porównanie wyników otrzymanych na tym obiekcie z innymi uzyskanymi w tym regionie pokazuje silny wpływ warunków hydrologicznych na dynamikę wzrostu warstwy akrotelmowej. Torfowisko wysokie Baligówka jest silnie przesuszonym obiektem i podobnie jak Bór za Lasem odznacza się najsłabszym przyrostem warstwy organicznej wynoszącym 3,78 mm na rok.
W pracy przedstawiono dynamikę zmian przewodności elektrycznej obserwowanej w latach 1996 - 2010 w profilu osadnika nierekultywowanego byłych Krakowskich Zakładów Sodowych „Solvay”. W badanym okresie stwierdzono obniżanie się przewodności elektrycznej w górnych warstwach odpadu. Na głębokości 70 cm w profilu zmiana przewodności nie zachodziła. Autorzy zaproponowali metodę oceny zasolenia umożliwiającą podjęcie odpowiedniego doboru typu roślinności do zagospodarowania przyrodniczego.
Przedmiotem opracowania była zlewnia cząstkowa (część źródłowa) rzeki Soły, na której dokonano szczegółowych pomiarów ombrometrycznych, fizjograficznych i hydrologicznych w przekroju hydrometrycznym, zamykającym zlewnię o powierzchni 37,525 km2. Ponadto scharakteryzowano wpływ użytkowania powierzchni, stosunki opadowe i spadki na wielkość przepływu w przekroju hydrometrycznym.